Thief - Review
Jan is onze deskundige op het gebied van stealthgames. Gretig greep hij de kans aan om zijn mening te kunnen geven over het nieuwe spel van Eidos. Maanden was hij op zoek naar een goede cape en de juiste druipkaarsen om de goede sfeer te zetten voor zijn speelsessie met Thief. Hij kroop in de huid van Garrett en sloop door de steegjes van The City om deze game eens goed uit te pluizen.
Ik hou van prologen. Het geeft aan dat er iets belangrijks staat te gebeuren dat van invloed is op de rest van een boek, film of game. En jawel, lieve mede-sluipers, een van Garretts klusjes in de proloogmissie van deze game gaat al direct gruwelijk mis. Zo erg zelfs dat Garett pas een jaar na deze noodlottige gebeurtenis terugkeert in de stad. Zonder enige herinnering aan wat er in en na die fatale nacht allemaal is gebeurd.
The City, een mix tussen middeleeuwse gotiek en Engelse industrialisatie, is in de tussentijd echter flink veranderd. Baron Northcrest regeert er met harde hand en verkondigt een nieuwe tijd vol machinerie, stoom en elektriciteit.
Zijn rechterhand, de sadistische General Thief-taker, slaat samen met The Watch al het verzet neer van iedereen die zich niet aan de regels houdt. Publieke ophangingen zijn aan de orde van de dag, er is een avondklok ingesteld en dan is er ook nog de mysterieuze ziekte The Gloom die elke dag weer meer slachtoffers eist. Ja, het is een gezellige boel in de stad.
Alles is voor Basso
Thief begint ingetogen maar wel meteen raak. Je eerste echte opdracht is het stelen van een peperdure ring. Probleempje: de eigenaar van het kostbare kleinood is overleden en op weg naar het crematorium. Aan jou de taak de lijkverbrandingsfabriek te infiltreren en onderweg zoveel mogelijk loot mee te pakken. Dat je hiervoor tussen de karren met lijken en aan vleeshaken opgehangen lichamen moet snuffelen, mag de pret niet drukken. De sfeer zit er meteen goed in.
Garrett krijgt zijn opdrachten van Basso, een oude vriend die, nadat hij zich over zijn kwaadheid heen heeft gezet over het feit dat Garrett een jaar lang niks van zich heeft laten horen, zichzelf als goudeerlijke ondernemer manifesteert en een eigen zaak heeft in de kelder van een morsige kroeg.
Basso kent alles en iedereen en heeft altijd de laatste nieuwtjes over dure voorwerpen, onbetaalbare artefacten en interessante locaties die een bezoekje waard zijn. Hij is de belangrijkste man voor je intel en daarmee een bepalend personage in het verhaal.
Doden of niet
Net als bij Deus Ex laat ook Thief je vrij in je manier van spelen. Die vrijheid en diversiteit gaan minder diep dan bij Deux Ex maar zijn tegelijkertijd groter dan ik tot voor kort gedacht had.
Heel basic heb je als speler de keuze of je de guards wel of niet met rust laat. Een échte meesterdief komt en gaat natuurlijk zonder ooit gezien te worden, maar dat geef ik je te doen. Wil je diverse guards wél uitschakelen, dan kun je dat non-lethal doen: je besluipt ze vanachter en slaat ze knock-out of je springt van een hoger gelegen platform op stijlvolle wijze bovenop ze. Daarna is het zaak de lichamen te verbergen.
Uiteraard kun je de aanwezige lastpakken ook dódelijk treffen met behulp van je bijl of je boog. Een goed gemikt schot, bij voorkeur in de adamsappel of tussen de ogen, is meestal genoeg om de guard in kwestie naar zijn voorouders te sturen. Raak je je slachtoffer niet goed, dan breekt echter de hel los en krijg je de complete Watch op je nek.
Overigens komt dit wapen ook prima van pas om een luchtbrug te realiseren (rope arrow), fakkels en vuurkorven te doven (water arrow), een afleidende explosie te veroorzaken (schiet een fire arrow in een plasje van olie) of om blaffende waakhonden hun muil te laten houden (choke arrow).
Speelstijlen
De game scant al je moves en acties in drie categorieën: Opportunist, Ghost en Predator. Die laatste is de meest actievolle, terwijl tijdens Ghost acties niemand je ooit opmerkt. De Opportunist tenslotte is die speler die zo goed mogelijk gebruik maakt van de omgeving.
