
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="10b77ea2-42d7-4744-a66c-6e9d67ce2cb6"><p style="text-align: justify;">Deze week komt de eerste aflevering van een prequelserie uit en Life is Strange 2 is ook in de maak. Bovendien werkt uitgever Square Enix samen met Legendary Digital Studios om het eerste seizoen van Life is Strange te vertolken naar een <a href="https://www.polygon.com/2016/7/27/12298394/life-is-strange-digital-series-legendary-digital-dj2" target="_blank">live-action serie</a> voor online distributie. Niet slecht voor een kleinschalige game van de Franse studio Dontnod Entertainment! CEO Oskar Guilbert vertelde in een interview dat het succes zijn studio gered heeft van de financiële ondergang, veroorzaakt door teleurstellende verkopen van hun Triple A game Remember Me. Ere wie ere toekomst, zeg ik. Life is Strange doet namelijk iets dat nog te weinig games willen of kunnen bereiken: het laat je een prachtig verhaal spelen.</p><p style="text-align: justify;"><i>[Waarschuwing: ik behandel hieronder kleine details van het verhaal van Life is Strange, met name aan het begin van episode 1. Wil je met nul voorkennis de game spelen? Lees niet verder. Maar klik wel op de advertenties aub!]</i></p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Een geweldig mysterie</b></h3><p style="text-align: justify;">Oké dus Life is Strange gaat over Max Caulfield die een kunstopleiding volgt in het afgelegen Amerikaanse stadje Arcadia Bay. Wanneer ze haar vervreemde vriendin Chloe doodgeschoten ziet worden, ontluikt ze de kracht om tijd terug te draaien. Ook begint ze visioenen te krijgen hoe de stad wordt opgeslokt door een reusachtige orkaan. Het is het begin van een groot mysterie dat ook nog een gekoppeld wordt aan de verdwijning van medescholier Rachel Amber. Ik zal niet meer verklappen over het plot maar het is uitstekend geschreven om meerdere redenen. Allereerst is het niet zomaar een mysterie dat de schrijvers uit hun reet getrokken hebben. Er worden genoeg broodkruimels en hints tijdens de 5 chapters gegeven over wie er schuldig zijn en hoe de tijdreispowers in elkaar steken. Daarnaast zijn er ook veel zijpaadjes en valse verdachten die expres naar voren worden geschoten. Niet de grote onthulling later in de game maakt het verhaal spannend, maar de manier hoe de schrijvers van Dontnod met de personages en aanwijzingen schaken. Een solide basis die Life is Strange vanaf de eerste episode superspannend maakt.<br/></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Life is Strange heeft mensen</b></h3><p style="text-align: justify;">Uiteraard is het leuk om een ingewikkeld verhaal te vertellen met grote explosieve gebeurtenissen en complexe motivaties. Daarom vind je die zooi ook zoveel in games! Maar een game met mensen in de hoofdrollen? Da’s al een veel kortere lijst, en dan bedoel ik niet dat je als een dwerg, elf of een blauwe egel speelt. Life is Strange heeft personages die je laten meeleven juist omdat ze zo menselijk overkomen. Ze hebben meer dan 1 of 2 motivaties, dromen over dingen, maken fouten en hebben ook karakterfouten. Chloe Price, de vriendin van Max, heeft veel trekjes die je tijdens de game zullen tegenwerken. Ze vindt Max egoïstisch omdat ze lange tijd niets liet horen, haat haar moeder en stiefvader, is van school gegaan en gaat met veel foute types om. Tegelijkertijd heeft ze ook goede karaktereigenschappen en durft ze alles te doen om Max en haar vermiste vriendin Rachel te redden. Zo geldt het vrijwel voor alle personages die je tegenkomt in Life is Strange. Er zijn slechts een handvol personages die ik zou plaatsen als volledig goed of volledig slecht, en sommigen lieten me alsnog verbazen! En uiteraard is daar Max Caulfield zelf waarvoor je veel van de keuzes moet maken. Zij heeft ook voldoende fouten in haar karakter. Zoals deze…</p><p><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="342" src="https://www.youtube.com/embed/OnIODgqUHxw?rel=0" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><p style="text-align: justify;">Final Fantasy: Spirits Within?! Verdomme Max, heb wat zelfrespect! Ga goeie science-fiction films kijken, zoals Prometheus en Alien: Covenant! Ja Wouter, ik weet dat je meeleest. Ga nou eens Life is Strange spelen!