
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="c5d50964-1977-41a7-a69f-da8185db9237"><p>Ik wil deze review graag beginnen met een GIFje van een filmpje uit 2010:</p><p></p><p>Dit is mijn <a href="https://pu.nl/media/video/pu-tv/pu-tv-fallout-new-vegas/" target="_blank">video review</a> van Fallout: New Vegas, iets waar een van mijn stagiairs mij op wees, en ik heb goed -alhoewel weinig verrassend- nieuws: dit geldt ook HARD voor Fallout 4. </p><p></p><h3>Fallout 4: hoeveel vernieuwing wil je?</h3><p>De grote vraag in deze review is eigenlijk de volgende: hoeveel vernieuwing wil je en hoeveel vernieuwing verwacht je van Fallout 4? Als het antwoord hierop ‘nah, niet zoveel eigenlijk’ is, omdat je gewoon staat te springen weer een vers avontuur in je favoriete post-apocalyptische Amerika te beginnen, dan zal je aangenaam verrast worden. Heb je echter hogere eisen, vind je dat er na 5 jaar toch echt wel een flinke modernisatie op de serie losgelaten moet zijn, dan zal je reactie anders zijn. Ik ben natuurlijk iemand uit die laatste categorie, zure dipshit kutcriticus die ik ben, dus ik heb zeker wat op Fallout 4 aan te merken. Dat neemt echter niet weg dat ik de afgelopen dagen als een chem-verslaafde op de bank heb gehangen, starend naar de gebeurtenissen in de Commonwealth als Marlin die bevangen is door het lichtje van een hengelaarvis. Af en toe veegde ik het kwijl uit m’n stoppels, soms konden de buren mij verrast ‘wow!’ horen schreeuwen en het kwam regelmatig voor dat ik hardop lachte. Het soort opensmoels gegniffel waar James Franco in z’n betere stonerfilms om bekend staat… eh, alleen dan minus z’n looks natuurlijk. Was het dan zo’n emotionele rollercoaster voor mij, dat Fallout 4? Redelijk ja, hoewel dat niet helemaal een compliment is... </p><p></p><p></p><h3>Fallout 4 is de opvolger van een legende</h3><p>Laten we wel wezen, Fallout 3 is zo goed als een legendarische game. Niet voor niets was een zeker Megaton incident de nummer 1 van onze 250 Redenen Waarom Wij Gamers Zijn megaspecial in PU #250 (een van de single greatest artikelen in de geschiedenis van artikeldom), want Fallout 3 heeft niet alleen grote stukken van ons leven verslonden, het heeft daarmee ook een diepe indruk gemaakt en ons geschapen tot de gamers die we zijn. Het zou daarom niet gek zijn van Bethesda als ze besloten hadden zo weinig mogelijk aan hun winnende formule te veranderen voor Fallout 4; door een mix van New Vegas en Fallout 3 te maken met opgekalefaterde graphics. En in feite is dat ook wat ze gedaan hebben… Sterker nog; op het eerste gezicht lijkt Fallout 4 er zelfs niet veel beter uit te zien dan de twee vorige delen, want het kleurenpalet is zo goed als hetzelfde –vooral bruin overdag, een soort groenig grijs ’s nachts-, er lopen veelal dezelfde beesten door de wereld heen en als je een vluchtige blik over de Commonwealth werpt, dan heb je niet het idee dat de boel er veel gedetailleerder op is geworden. Pas als je de vorige delen erbij pakt en ze zo goed als naast elkaar legt, ontdek je dat er toch wel degelijk verschillen zijn in dingen zoals belichting, sfeereffecten en de scherpte van de textures. Best wel een groot verschil zelfs, maar toch apart dat je er het equivalent van een vergrootglas bij moet houden om het te ontdekken.</p><p></p><p></p><h3>Fallout 4 loopt op een verouderde engine</h3><p>Naarmate je langer speelt kom je er des te vaker op pijnlijke wijze achter dat Bethesda wederom dezelfde Creation Engine heeft gebruikt waar ook The Elder Scrolls V: Skyrim op draaide, alleen dan een gemodificeerde versie ervan. Eigenlijk zijn ze hem al sinds Fallout 3 aan het uitwonen, want de Creation Engine is weer een aangepaste Gamebryo, het knormotortje dat aan de basis ligt van Fallout 3 en The Elder Scrolls IV: Oblivion. Wat dat in de praktijk betekent? Nou, de terugkeer van een heleboel elementen waar de Bethesda-veteraan zich vermoedelijk al wel eerder aan geërgerd heeft, zoals pittige laadtijden, ook tussen binnen- en