Avowed zit zichzelf soms in de weg - Afgelopen Weekend
En Assassin's Creed 2 blijft verbazen
Het weekend zit er weer op, en we zitten weer over onze toetsenborden gebogen. Tussen alle dagelijkse taken door praat de redactie van Gamer.nl jullie wel nog graag even bij over wat er in het afgelopen weekend gespeeld is. Zo heeft Jacco het een en ander te vertellen over zijn frustraties met Avowed. Wat hebben jullie dit weekend gespeeld?
Indy Greven
Ik heb dit weekend sequence 1 van Assassins Creed 2 afgespeeld. Ik ben echt hooked en speel momenteel ook gewoon niks anders. SPOILER ALERT: Op een of andere manier heb ik mijn hele leven spoilers weten te ontwijken voor de hele Assassin's Creed series, dus toen ik die engnek waarvan ik de naam alweer ben vergeten Ezio's broers en vader zag ophangen, zat ik te schreeuwen naar mijn switch. Wie hangt er nou een kind op?! Ondertussen ben ik goed opweg in sequence 2. Ik weet dat ik erg laat ben met AC spelen, dus voorlopig zullen mijn terugblikken op het weekend bestaan uit ondervindingen die 99 procent van de mensheid al meer dan 10 jaar geleden heeft gehad. Maar beter laat dan nooit, right?
Jacco Peek
Ik heb zoveel gedachten over Avowed. In twee dagen stak ik twaalf uur in de game, met name omdat de wereld zo lekker behapbaar en gevuld is. Er is veel om te ontdekken - soms leiden quests je naar gigantische grottenstelsels die je anders gewoon mist. Ook voelt het allemaal erg met elkaar verbonden op subtiele manieren, zoals personages die aardig tegen me doen in de ene zijmissie omdat ik een personage in een ándere zijmissie heb geholpen. Juist omdat de wereld zo compact is ben ik gemotiveerd om alles te ontdekken.
Anderzijds erger ik me dood aan het levelsysteem. Men zegt dat je de game binnen vijftien uur kunt uitspellen, maar dan wens ik je veel succes. Je moet namelijk constant je uitrusting en wapens upgraden naar een nieuwe ‘tier’ – ook al heb je behoorlijk goede statistieken. Met je ‘common’ zwaard sla je nog geen deuk in het ‘fine armor’ van een vijand, waardoor je constant op zoek moet naar schaarse upgradematerialen. Als gevolg voel ik me een beetje verplicht om te gaan ontdekken in de wereld.
Ligt dat aan mij? Wellicht. Dat soort schaarste is zeldzaam in het type game waarin je vaak bakken met sterke loot verzamelt, maar het gaat wel een beetje in tegen de vrije combat van Avowed. Het kost moeite om één wapen te upgraden, laat staan twee volledige loadouts waartussen je constant wisselt. Eenmaal op niveau voelt vechten dan weer geweldig – de impact van spreuken, slagen en stoten voelt geweldig. Ook het ontwijken en toeslaan is een leuk spelletje, dat heeft Obsidian goed gedaan. Enfin, tot zover mijn eerste indruk van Avowed. Zin om verder te spelen.
Dunke van Boekel
Na de aankondiging was ik niet direct een fan van Elden Ring Nightreign, maar na een paar uur in de Network Test van dit weekend is het concept aan mij verkocht. De opzet doet me denken aan Risk of Rain 2, door de manier waarop je items continu vindt tijdens het ronddwarrelen. Uiteindelijk moet je daarentegen wel zo'n eindbaas op z'n flikker geven, wat ook met een groep van drie Elden Ring-veteranen nog de nodige uitdaging weet te bieden. Ik zie de late-night speelsessies met mijn vrienden al helemaal voor me, want buiten de intense eindbazen hark je vooral runes binnen door met mini-bosses en kleinere vijanden op de vuist te gaan. Met die runes haal je (net als in Elden Ring) weer levels binnen waardoor je personage steeds sterker wordt. De all-rounder Wylder is mijn go-to, gezien zijn grappling hook wat meer mobiliteit toelaat. Afijn, puik spelletje dus.
Sander Hölsgens
Cat Quest 2! Wat een heerlijke game om af en toe een half uurtje op te pakken. Daarnaast heb ik Rune Factory 4 Special voor het eerst opgestart, maar daar moet ik nog even voor gaan zitten. Nu al merk ik dat het een titel is waar je eigenlijk 50 uur in moet steken. Maar wil ik dat wel?
Ruan Moleman
Nadat ik Star Wars Outlaws maanden terug een kans gaf, was ik er met 2 uur al snel mee klaar. Wat een saaie bedoeling zeg. En dat komt van iemand die doorgaans stiekem best wel wat lol haalt uit een typische Ubisoft-game. Afgelopen weekend kreeg ik stiekem toch weer zin in een standaard openwereldgame zonder al te veel impact, vooral omdat ik even niet veel wilde nadenken. Dus gaf ik de game een tweede kans en die is dit keer toch beter gevallen dan de eerste poging.
Inmiddels zit ik goed in het verhaal, maar ben ik ook lekker aan het verkennen geweest. Boven alles ben ik vooral elke 5min in de fotomodus te vinden omdat de wereld toch wel ondergewaardeerd mooi is. Toch ben ik vooral bezig met mooie portretten maken van de personages, of dat nou npc's of belangrijke lui zijn. Dus ik zit meer in te zoomen op hoofden dan dat ik werkelijk met de game bezig ben. De grote virtuele fotografie-vloek...
