
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="81e077d6-8c60-4a4d-a87a-71d8a0c63497"><p>De eerste Dead Rising is zo’n zeldzame titel die zichzelf totaal niet serieus neemt, maar toch hardcore moeilijk is en ondertussen zelfs nog een boodschap de wereld in slingert. Dit laatste is eigenlijk een universeel thema dat bijna elke zombie-game en -film uitdraagt (kritiek op de -Amerikaanse- drang om zichzelf kapot te kopen en te vreten), maar dat is even niet belangrijk, gaat erom dat er überhaupt al iets gemeld wordt. Games hebben namelijk meestal niet zoveel te vertellen, behalve ‘hey ik ben leuk, speel mij’. Maar Dead Rising is anders: de ironie druipt er met dikke, slijmerige klodders van af, bijna elk moment is bespottelijk, met als hoogtepunt de volkomen zieke psychopaths. Zoals het een goed stuk zombie-medium betaamt, zijn mensen in Dead Rising namelijk zieker en gestoorder dan zombies ooit zouden kunnen zijn, inclusief de hoofdrolspeler Frank West.</p><p></p><h3>De Dead Rising-serie wordt er niet beter op</h3><p>Eigenlijk werd de ijzersterke formule van Dead Rising elk deel meer verwaterd, ook al kwamen er steeds meer elementen bij. De moeilijkheidsgraad kelderde dramatisch, de hoofdrolspeler werd telkens oninteressanter, het verhaal minder relevant… Eigenlijk deed het ongeveer waar Dead Rising in het eerste deel kritiek op had: het gaf je meer en meer en meer en meer, zodat je zeker vadsig vol kwam te zitten, maar werd je ook gelukkig? Tevreden zelfs maar? Niet helemaal. Net zoals bij ongezond en vet voedsel, had je na het spelen van Dead Rising 3 al snel weer honger naar iets beters. En dat terwijl er zóveel mogelijkheden zijn met deze franchise, juist omdat het zichzelf niet serieus neemt. Dead Rising 4 had zich prima in een winkelcentrum in de toekomst kunnen afspelen; een dystopie waar het Amerikaanse consumentisme tot in het extreme is doorgevoerd. Man, dat vet geweest! Of waarom niet een Evil Deadje doen en Frank West in de middeleeuwen gooien waar hij combowapens moet maken van koetsen en harnassen? (Check PU01 om m’n overige ideeën voor de franchise te zien.) Maar nee, Dead Rising 4 is op alle fronten een safe bet.</p><p></p><h3>Dead Rising 4: clippende zombies</h3><p>Ik snap wel waarom Dead Rising 4 uiteindelijk de game geworden is die het is, want een compleet nieuwe setting en verse gameplay-concepten, dat kost tijd en geld om te ontwikkelen. En hoewel deze serie het aardig doet, is het misschien ook alweer niet zó’n groot succes dat ze zich zo’n overhaul kunnen veroorloven. Maar toch hadden we van dit vierde deel best meer mogen verwachten, op z’n minst dat ‘ie op een nieuwe engine loopt die nog een beetje indrukwekkende dingen kan doen. Want dit… Het lijkt zelfs wel of het een achteruitgang is op deel 3, met zombies die dwars door gebouwen lopen, vast komen te zitten in deuren, vendors die zichzelf opsluiten in kamertjes en voor eeuwig tegen muren aan gaan lopen. Het is verre van perfect.</p><p>De draw distance is helemaal om van te janken, met objecten die je scherm gewoon binnen komen storen als een soort televisieruis (dat had je vroeger als je geen zender ontving; een heleboel zwarte, witte en grijze stipjes die random over het scherm dansten), maar het ergste was nog wel dat op cruciale momenten in cutscenes hele zinnen van Frank West en andere characters wegvielen. Ik heb nu volgens mij best wel belangrijke dingen in het plot gemist… hoewel dat ook alweer niet zó’n enorme ramp is, want het is niet alsof de gebeurtenissen in Dead Rising 4 me flink bij de aandachtsklieren grepen. Maar toch, dat dit soort dingen erdoor heen glippen is toch best bizar? Gelukkig, waarschijnlijk dankzij deze problemen, is de game qua framerate wel stabiel en is het ook voor het eerst sinds tijden dat ik een X1-game gespeeld heb die nooit crasht. Tja, onze eisen voor consolegames zijn duidelijk met de titel aan het zakken…</p><p></p><h3>Dead Rising 4: doe maar veilig, dan doe je al gek genoeg</h3><p>Eigenlijk is het heel simpel: Dead Rising 4 is weer, vergelijkbaar met 3, een greatest hits van de vorige delen. Dus kan je foto’s nemen, combowapens en -vehikels maken, heb je het Willamette winkelcentrum maar ook het dorp er omheen om te verkennen, zijn er tal van debiele outfits om te proberen en is Frank op allerlei manieren up te graden. Maar helaas hebben niet álle greatest hits van voorgaande delen de cut gehaald, nog afgezien van de moeilijkheidsgraad en de timer (die alleen nog even op het einde terug komt). Dingen zoals de Psychopaths, die Dead Rising deel 1 minstens een tweetal factoren cooler maakten, zijn in Dead Rising 4 vervangen door totaal onboeiende Maniacs die nauwelijks aandacht krijgen. Ook kunnen er geen nieuwe moves unlockt worden, beperken de upgrades zich tot vrij ontastbare dingen zoals ‘meer schade’ en ‘meer health’, en is de combat sowieso super basic, ondanks het feit dat je een aparte knop voor mep-, gooi- en schietwapens hebt. Daarnaast is de campaign co-op uit 3 foetsie en vervangen door een online modus waar niemand rechtop van in z’n graf gaat zitten en kan je geen voedsel meer in de mixer smijten…. Hoewel vast niemand wakker zal liggen van dat laatste.</p><p></p><h3>Dead Rising 4: Army of Darkness?</h3><p>Het mooiste van Dead Rising 4 is wederom het feit dat je nieuwsgierigheid bijna altijd beloond wordt. Is het niet door verschillende collectibles, die meestal achtergrondinfo verschaffen over de outbreak of over Frank West z’n buddy Vick, dan is het wel door het vinden van en experimenteren met nieuwe combowapens om op vaak hilarische wijzen zombies af te slachten. Maar dat is natuurlijk niets nieuws en mocht je de voorgaande drie delen helemaal tot de max gespeeld hebben, zoals ik, is dat ook gewoon niet helemaal genoeg. Als Dead Rising nou uitdagend was geweest, met een spanningsverhogende moeilijkheidsgraad, de extra stress van een timer of survivors die je moet escorteren (dát waren echt de meest bloedstollende momenten uit deel 1, helemaal als er een flinke groep achter je aan hobbelde), dan was ik absoluut een stuk meer geboeid geweest. Maar dat risico hebben ze niet durven nemen. Net zoals ze het niet aandurfden om, ik zeg maar iets, een all female Dead Rising te maken. Of eentje op Mars!</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Dead Rising 4 - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links