Is de Battlefield-serie eindelijk terug? Want aan de ene kant doet Battlefield 6 mij heel erg denken aan de oudere delen, en dan vooral aan Battlefield 3. Het schieten, het samenspel en de maps ademen voor mij die ‘ouderwetse’ feel van Battlefield 3. Aan de andere kant geven de prachtige graphics en audio deze game het elan waarop ik hoop bij een nieuwe Battlefield. Misschien zijn ‘we’ wel terug.
Het voelt bijna alsof de ingrediënten voor deze formule vakkundig zijn afgewogen en toegevoegd. Zelden was de balans tussen nostalgie en vernieuwing in een Battlefield-game zó afgemeten als in Battlefield 6. Het uitvoerige testen door leden van de community het afgelopen jaar lijkt daarom z’n vruchten te hebben afgeworpen. Van die tests lekten de afgelopen maanden ook met regelmaat beelden uit. Ook de geluiden van playtesters waren positief.
Afgelopen weekend mocht het gepeupel dan eindelijk voor het eerst aan de slag met de bèta van Battlefield 6. En jeetje, ik lijk precies te krijgen wat ik van deze serie wil: een terugkeer naar de gloriedagen van Battlefield 3, maar niet zonder te innoveren.
De deur
Een belangrijk facet van die innovatie is destructie. Om maar met de deur in huis te vallen: in Battlefield 6 kun je zonder deur een huis invallen. Hoor je een vijand op straat terwijl je in een rijtjeshuis staat? Sloop de gevel en loop naar buiten. Zit je in een tank maar een auto blokkeert de weg? Rijd over de auto heen en de klus is geklaard. Het voelt ook heel erg goed om als tankbestuurder met een enkel schot een half huis uit elkaar te laten spatten.
Er zijn wel beperkingen. Zo gaan niet alle muren van huizen kapot, want de structuur van een level moet wel behouden blijven. Zou alles kapot kunnen, dan veranderen straten in open velden vol puin en zonder dekking. Toch geeft deze kleinere mate van verwoesting best wel wat tactische mogelijkheden. Zo gebruik ik mijn granaat of granaatwerper graag om gaten te maken in buitenmuren, zodat ik vanuit beschutting een objective kan overzien.
Bovendien heeft destructie nog een ander voordeel: het is ontzettend imponerend om te zien. Als je in een huis staat dat onder vuur wordt genomen, kan dat ontzettend beklemmend zijn. Stof, puin, brand: je wilt bijkans in een hoekje kruipen om de ellende uit te zitten. Dat is de eerste keer imponerend, maar ook de tiende of honderdste keer maakt het indruk. Dat komt omdat alles prachtig oogt en klinkt. Battlefield 6 is een spektakelstuk.
De chaos
Het audiovisuele aspect is misschien wel het belangrijkste in deze bèta. Ik speel deze game op een pc, en jeetje, ik wist af en toe echt niet waar ik het zoeken moest - zo indrukwekkend ziet Battlefield 6 eruit. Battlefield-games hebben die kwaliteit altijd al wel gehad, maar in dit deel versterken het geluid en de graphics de chaos, en juist die chaos is een van de grootste kwaliteiten van dit deel. Het is soms alsof deze game is gemaakt om je het in de broek te laten doen.
Zo loop ik op een gegeven moment in Caïro in een klein steegje met een trap. Ik hoor een tank maar check de radar niet, en zie aan het uiteinde van het steegje opeens een brandende auto voorbij rijden. Ik snap even niet wat er gebeurt, maar dan blijkt dat de auto vooruit wordt geduwd. Een tank komt in beeld, draait met de koepel naar het steegje en vuurt een schot af. Klinkt niet bijzonder inderdaad, maar dat was het wel.
Ik denk niet dat ik deze scène ooit zal vergeten. Dit moment is de eerste keer dat ik kennis maak met de chaos die Battlefield 6 heet. Ik herinner me alles nog. De schrik na die brandende auto, het geweld van dat schot, het stof dat daarna naar beneden dwarrelt, de muren die naast mij instorten én de tsunami aan geluid die voor mijn gevoel secondenlang door het steegje galmt. En dit was enkel nog deel één van de chaos.