Als Opportunistische speler blaas je alle kaarsen uit om donker te creëren, klim en klauter je zoveel als je kan en verstop je je waar mogelijk in kasten. Een typisch gevalletje opportunisme is ook: een enorme hoeveelheid opium in het ventilatiesysteem van een luxe bordeel stoppen, zodat alle aanwezigen bedwelmd raken en je vrij spel hebt om ieder kastje, laatje, vestzakje en geldbuidel aan een nader onderzoek te onderwerpen.
Een pure Ghost speler heeft dit natuurlijk niet nodig en je hoeft spelend op die manier ook geen gebruik te maken van dergelijke acties om de missie succesvol uit te spelen.
Gestolen waar
Een meesterdief steelt niet eens primair om de buit die het oplevert. Het is vooral de uitdaging van de klus en de manier waarop de klus geklaard wordt.
Toch zijn de goudstukken die je met je jatwerk vergaart handig om je uitrusting mee up te graden en wapens mee te kopen. Zo kun je her en der in de stad diverse pijlen aanschaffen, en naarmate de game vordert, komen ook steeds meer pijlen beschikbaar. Maar ook specialistisch gereedschap is op verschillende spots te koop. Een wirecutter bijvoorbeeld om elektrisch aangedreven vallen te saboteren, of een schroevendraaier om luiken en rioolroosters open te draaien en alternatieve routes te vinden.
Maar er is nog een reden waarom je loot goed van pas komt: de Queen of Beggars die residentie houdt in een oude ruïne bij de begraafplaats, helpt je je bovennatuurlijke gaven uit te bouwen.
Een van die dingen die de zwerverskoningin te koop aanbiedt, is Focus, verbeeld middels een blauw energiebalkje. Activeer Focus en belangrijke zaken zoals loot, bewakers, maar ook ladders en spots om op te klimmen, lichten blauw op terwijl de wereld om je heen donker is. Met behulp van Focus-punten kun je je tevens bekwamen in intuïtie, beter luisteren, sneller worden in het kraken van sloten en ga zo maar door.
Alle kostbaarheden die je steelt, leveren goudstukken op. Verder zijn er kisten, laden en kluizen te kraken.
Stadsdelen
The City is opgedeeld in verschillende districten die al spelend langzamerhand toegankelijk voor je worden. Zo wordt je speeltuin steeds groter en groter en opent zichgeleidelijk een labyrint aan straatjes.
De stadsdelen verschillen duidelijk van elkaar qua uiterlijk en sfeer. Bij de rijkeren is de industrialisatie al een stuk verder doorgevoerd, hetgeen te zien is aan de grotere hoeveelheid stalen pijpen en mechanismen. De huizen aan de haven hebben dan weer meer het karakter van een vissersdorpje.
Als je de tijd neemt, zijn er tal van alternatieve routes te vinden, en met name op de daken van de stad is het genieten geblazen. De Highway of Thieves biedt prachtige vergezichten, afluisterplekjes en perfecte locaties om met je boog een van die irritante guards van een extra lichaamsopening te voorzien.
Sidejobs
Wil je de stad echt goed leren kennen, met al zijn corrupte adel en lompe, voortdurend in zichzelf mompelende guards, dan doe je er goed aan regelmatig sidejobs aan te nemen. Basso zelf heeft er al een slordige vijftien voor je, die je niet alleen de nodige extra gouden dukaten opleveren, maar ook meer inzicht geven in het reilen en zeilen van de stad.
Daarnaast zijn er ook nog tal van andere lieden in de stad die een klusje voor je hebben, de een nog grappiger en verrassender dan de ander. Dit soort missies zorgt voor wat lucht in de verder zeer donkere hoofdverhaallijn waar de galgenhumor welig tiert en een mensenleven weinig voorstelt. Maar dat is nu juist wat Thief altijd al zo bijzonder en uniek maakte: de grimmige maar tegelijkertijd ook mysterieuze spelwereld waarin het meesterlijk verstoppertje spelen is, maar die tegelijkertijd hard en soms ook behoorlijk eng is.
Thief slaagt met vlag en wimpel in het neerzetten van die unieke sfeer, compleet met een dosis zieke gestoordheid zoals we die kennen van de Hitman-serie, met daarbij een mespuntje Splinter Cell: Blacklist en een flinke scheut Dishonored.
Maar boven alles is deze reboot een echte Thief-game die wat mij betreft gamejaar 2014 nu al tot een dubbel en dwars geslaagd jaar maakt….