
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="432e704a-dfac-4fbe-ab07-7ba1f786bec9"><div style="text-align: justify"><strong></strong>
<p>Niet eerlijk eigenlijk, hè, om in een preview over Dante’s Inferno meteen maar weer de goedkope vergelijking met God of War te maken. Want de Zeishakker van de makers van Dead Space moet toch zwaar het onderspit delven tegenover de Kettingzwaaier van Sony, niet waar? Ja, dat is wel de algemene veronderstelling, maar aangezien Dante’s Inferno qua release net tussen Bayonetta en God of War III in komt in te zitten, verzuipt ie echt niet in de concurrentie. Bovendien is het verschil in kwaliteit tussen Dante’s en Kratos’ avontuur niet eens zo enorm als je zou denken… </p>
<p><strong>Dichtnicht roels</strong><br/>Net als Kratos heeft Dante mot met mythische, goddelijke wezens en net als Kratos is Dante moedig genoeg om de onderwereld in te duiken, hoewel de “poet turns asskicker” het doet om de ziel van z’n vrouw Beatrice uit de klauwen van Lucifer te redden, terwijl Kratos gewoon pissed is en wraak wil. Je zou daarom haast denken dat wraak een betere reden is om konten te schoppen, want als je beelden van Dante’s Inferno bekijkt, krijg je het idee dat Kratos met heel wat meer passie z’n vijanden omlegt dan Dante. Niet alleen omdat er heel wat meer bloed en ingewanden in God of War zit, maar het zit hem ook in de details. Dante’s zeis steekt bijvoorbeeld af en toe onverhoeds door een tegenstander heen, sommige klappen lijken niets te raken maar toch is er bloed en het geheel zit er gewoon minder spectaculair uit. Maar als je Dante al een tijdje onder je knoppen hebt gehad, je eenmaal door hebt hoe je je vijanden juggelt, welke modderfokkers gegrabt kunnen worden en wat de meest basale combo’s zijn, dan bekijk je de game plotseling met een totaal andere blik. Het hakken en snijden gaat namelijk heerlijk soepel en bijna instinctief, waardoor je helemaal vergeet dat er misschien ergens op de wereld games zijn die er wat spectaculairder uitzien. Fuck de Goden der Oorlog, hail to the Zeiszwaaiende Dichtnichten! Voor nu even dan…</p>
<p><strong>De echtste wond ooit!</strong><br/>Dante is dus op heerlijke wijze door hordes vijanden te raggen, maar ook tussen het rammen door zul je gaan genieten. Juist, ik heb het over de cutscenes, want deze zijn echt van teringhoog niveau. In een van de eerste filmpjes van de game zit Dante bij een vuurtje een flinke jaap op zijn Rambo’s te hechten. De camera zoomt in op z’n handywork en dit is misschien wel de meest levendige CGI van een bloederige vleesmassa OOIT! Echt waar, die shit was zo fotorealistisch dat er zowaar een lichte schok van afgrijzen door me heen ging. Als je dat kan bewerkstelligen bij een professionele blood, gore &amp; pr0n bekijker, dan kom je van goeden huize.<br/>
Maar niet alleen dát filmpje was indrukwekkend, ook beelden van Dante’s vrouw (en haar blote tetters), Lucifer en de enorme monsters waar je in Dante’s Inferno een ritje op kan maken, worden belachelijk vet computer gegenereerd. Ik verheug met nu al op het verheugen op de tussenfilmpjes!</p>
<p><strong>Goede tijden om te choppen</strong><br/>
Natuurlijk is het moeilijkste van het ontwikkelen van een hack ’n slash om de boel een beetje afwisselend te houden, te zorgen dat het eeuwige geknok niet repetitief wordt. Niet alleen zorgen de brute CGI-filmpjes voor lekkere intermezzo’s, ook eindbazen zullen je aandacht vasthouden en dan zijn er nog de te berijden gigantico’s die de gameplay breken. Niet snel zal ik vergeten hoe Dante op een enorme stenen dude (volgens mij was het Charon, de veerman) door de City of Dis stampte, terwijl hij daar enorme wolkenkrabber-achtige gebouwen vernietigde. De gebouwen stortten zó realistisch ineen, dat heb ik nog nooit eerder in een game gezien. Het leek haast wel alsof elk stukje steen apart berekend werd en er speciaal voor dit effect een aparte physics-engine gemaakt was, zo cool zag het eruit. <br/></p></div>
<div style="text-align: center"></div>
<div style="text-align: justify">
Al met al is het niet zo oneerlijk om Visceral Games’ creatie te vergelijken met God of War, simpelweg omdat Dante’s Inferno er helemaal niet zo bekaaid vanaf komt. Mochten Kratos en Dante ooit tegenover elkaar komen te staan, dan zal de dichter-warrior de Spartaanse mafkees wel eens een flinke trap in de ballen kunnen geven.
<p><strong>Verwachting:<br/></strong>Als je dan toch meerdere eeuwen oude literatuur ‘verkracht’, ga dan zo ver mogelijk en doe het op de manier van Visceral Games. Dante’s Inferno lijkt een brute hack ’n slash titel te worden die lachend het gevecht met Bayonetta en God of War III aangaat. Winnen zal ie waarschijnlijk niet, maar een helse matpartij zal het zeker worden…</p>
<p><em>+ Rijden op monsters<br/>
+ Afgrijselijk vette CGI-cutscenes<br/>
+ De hel als setting gebruiken in een game vind ik een van de beste ideeën ooit<br/>
- Hack 'n slash overdosis?</em></p></div>
</div>
</div>
</content>
</article>


Dante's Inferno

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links