Een goede uitbreiding gaat verder dan 'gewoon' een nieuw stuk verhaal of een extra gebied. De allerbeste uitbreidingen nemen het origineel en stoppen daar de beste ideeën in, in de vorm van een extra twist, fantastisch nieuwe personages of een bikkelharde uitdaging. Hieronder zetten we er een paar op een rijtje.
Als we op de redactie vragen wat de beste uitbreiding ooit is, dan noemt een groot deel Blood and Wine, de tweede en laatste uitbreiding van het al ontzettend geliefde The Witcher 3: Wild Hunt. Geralt wordt losgelaten in het zonnige Toussaint, waar waar een meeslepend vampiercomplot op hem staat te wachten. De omvang van het nieuwe gebied, de hoeveelheid details en de lengte van het verhaal geven je bijna het gevoel een nieuwe Witcher-spin-off te spelen. CD Projekt Red herhaalde dat trucje overigens ook met Cyberpunk 2077. Naast de gratis 2.0 update kwam ook de Phantom Liberty-uitbreiding uit, waarin ook een compleet nieuw gebied en aansluitend verhaal aan de game wordt toegevoegd. Zoals we toen in de review al meldden bevat die uitbreiding wellicht het beste verhaal van heel Cyberpunk.
Nog een uitbreiding die praktisch een nieuwe game kan zijn, is Shadow of the Erdtree. Elden Ring was al een gigantische game, en Shadow of the Erdtree gooit daar nog eens een geheel nieuw gebied met monsterlijke baasgevechten en unieke wapens bovenop. Dat FromSoftware toffe dlc kan maken is - ook na uitbreidingen als The Old Hunters in Bloodborne - wel duidelijk.
Misschien wel net zo moeilijk als Elden Ring, al dan met een heel andere stijl, is Cuphead. Die trend wordt op fenomenale wijze neergezet in The Delicious Last Course. Cuphead en Mugman gaan daarin samen met het nieuwe speelbare personage Chalice op pad naar een nieuw eiland, waar vindingrijke bazen op hen staan te wachten.
Om even terug te komen op verhalende uitbreidingen: The Citadel is een van de meest geliefde uitbreidingen in de Mass Effect-franchise en absoluut de moeite waard als je die nog niet hebt gespeeld. We weten allemaal nog goed hoe het einde van Mass Effect 3 - het slotstuk van een epische sciencefictiontrilogie - nogal tegenviel, en Citadel bracht daar verandering in.
Ook moeten we het natuurlijk hebben over The Last of Us. Left Behind was zo goed dat de serie het verhaal gewoon meenam als onderdeel van het algemene verhaal en dat de remake het in het hoofdverhaal voegt. Over (een soort van) zombies gesproken: de Undead Nightmare-uitbreiding van Red Dead Redemption liet zien hoe Rockstars wereld en setting van de game perfect werken in een horrorscenario.
Multiplayergames krijgen natuurlijk ook regelmatig content-updates, maar flinke uitbreidingen als de Octo Expansion van Splatoon 2 en Wrath of the Lich King van World of Warcraft komen iets minder vaak voor.
Edoch, er zijn nog genoeg andere uitbreidingen die we kunnen noemen, zoals Dying Light: The Following, Far Cry 3: Blood Dragon en The Ballad of Gay Tony voor GTA 4. We kunnen onmogelijk alle fantastische en geliefde uitbreidingen uit de geschiedenis van gaming meenemen, dus voel je vrij om jouw favoriet nog te benoemen in de reacties.
