
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="a2417dd3-165e-4df7-898c-ec9e1c415073"><p>Eerst naar de eerste kerker. Dan naar de tweede. Dan de derde. Enzovoort, tot aan het eindgevecht met Ganon toe. Dat is hoe je gewend bent je Zelda’s te spelen. Maar in Breath of the Wild ga je wat anders beleven. De nieuwe Zelda breekt met veel conventies die de serie de afgelopen dertig jaar op een hoog niveau hebben gehouden. En dat is een verademing.</p><p></p><h3>Irritante maniertjes</h3><p>Hoe hoog het niveau van de 3D-Zelda’s sinds Ocarina of Time ook is geweest, de games hadden daarbij wel wat irritante maniertjes opgelopen. Zoals de vaak dwingend lineaire weg langs de zeven of acht steeds iets moeilijkere kerkers. De enorme hoeveelheid uitleg en bewegwijzering op die weg. Andere benauwende beperkingen, zoals die portemonnee en bommentas die je moest upgraden om de blinkende roepies en handige bommen op je weg te kunnen pakken. De flesjes die je moest vinden om drankjes te kunnen dragen. Dat irritante piepje dat maar blééf klinken als je op je laatste hartjes teerde. Al deze ergernissen zijn in Breath of the Wild uitgebannen.</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/xogBQnr99hA" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><h3>Ruimste beperking</h3><p>Je begint de game zonder enige uitleg en context op een hoog plateau waar je slechts vanaf kunt met een zweefzeil. Dat is inderdaad een beperking, maar dan wel de ruimste beperking die je ooit in een game hebt gekregen. Want dat plateau is een wereld op zich, vol interessante plaatsen en verborgen geheimen. Je kunt er al uren zoet zijn en genieten van de levensechte manier waarop Link dit keer kan hollen, rennen, verzamelen, jagen, zwemmen, vechten en klimmen. Vooral dat klimmen, de gestroomlijnde overgang met het lopen tegen schuine heuvels en het kleine extra sprongetje tegen een bergwand, is érg goed gedaan en één van de mooiste mechanics in deze game. Of welke game dan ook.</p><p>Voordat je het plateau kunt verlaten, moet je in elk geval de vier tempels erop hebben veroverd. En dan krijg je het zweefzeil. Waarmee de hele wereld opengaat, en dat klimmen in combinatie met het zweefzeil een extra dimensie krijgt.</p><p></p><h3>Heldenballen</h3><p>In de eerste vier tempels krijg je sciencefiction achtige krachten, waaronder eindeloos veel bommen en de vermogens metalen voorwerpen door de lucht te laten zweven en stil te zetten. Er zijn nog 116 andere tempels over de wereld verspreid. Sommige goed verstopt. In elke tempel tref je een paar kamers, vaak met een fysica-puzzel die je bijvoorbeeld grote stalen ballen naar gaten laat loodsen. Of je moet een speciale vijand verslaan. Als je het eind van zo’n tempel bereikt, krijg je een heldenbal. Vier ballen kun je ergens inleveren voor een extra hartje, of meer stamina. Die stamina gebruik je bij het zwemmen, klimmen, zweven en rennen. Met meer stamina vergroot je dus je mogelijkheden om de buitenwereld te verkennen. Maar ik zou eerst voor de hartjes gaan.</p><p></p><h3>Nietig</h3><p>Je bent erg nietig, zul je wel merken. Je vindt dan wel veel wapens, maar die gaan snel kapot. En al op het plateau tref je vijanden die een paar maten te groot voor je zijn. En dan moet je ook nog eens rekening houden met de immer veranderende weersomstandigheden. Als het ergens te koud of te warm is, verlies je hartjes. Als het onweert, kun je maar beter geen metalen spullen op je rug dragen. ’s nachts verschijnen meer en gevaarlijkere vijanden. Helemaal als de bloedmaan rijst. Als ouwe Zelda-fan heb je natuurlijk de neiging je zo snel mogelijk een weg naar de eerste kerker te banen. Maar er is geen eerste kerker. Er zijn vier eerste kerkers. Of, beter, gezegd, je bepaalt zelf in welke volgorde je naar die vier kerkers trekt, en ze uitspeelt.</p><p></p><h3>De grote ster</h3><p>Deze Zelda heeft minder ‘kerkers’ dan je gewend bent, maar denk niet dat de game daardoor kleiner of beperkter voelt. Integendeel. Zoals de titel al een beetje aangeeft, is de buitenwereld dit keer de grote ster van de show. Die prachtig, extreem gevarieerde, immer verkleurende buitenwereld, waar je rennend, vechtend, paardrijdend, klimmend en zwevend doorheen trekt om steeds weer nieuwe uitdagingen, interessante plekjes en verrassende geheimen te vinden. Je bent vrij om te gaan waar je wilt, maar de wereld is zo slim ontworpen dat je als vanzelf in kloven vol vijanden belandt of op toffe omgevingspuzzels stuit. Gisteren vond ik nog een eiland waar ik van al mijn spullen werd ontdaan en de uitdaging kreeg om daar vanaf nul een nieuw bestaan op te bouwen. Er zijn overal vestingen die je kunt veroveren voor mooie spulletjes. Er lopen eindbazen door de wereld, te wachten tot jij ze aandurft.. Eigenlijk is de hele buitenwereld een reusachtige kerker. De grootste, mooiste en meest bevrijdend voelende kerker waar je ooit in bent beland.</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/pdkvbsI4fEc" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p><h3>Soepel</h3><p>In de komende PU vind je een andere review die ik schreef over de nieuwe Zelda, en daarin noem ik weer heel andere sterke punten van de game. Ik raak er niet over uitgepraat, zo veel valt er in de game te doen en te beleven. Je kunt wel merken dat de ontwikkelaars bij Nintendo niet alleen naar de geschiedenis van hun Zelda-games, maar ook naar andere action adventures en open wereld games hebben gekeken. Skyrim, The Witcher, Xenoblade en Monster Hunter, bijvoorbeeld. Maar ook Far Cry, Minecraft, Just Cause en Uncharted. Bewust of onbewust, elementen uit deze en andere titels zijn handig overgenomen, maar dan wel zo aangepast dat ze naadloos in het Zelda-universum passen.</p><p>Het is opvallend hoe soepel alles gaat. Je kunt paddenstoelen, edelstenen, vissen, insecten, en feeën bijvoorbeeld gewoon met blote handen pakken, hoeft dus niet steeds te wisselen naar hengels of vlindernetten. Bomen omhakken en stenen vernietigen doe je gewoon met je wapens. Ganons fantoomvormen met een zwabber of schoffel verslaan, kan ook gewoon. Het koken van gerechten en drankjes is extreem belangrijk, maar wordt niet uitgelegd. Toch: het werkt zo simpel dat je het spontaan begrijpt.</p><p></p><h3></h3><p><em>Check <a href="https://pu.nl/artikelen/review/switch-review/" target="_blank" title="Switch review">hier Jurjen z'n Nintendo Switch review</a>.</em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


The Legend of Zelda: Breath of the Wild - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links