Wie ooit een Dungeons and Dragons-sessie heeft bijgewoond, is waarschijnlijk wel bekend met het scenario van een bos vol met goblins. Gespuis dat gaten in de grond graaft en uit de bosjes springt om nietsvermoedende avonturiers te belagen. Precies dat gebeurde tijdens mijn speelsessie van Absolum, en ik keek mijn ogen uit.
Deze samenwerking van uitgever Dotemu en ontwikkelaars Guard Crush Games en Supamonks Studio verwelkomt spelers in een unieke fantasiewereld genaamd Talomh. Nadat een stel overambitieuze tovenaars per ongeluk een catastrofe hebben veroorzaakt, wordt er niet positief gekeken naar magie en de mensen die het gebruiken. De kwaadaardige koning Azra gebruikte de paniek om de macht over Talomh te grijpen, en nu is het dus aan jou om het land uit zijn tirannieke greep te bevrijden.
Zwaard, magie en geweer
‘Jou’ bestaat daarin uit vier speelbare personages, die spelers - alleen of in co-op - onder de knoppen krijgen. Allereerst de dark elf Galandra, die met een groot zwaard vecht en een ogenschijnlijk duister verleden heeft. Verder is er de kikkerachtige Brome, wiens ras inherent een sterke affiniteit heeft met magie, wat hem handig maakt voor area of effect-aanvallen.
Ten derde is er de wijze dwerg Karl die in gevechten zijn knoertharde vuisten voor zich laat spreken, geassisteerd door een geweer waar nodig. En als laatste is daar Cider, die hun eigen lichaam vrijwel geheel heeft omgebouwd met robotonderdelen, en daarom gebruikt maakt van gadgets tijdens confrontaties. Het viertal wordt gerekruteerd door een soort magisch verzet om de wereld van Azra te bevrijden. De D&D-party-detector gaat af: bingo.
Bij Brome is al vrij duidelijk hoe zijn persoonlijke verhaal aansluit bij de grootschalige conflicten in Talomh, gezien de nieuwe koning onvrijwillige magiërs gebruikt om zijn heerschappij te ondersteunen. Van de andere personages heb ik nog niets gezien dat hen écht verbindt met het overkoepelende verhaal, maar Absolum lijkt na een blik op de wereldkaart genoeg kansen te bieden om ook Cider, Galandra en Karl bij de plot te betrekken.
Ik kon twee van de regio’s in Talomh bezoeken tijdens de preview. Allereerst Grandery, gevolgd door Jaroba - het voormalige thuisland van Brome’s volk. Grandery vormt de ideale introducerende locatie voor een fantasyverhaal. Er is een bos vol met goblins - die net als de Ewoks in Star Wars in een dorp in de bomen wonen - een strand met krabben en bandieten, en ruïnes waar een ondode koning stennis schopt. Welke kant je op wil gaan is aan jou, en personages in je thuisbasis en in de gebieden zelf kunnen je missies geven om tijdens je run te voltooien.
Gulle piraat
Absolum is namelijk een roguelike beat ‘em-up waarin je na iedere keer doodgaan weer van voren af aan moet beginnen. Gedurende de run verzamel je upgrades die de vaardigheden van je personage sterker maken en waardevolle spullen die je in de thuisbasis van het verzet kunt inruilen voor permanente upgrades en items. Gooi daar nog wat random encounters met npc’s bij, zoals een piratenkapitein die jou geld geeft (?), en geen run is hetzelfde.
Mijn hoop is vooral dat die encounters niet al te schaars zijn. De personages voegen veel toe aan de levendigheid van de spelwereld wanneer ik ze tegenkwam. Verder zijn de vaardigheden die je vrijspeelt voor zover ik in de demo kon beoordelen niet ontzettend spannend, al is het met een roguelike natuurlijk mogelijk dat ik gewoon geen geluk had. Daarbij is de combat op zichzelf al vrij uitgebreid.
Technische beat ‘em-up met varkens
Binnen het genre van de beat ‘em-ups valt Absolum richting de meer tactische kant. Ik merkte al snel dat het spel anders aanvoelt dan bijvoorbeeld Marvel Cosmic Invasion, dat ik vlak voor Absolum ook probeerde. In de Marvel-game rijg je keiharde combo’s aan elkaar in het midden van hordes aan vijanden. In dit spel ligt de focus niet louter op je light of heavy attack - die al voor ieder personage anders functioneren - maar ook op de timing van die aanvallen in combinatie met je dodges.
Wanneer je richting een vijand dodget terwijl die aanvalt, activeer je een deflect die weer een opening biedt voor een tegenaanval. Dit werkt alleen niet wanneer je tegenstander rood gloeit tijdens de aanval - dan moet je met haarfijne precisie een heavy attack starten. Daarop volgt dan een clash, die lastiger is om te timen, maar je in ruil daarvoor harder terug laat slaan. Dat brengt een fijne laag tactiek met zich mee waarbij omsingeld door vijanden worden geen reden is tot harder rammen, maar je eerder laat nadenken en afwachten om te zien welke vijand als eerste aan gaat vallen.
Een voorbeeld van hoe dit samenkomt is toen ik met Cipher speelde, en hun grijphaakarm gebruikte om naar een goblin te springen. Ik gaf een klap op z’n kop, en een andere goblin kwam van links op me af. Ik dodge meerdere keren - dankzij een zeer handige upgrade - deflecte zijn aanval en deed ook bij dit groene wezen de lichten uit. Heerlijk.
De gameplay voelde tijdens mijn speeltijd gewichtig en bevredigend, en zeker tijdens baasgevechten moet je goed nadenken over hoe je al je vaardigheden en Absolums verschillende mechanieken moet gebruiken. De game lijkt daarentegen ook niet bang te zijn om je zo nu en dan volledig los te laten gaan door een varken in het level te gooien waar je op kunt zitten. Dan mag het verstand op nul en is het rammen en trappen geblazen. Verder lijkt tactisch te werk gaan nauwelijks een optie, maar eerder een vereiste te zijn.
Tekstblokjes
Ik moet overigens nog benoemen dat wat ik van Absolum gezien heb niets minder dan prachtig is. De cartooneske illustraties doen me denken aan Mike Magnola’s Hellboy-comics, met kleurrijke gebieden die van het scherm poppen en de grimmige kanten van Talomhs donkere hoeken net zo sterk in beeld brengen. De speelbare personages en npc’s zien er uniek uit, en dialogen komen in een soort stripboekachtige tekstblokjes te staan die perfect aansluiten bij deze door comics geïnspireerde grafische stijl. De vloeiende animaties zorgen voor een soepele gameplayervaring, dus voor zover ik heb gezien gaat die stijl niet boven de speelbaarheid. De stijl van comics en een fantasywereld wordt kundig gecombineerd.
Absolum lijkt vooralsnog een uitgebreid fantasyverhaal te vertellen met vier personages die op het gebied van gameplay genoeg van elkaar verschillen om interessant te blijven, en een boeiende rol kunnen spelen in het overkoepelende gevecht tegen een tiran. De presentatie die ik bijwoonde wist in korte tijd in ieder geval veel indruk te maken, en de combat lijkt tactisch genoeg om urenlang leuk te blijven. Ondanks dat het hele land naar de honden is gegaan, wil ik terug naar Talomh!
Absolum komt op 9 oktober uit op PlayStation 4, PlayStation 5, Nintendo Switch en pc.