buitenomgevingen. Dit kan redelijk irritant worden, bijvoorbeeld toen ik voor een quest eerst een huisje binnen moest stappen *laadtijd na het opendoen van deur* waarbij ik de questgiver moest volgen *laadtijd in tunnel*, drie Mirelurks neerknalde in tien seconden, en weer terug moest *laadtijd in tunnel* het huis uit *laadtijd na het opendoen van deur*.Nou is dit een extreem voorbeeld, maar ook omdat je vaak zult fast travellen tussen de nederzettingen die je gedurende de game verovert (waarover later meer), zit je erg vaak naar 3D-modellen van objecten en characters uit de game te turen, terwijl je ondertussen een tipje of een stukje geschiedenis leest. Het voelt aan de ene kant lekker vertrouwd, maar aan de andere kant is wachten natuurlijk gewoon kut.</p><p></p><p>Een ander nadeel van de oude Creation Engine zijn de welbekende bugs die het beessie met zich meebrengt. Gelukkig niets game-brekends, ik heb hoogstens een keer een deur in en uit moeten gaan om een gesprekje voor een quest te triggeren, maar voor de rest wel dingen die je net even uit de game trekken. Een brahim (tweekoppige koe) compleet met een enorme bepakking die bovenop een NPC staat te balanceren bijvoorbeeld. Of het physics-systeem dat on the fritz slaat waardoor de ledematen van je neergeschoten vijanden wel op heel bijzondere wijze in de rondte slaan. Ook onnatuurlijk, spastisch bewegende characters zijn weer van de partij, waarbij soms gewoon hele frames in hun animaties wegvallen en je het idee hebt dat de Matrix aan het glitchen is. Over de framerate gesproken: die is op de Xbox One allesbehalve stabiel, hoewel hopeloos ook een groot woord is. Fallout 4 zou een stabiele 30 FPS op je scherm moeten toveren, maar het wordt ‘m vaak teveel en dan is het stotteren geblazen. Kortom: de Creation Engine is geen technisch wonder en zorgt ervoor dat Fallout 4 minder nieuw en vers aanvoelt dan je zou verwachten. Het is per slot van rekening alweer vijf jaar geleden dat Fallout: New Vegas uitkwam…</p><p></p><p></p><h3>Fallout 4: de quests en de wereld</h3><p>Goed, dan hebben we zo goed als al het negatieve wel uit de weg geruimd, want het is niet alsof Bethesda op Fallout 3 gespuugd en er een beetje met z’n mouw overheen geveegd heeft. Zo is er natuurlijk een hele nieuwe wereld, hoewel de ontwikkelaar niet krampachtig haar best geeft gedaan om Fallout 4 groter te maken dan Fallout 3 of Fallout: New Vegas. Het is wel een vollere, afwisselendere map met meer soorten icoontjes/soorten te ontdekken plekken, waarvan natuurlijk veel de standaard dungeon-achtige fabrieken, hotels en andere Super Mutant/Raider-hangplekken betreffen, maar anderen oprecht indrukwekkend zijn. In de <a href="https://pu.nl/media/video/pu-tv/fallout-4-effe-spelen/" target="_blank">Effe Spelen</a> hieronder zie je er een paar, zoals een enorm neergestort vliegtuig en een met straalmotoren uitgeruste driemaster die op een bankgebouw is neergestort. Een roestige Drive-in, de half weggevaagde woonwijk die de hoofdrolspeler 200 jaar geleden z’n thuis noemde; Fallout 4 zit weer vol met die vervallen, tragische gebieden die vol zitten met ironische verhalen. Daarnaast is Boston een leukere stad dan Washington D.C.; makkelijker in te manoeuvreren omdat er minder doodlopende weggetjes zijn, maar wel meer winkels en huizen om naar binnen te gaan, plus natuurlijk de ondergrondse en meerdere quest-hubs.</p><p></p><p>Net zoals in de vorige Fallouts hoef je maar één keer met je ogen te knipperen of je questlog staat boordevol met opdrachten. Waar overigens regelmatig een fetchquest (hoewel die al jaren streng verboden zijn in de RPG-wereld) tussen staat, maar vaker is het een questie ;) van 'ga naar die plek, zoek een aanwijzing, clear de boel en kom terug'. Dat klinkt repetitief, maar in een 'moderne' Fallout moet je gebruik maken van de vrijheid die je hebt door zelf voor afwisseling te zorgen. Dat kan je doen door de vele sidequests af te wisselen met de story missions die qua verhaal wat meer spek om het lijf hebben, je regelmatig weten te verrassen met een groots event of een verandering van omgeving, en een tikje meer emotionele impact bieden. Het uiteindelijke doel van je hoofdpersonage mag dan wel bijna exact hetzelfde zijn als die uit Fallout 3 (je moet wederom weer iemand vinden), maar de weg er naar toe is gelukkig niet een aaneenschakeling van déjà-vu’s en er zijn wel meer verschillen in de basis van het verhaal.