Want dan neemt iemand de tank onder vuur met een RPG. Een regen van vonken, vuur en stof daalt op mij neer. Ik lig een paar meter van die tank, maar ik voel me gevangen in het oog van de storm. Wat een moment. Het is zo’n moment dat enkel een goede oorlogsgame kan simuleren. Dan doet de game me denken aan hoe ik vroeger de oorlogsserie Band of Brothers keek: met het geluid op standje maximaal. Ik wilde weggeblazen worden.
En dat laatste doet Battlefield 6 meer dan ieder deel in deel in deze serie. Het waanzinnige geluid en de oogstrelende graphics versterken de chaos zoals ik dat nog niet vaak in games gezien heb. Ook de andere Conquest-map, tussen de besneeuwde bergen in Tajikistan, is zo ontzettend imponerend. Continu scheren er straaljagers en helikopters over je heen. Ik voel me dan zo klein, maar de veldslag voelt groots. Ik raakte bijna verslaafd aan dat gevoel.
De details
Inhoudelijk is Battlefield 6 wat moeilijker te beoordelen. Deze bèta is slechts een klein kijkje in de keuken en ik vind bèta’s daarom vaak een slechte afspiegeling van de uiteindelijke balans en afwisseling in competitieve shooters. Vooralsnog is de M4-carbine mijn favoriete geweer en vind ik de Combat Medic de fijnste class, maar dat kan volgende week, tijdens het nieuwe bètaweekend, weer anders zijn.
Het snipen voelt ook goed, al is de zogeheten scope glint (die witte glans als een vijandige sniper door de lens kijkt) erg opvallend, waardoor je als sluipschutter vaak door een andere sniper wordt neergehaald. Goed, dat is de bedoeling, dus soit. Ook de shotgun en submachinegeweren voelen heerlijk. De attachments op wapens hebben bovendien veel invloed op het knallen. Je kunt daar echt lekker mee stoeien om te kijken wat nou bevalt.
Het rondbanjeren voelt daarnaast vlot en responsief. Het manoeuvreren door de spelwereld doet mij erg denken aan Battlefield 3: gewichtig, maar op tempo. De speelsnelheid, die doorklinkt in de time-to-kill en de snelheid van het rennen, voelt eigenlijk precies goed. Battlefield zal natuurlijk nooit zo vloeiend of snel spelen als bijvoorbeeld Call of Duty, want Battlefield hoort een beetje zwaar en log te zijn. Daaraan ontleent de serie zijn militaire gevoel.
En dan zijn er nog de maps, maar ook die zijn eerlijk gezegd nog moeilijk te beoordelen. Zeker in de grote maps met twee teams van 64 spelers is het belangrijk om gevoel te krijgen voor de hotspots en bottlenecks, maar dat is lastig na een paar uur spelen. Ik zag mensen regelmatig een beetje verloren rondlopen tijdens mijn potjes Conquest. Ik heb veel voer- en vliegtuigen op de maps ook niet goed kunnen testen omdat ze net iets te populair bleken.
De maps zien er in elk geval schitterend uit. Met name Cairo is een prachtige en kleurrijke map waar tanks kunnen domineren maar snipers het in de dichte straatjes moeilijk hebben. Op dat front is er in de bèta gelukkig contrast, want diezelfde snipers floreren dan weer in de meer open Tajikistan-map. Persoonlijk ben ik benieuwd naar de New York-maps in de volledige game. Twee van de negen maps spelen zich namelijk af in die stad.
De enige klacht
Natuurlijk zijn er nog wel wat heikele punten. Op het moment van schrijven kun je op de pc al cheaters tegenkomen, ondanks de anticheatsoftware op kernelniveau. Wel zijn er volgens EA ook honderdduizenden pogingen tegengehouden om vals te spelen. Daarnaast is het natuurlijk nog afwachten hoe die singleplayer gaat zijn - in Battlefield-games is die modus bepaald niet altijd ‘je’ van ‘het’. En hoe zit het nou met die battle royale-modus?
Goed, we hebben zo onze vragen, maar de voortekenen zijn bijzonder goed. En laten we daar vooral ook even bij stilstaan. Luister goed. Wat hoor je? Inderdaad, niets. Het is stil in de loopgraven van het internet, want er is heel weinig kritiek op een nieuwe Battlefield-game. Het volk snakt weer naar de gehaktmolen. Ik kan me niet heugen wanneer dat voor het laatst bij een Battlefield-game gebeurd is.
Mensen. We might be back. Het is ons gegund.
Battlefield 6 verschijnt op 10 oktober voor PlayStation 5 en Xbox Series X en S, en pc.