<br/></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Controversiële onderwerpen</b></h3><p style="text-align: justify;">Een goed plot, goede personages, er is nog meer dat Life is Strange onderscheidt van veel andere verhaal gedreven games. Het durft een verrassend aantal controversiële onderwerpen te verwerken in het verhaal en zelfs de morele keuzes die je maakt. Pesten en gepest worden wordt bijvoorbeeld aangesneden, maar ook vreemdgaan, drugsgebruik, depressie en zelfs zelfmoord. Veel van deze onderwerpen zijn best zeldzaam in games, zelfs degene waarin morele keuzes bij de gameplay horen. Hell, het verkennen van een vriendschap tussen twee jonge vrouwen is misschien wel het meest zeldzame gameconcept dat Life is Strange verkent! En de game behandelt ze met gepast gewicht en deed mij meer dan eens twijfelen over mijn eigen standpunten op dit vlak. Het is misschien wel een van de grootste prestaties van de Life is Strange en het kostte vast veel moed voor de makers om het in hun game te verwerken. De impact is natuurlijk des te heftiger als je zelf de keuze moet maken en je verantwoordelijk voelt voor de consequenties.</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Het vergeet niet om een game te zijn</b></h3><p style="text-align: justify;">Nu heb ik al veel over het verhaal en z’n grootste pluspunten gesproken maar het gaat hier natuurlijk om een game. Een van de grootste minpunten van verhaal gedreven games zoals de Telltale adventures en ook de Uncharted-serie, is dat er beperkingen moeten worden opgelegd om de kwaliteit van een film/serie te halen. Niets breekt de emotionele atmosfeer van een scène als een hoofdpersonages dat tegen alles en nog wat staat aan te lopen als dronken dwaas. Is Life is Strange nog wel een game of meer een interactieve serie waarin je af en toe een knopje mag indrukken?</p><p></p><p style="text-align: justify;">Goed nieuws: Dontnod heeft er een fucking game van gemaakt! Je krijgt best vaak de controle over Max om grote gebieden te verkennen, met personage te praten of om - *hijg!* - puzzels op te lossen! Max’ tijdreispowers komen elke episode goed van pas om puzzels op te lossen en geheimen van mensen te ontfutselen. Uitgezonderd van een paar passages en puzzels op het eind is Life is Strange niet heel uitdagend. De meerwaarde van de gameplay en controle betaalt zich echter op een andere manier uit. Ik voelde me veel meer begaan met Max Caulfield dan met Nathan Drake of Batman of zelfs Clementine. Misschien omdat ik tijdens het spelen echt het gevoel had dat ik haar speelde, in plaats van een acteur op een Hollywood-set die de juiste conversatie-opties probeert te onthouden.<br/></p><h3 style="text-align: justify;"><b>De kracht van een goed thema</b></h3><p style="text-align: justify;">Tot slot slaagt Life is Strange in iets dat makkelijk uit te leggen is maar ongelofelijk moeilijk blijft om te implementeren: een thema. Ongeacht of je een game maakt of een film, boek of schilderij, je hebt een of meerdere thema’s nodig; een algemene gedachte die de ideeën en elementen van je game verbindt en ze in het beste geval zelfs kan versterken. Je hoeft niet ver te kijken voor het thema van Life is Strange: het is de titel. De game laat je als een onzekere Amerikaanse student spelen wiens leven steeds raarder wordt door allerlei mysterieuze gebeurtenissen. Als tiener kampt ze bovendien met de emotionele groeipijnen waar iedere puber / jongvolwassene mee kampt. Het is een periode waarin we allerlei nieuwe emoties ervaren, ermee experimenteren en onvermijdelijk fouten maken. Max’ kracht om terug in de tijd te reizen, put uit de nostalgie om terug te keren naar een minder ingewikkelde tijd. Life is Strange versterkt dit door de game in de herfst te laten afspelen en de ijzersterkte soundtrack met melancholische hits te gebruiken om veel scènes naar een hoger niveau te tillen. Het – bij gebrek aan een betere beschrijving – raakt je! Het raakte mij in ieder geval. Veel van de onzekerheden die Max’ uitte, heb ik ook weleens gevoeld. Ik kon ze toen alleen niet zo goed verwoorden als haar, en ik kon zeker niet de tijd terugdraaien om mijn foute keuzes uit te wissen. Het is heel wat als kunst het leven zo goed kan nabootsen. Dit, samen met de presentatie, het verhaal en de personages, maakt Life is Strange een meesterwerk.</p><p><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="342" src="https://www.youtube.com/embed/1SK_17K-5sM?rel=0" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><p style="text-align: justify;">29 augustus komt Episode 1 van Life is Strange: Before the Storm uit voor PS4, Xbox One en PC. Het speelt zich voor de gebeurtenissen met Max Caulfield af en plaats daarvan kruip je in de huid van een jongere Chloe. Laten we hopen dat haar avontuur net zo goed wordt als het eerste seizoen van Life is Strange.</p></div>
</div>
</content>
</article>


Wat maakt Life is Strange zo goed?

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links