</p><p>Een andere manier om de vele side- en ‘miscellaneous’-quests mee af te wisselen, is door een andere doorlopende quest-lijn te volgen; die van de Minutemen. Deze groep brave rakkers zijn jaren geleden uiteen gevallen en willen hun organisatie weer herbouwen om orde en recht in de Commenwealth terug te brengen, waar ze natuurlijk jouw hulp bij nodig hebben. En daarmee komt de meest interessante toevoeging van Fallout 4 om de hoek kijken…</p><p></p><p></p><h3>Fallout 4: alle loot telt</h3><p>De Minutemen hebben nederzettingen nodig en nou wil het toeval dat de Vault Dweller in de hoofdrol van Fallout 4 net brute bouwskills heeft gekregen! Dus dat is mooi! Wat dit in de praktijk vooral betekent, althans in mijn geval, is dat ik in Fallout 4 nóg vaker encumbered ben dan ik de vorige delen al was. Ja, ik had met grote regelmaat teveel spullen bij me waardoor ik niet meer kon rennen, simpelweg omdat rommel- junk- bijna niet meer bestaat in Fallout 4. Praktisch alles heeft namelijk z’n waarde, is het niet omdat je een bijvoorbeeld een schroef van een speelgoedautootje kunt gebruiken om je wapens mee te upgraden, een heerlijk systeem dat bizar ver gaat, dan is het wel omdat je een ander element van dezelfde toy car (hout, als ik me niet vergis) als bouwmateriaal voor je nederzettingen kunt sparen. Alle troep, ALLES, van blikjes tot aan microscopen en gifklieren van reuzeninsecten, kunnen wel op een bepaalde manier ingezet worden. Want naast het aanpassen van je wapens, is ook je armor customizable en zit er zelfs een cooking-systeem in Fallout 4 waarmee je lekker kakkerlakkenvlees kunt bakken. Het is werkelijk gestoord hoe ver dit gaat, want net op het moment dat je denkt dat je door hebt welke elementen van welke objecten waardevol zijn en je snapt hoe je ze het makkelijkst kunt vinden (‘tag for search’ op je costumization-tafels), heb je opeens veel koper nodig in plaats van schroeven, of is kristal opeens een ding geworden! Vergis je niet, ik vind dit dus heel vet, heel verslavend, hoewel het allemaal niet perfect in elkaar steekt. Het managen van al die honderden objecten is namelijk een onoverzichtelijke klus, helemaal op het moment dat je meerdere nederzettingen en dus meerdere workshops verzamelt. Deze hebben namelijk allemaal hun eigen inventory’s waardoor je dus meerdere opstapelingen van afgrijselijk veel items hebt, een soort van loot-overload. </p><p></p><p>Het bouwen van nederzettingen is, anders dan de overige overbekende gameplay van Fallout 4, even puzzelen. Dat is zowel leuk als bij vlagen frustrerend, zo kwam ik er bijvoorbeeld pas laat achter dat het praktisch onmogelijk is een huis te bouwen zonder dat je eerst een vloer neerlegt. Ook het aanleggen van elektriciteit, waarbij zowel pylons, conduits als verschillende soorten generators gemoeid zijn, is flink kutten totdat het werkt, maar ik deed dat met liefde. Mijn thuisbasis is namelijk de plek waar AL m’n loot samenkomt en waar m’n obsessieve verzameldrang uiteindelijk z’n beloning krijgt: betere wapens, hele dorpen waar steeds meer mensen op af komen, betere armor en lekkere stukkies vliegenvlees. Ik denk dat ik misschien wel de helft van m’n 60 uur spelen in de customization menu’s van Fallout heb gespendeerd, kirrend als een blij katje, ondanks dat ik nog steeds niet helemaal door heb waarvoor ik al deze crappy shantytowns aan het bouwen ben. Ter meerdere eer en glorie van de Minutemen, dat sowieso, en natuurlijk zijn er de directe doelen, zoals het tevreden houden van de inwoners door ze onder andere verdediging, eten en water te bieden. Maar wat de overkoepelende doelstelling is, daar kom ik misschien pas over nóg 60 uur achter. Nee, wat dat betreft heeft Fallout 4 gelukkig nog genoeg geheimen voor me, en zo hoort het.