Gespeeld: Life is Strange: Double Exposure moet het hebben van nostalgie

Life is Strange bestaat bijna tien jaar. In die tijd is de eerste, nog altijd bijzondere game uitgegroeid tot een heuse franchise. Waar Don’t Nod op dubieuze, vermoedelijk niet vriendschappelijke wijze van de franchise is gehaald, komt Deck Nine nu met een direct vervolg. Life is Strange: Double Exposure moet het vooral hebben van de nostalgie, maar ook dat is weleens prima.

Nog belangrijker: Max Caufield, de geliefde protagonist uit de eerste game, keert terug. Dat is voor een deel van de fanbase al reden genoeg voor controverse, aangezien Don’t Nod stilletjes van het toneel verdween en er verschillende aantijgingen waren jegens Deck Nine. Helaas willen regisseur Jon Stauder en Aysha Fara weinig over de gevonden nazisymbolen en beschuldigingen rondom grensoverschrijdend gedrag kwijt.

“Ik kan alleen zeggen dat het een hele slechte dag was”, zegt Stauder over het moment dat de aantijgingen middels een artikel van IGN verschenen. “Meer dan het statement kunnen we niet zeggen”, vervolgt hij. “Het laatste wat ik wil is dat ik met een of andere advocaat aan de lijn hang die zegt dat ik mijzelf in de nesten heb gewerkt.”

Twee werelden

Dat terwijl Life is Strange juist een voorloper is in het empathisch behandelen van kwetsbare thema’s. Ditmaal volgen we een oudere Max die behoorlijk worstelt met haar studententijd. Maar ze weet zich te redden: ze is freelance fotograaf, begeeft zich dagelijks op de knusse campus van Caledon University en heeft dankzij de jonge Moses en Safi een stabiele vriendengroep. Helaas wordt haar nieuwe leven bruut verstoord wanneer Safi dood wordt aangetroffen in de sneeuw – vermoord. Double Exposure volgt dan ook hoe Max dit volgende trauma verwerkt en – zoals het Life is Strange betaamt – haar krachten inzet om Safi te redden.

Max’ nieuwe kracht houdt namelijk in dat ze naar een tweede, alternatieve tijdlijn kan reizen – één waarin Safi nog springlevend is. “Normaal gesproken zie je één uitkomst in het verhaal van Life is Strange, maar Double Exposure behandelt hoe Max reageert op de potentie van twee uitkomsten”, legt Stauder uit. Aan het begin van onze gameplaydemo zit ze dan ook in zak en as, niet in de laatste plaats omdat Moses het nodig vond om Safi’s fotocamera van de plaats-delict te stelen.

Daarbij is het uiteraard een interessante twist op de gameplay. Max kan namelijk op vaste plekken in een level wisselen van tijdlijn om zo puzzels op te lossen en informatie te vergaten. Zo geven subtiele icoontjes weer welke dialoogopties uniek zijn voor die tijdlijn, zodat je bruikbare informatie kunt gebruiken in de andere. In dit geval zoeken we de verstopplaats van de camera zonder dat Moses erachter komt, terwijl we in de andere tijdlijn een nogal opgefokte agent die moeilijke vragen stelt proberen te vermijden.

Het niveau van de puzzels is wat dat betreft prima. Je stelt vragen, wisselt vaak van realiteit om de agent te omzeilen en moet uiteindelijk een projector met sterrenbeelden op de juiste plek krijgen om de camera te vinden. De vraag is uiteraard hoe vaak je spelers gedurende de uiteindelijke game van de ene naar de andere realiteit kunt sturen voordat het repetitief wordt, maar voor nu werkt het prima.

Life is Strange: Secret Wars

Het is echter vooral de sfeer die Double Exposure zo prettig maakt. Life is Strange waardeert de kalme momenten van het leven als geen ander, en de stem van Hannah Telle die terugblikt op Max’ recente herinneringen doet behoorlijk terugdenken aan het eerste deel. Bovendien vraagt de game aan spelers welk einde ze in het eerste deel kozen (het opofferen van Chloe of Arcadia Bay) en neemt dat gedurende de rest van de game in acht.

Op welke manier willen Stauder en Farah niet vertellen, maar in eerdere berichtgeving werd al meermaals gehint naar de terugkeer van Chloe en andere bekende personages – al zal het geen Avengers-achtige bijeenkomst worden. “We zijn altijd voorzichtig met dat soort dingen”, zegt Farah. “Als het te gek of pulpy wordt dan doen we het niet, maar ik denk niet dat zoiets uitgesloten is. Ik denk dat het een kwestie is van een gegronde te vinden die bij Life is Strange past.”

Het lijkt er in ieder geval op dat Deck Nine respectvol omgaat met de reputatie van Life is Strange, ondanks de aantijgingen jegens de studio. En hoewel Double Exposure’s nieuwe gameplayelementen niet baanbrekend zijn en de game gebruikmaakt van een vleugje nostalgie, zijn we helemaal klaar voor de comeback van Max.

Life is Strange: Double Exposure verschijnt op 29 oktober voor PlayStation 5, Xbox Series X en S en pc. Een Switch-versie komt op een later, nog onbekend moment uit.