</p><p></p><p></p><h3>Fallout 4 is een hele fijne RPG</h3><p>Fallout 4 is geen enorme vooruitgang op technisch gebied, want het kampt met een piepende, steunende engine die zelf ook een Apocalyps overleefd lijkt te hebben. De game heeft daarnaast over het algemeen wat minder van die kenmerkende, ironische, zwarte humor, lijkt op z’n oude dag een beetje soft te zijn geworden, wat zich eveneens uit in steeds meer quests die een happy ending hebben (wat hopelijk anders is als je de evil bastaard uithangt). Maar niet getreurd, Fallout-fanboys en -girls, want er is genoeg om blij van te worden. Zo zijn de personages in de Commonwealth een stuk levendiger en expressiever, inclusief een paar leuke gezellen die je mee kunt nemen op je quests, waardoor de verhalen, groot en klein, een stuk meer leven. Een van de bad guys, Kellog, is zelfs een behoorlijk memorabel personage, iets wat ik nog niet eerder ben tegengekomen in een (Bethesda) Fallout. Wat daarbij ook helpt is dat er veel nieuwe stemacteurs zijn ingehuurd en de bekende Bethesda-cast wat meer naar de achtergrond is geschoven. Een simpele en effectieve manier om de boel frisser te maken, hoewel er helaas geen Liam Neesons of Odette Anable’s te beluisteren zijn dit keer. Wel wat stemgeluiden die me bekend voorkomen, maar IMDB weet me weinig te vertellen over de cast.</p><p></p><p>Lichtelijk vernieuwend is dat de V.A.T.S is aangepast, want de tijd staat niet meer stil als je het Vault-Tec Assisted Targeting System aanzet, maar tikt langzaam verder, waardoor het tempo van de actie wat hoger ligt dan in vorige delen. Daarbij lijk je minder Action Points te hebben, dus zal je vaker in real-time aan het knallen zijn, en kan je zelf bepalen wanneer je een critical inzet zodra je het bijbehorende balkje hebt opgevuld met rake schoten. Het is best leuk dat Bethesda een winnend concept heeft proberen te verbeteren, maar je zult tijdens het knallen nog het minst het gevoel hebben een nieuw deel te spelen. Een benoemingswaardigere toevoeging is de Power Armor, waarmee je al vrij snel in de game een machtige papi kunt worden, hoewel je er verre van onkwetsbaar mee bent. Verwacht geen wonderen van dit retro-scifi gevechtsharnas, maar het wordt af en toe kunstig verweven in het verhaal en het customizen ervan is een van de duizend manieren om je te van de bestraalde straten te houden. Inmiddels heb ik 20 Fusion Cores verzameld en aangezien deze dingen dienen als brandstof voor de Power Armor, kan ik nog flink rondstampen met deze mech-on-a-budget. Ik ben namelijk nog lang niet klaar met deze game, mocht je dat nog niet begrepen hebben - ik kan me er nog steeds prima in verliezen. En dat gaan jullie ook, Vault Boys en Girls, ondanks dat deze gigantische RPG nèt niet het edelmetaal heeft weten te behalen.</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/hb26hDuNC6E" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><p>Als je nu overtuigd bent dat Fallout 4 toch wel een leuk spelletje is, en er zelf aan wilt beginnen, kun je onze <a href="https://pu.nl/artikelen/feature/25-spoilervrije-tips-en-tricks-voor-fallout-4/" target="_blank">25 spoilervrije tips en tricks voor Fallout 4</a> lezen. Om het begin iets makkelijker te maken kun je er op de PC ook voor kiezen om gebruik te maken van enkele <a href="https://pu.nl/artikelen/nieuws/de-cheats-van-pc-versie-fallout-4-op-een-rijtje/" target="_blank">cheats via de console</a>. Daarnaast kan iedereen, ongeacht op welk platform je de game speelt, een <a href="https://pu.nl/artikelen/nieuws/verdien-belachelijk-veel-caps-met-deze-fallout-4-glitch/" target="_blank">Bottle Cap-glitch</a> exploiteren om snel rijk te worden.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Fallout 4 - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links