Gespeeld: Sonic Racing Crossworlds doet een gooi naar Mario Karts troon

Wat is sneller dan een Formule 1-wagen? De ‘ja’ van Graddus op de vraag of hij zin had in een tripje naar het F1-hoofdkwartier van McLaren! Dat er ook nog een game gepreviewed moest worden, nam hij maar voor lief…

Snikkel-in-de-champagne-trips zijn schaars tegenwoordig, maar hé, ik had er weer één te pakken. Drie dagen in een luxe hotel met roomservice in het Engelse Woking, voor een exclusief kijkje in de F1-keuken van McLaren in hun futuristische Technology Center (serieus, Google die shit)!

McLaren is al een tijdje de officiële ‘gaming partner’ van Sega, en zij hebben een nieuwe racer in ontwikkeling, genaamd Sonic Racing: CrossWorlds. Mooi man. Misschien mag ik zelfs Lando Norris en Oscar Piastri per ongeluk net iets te hard de hand schudden, zodat ze vijf races moeten missen en Verstappen alsnog wereldkampioen wordt.

Contractbesprekingen

In het indrukwekkende Auditorium van het Technology Center (ook wel bekend als de ISB Control Room uit Star Wars: Andor) staan twintig ronkende PS5 Pro’s met daarop Sonic Racing: CrossWorlds klaar. Heel eerlijk, na een rondleiding door ruim zestig jaar aan McLaren-geschiedenis met onder andere de titelwinnende F1-auto’s uit 1988, 1999 en 2008, alsook een intense pitstop-workshop (waarbij mijn team met 3,11 seconden de snelste is – ik sta open voor contractbesprekingen, McLaren) is het wel even omschakelen om ‘gewoon’ een computerspelletje te spelen.

Toch weet de nieuwe Sonic-racer het aanwezige journaille al snel voor zich te winnen met z’n vrolijke deuntjes en kleurrijke levels. Zou Sega, nu de openwereldopzet van Mario Kart lang niet iedereen weet te bekoren, een serieuze gooi kunnen doen naar de cartooneske kartracekroon?

Nintendo’s niveau

Eén van de belangrijkste KPI’s voor een (kart)racer is natuurlijk de besturing. En laten we eerlijk zijn: hier zit Sega (nog) niet op Nintendo’s niveau. Racen in CrossWorlds voelt – met name in bochten – alsof een onzichtbare hand je in z’n grip heeft. Een beetje als lane control in een echte auto, dat je over de geblokte lijn rijdt en het systeem je probeert te corrigeren. Ik vermoed dat dit een relikwie uit Sega’s arcadedagen is. Games als Crazy Taxi, Sega Rally en Outrun moesten toch een manier hebben om spelers die ‘te goed’ waren Game Over te laten gaan om de guldens te laten rollen.

De soms geforceerde besturing wordt versterkt doordat de banen relatief smal zijn en je niet van de rand kan vallen, zelfs niet bij tracks zonder reling. Ik waan me soms meer een zware bowlingbal die in de goot is gegooid dan een soepel opererende racer in een lichtgewicht kart. Tip: kies een personage met goede handling, dat maakt het racen een stuk bevredigender.

Redelijk close

Net zo cruciaal als de besturing in een kartracer, is de balans. Tussen de personages, acceleratie, topsnelheid en handling, en natuurlijk de items.

Gelukkig lijkt Sonic Racing: CrossWorlds zijn zaakjes hier goed op orde te hebben. Races zijn, zeker op de wat hogere moeilijkheidsgraden of met spelers van gelijk niveau, altijd wel redelijk close. Bouw je een voorsprongetje op, dan is er altijd wel een klojo die je scherm met groen slijm besmeurt of een projectiel in je uitlaat schiet. Weg voorsprong, nu rijd je een inhaalrace waarbij het – geheel naar de gebruiken van het genre – jouw beurt is om je voorgangers te bestoken met de beste items.

Dat iedereen voortdurend zin had in ‘nog een potje’ is misschien wel het grootste compliment dat een partygame als deze kan krijgen.

Dlc-betaalmuur

Sonic Racing: CrossWorlds’ levels zijn (pun intended) om door een ringetje te halen – kleurrijk en vol detail. Fans zullen het broeierige Sand Road uit voorganger Team Sonic Racing herkennen, het tropische Northstar Islands uit Sonic Superstars en het op Santorini geïnspireerde Apotos uit Sonic Unleashed. Maar er zijn ook nieuwe, speciaal voor deze game ontwikkelde banen.

Wel hoop ik dat er in de uiteindelijke versie nog meer wordt geput uit Sega’s rijke historie; de tracks die ik speelde waren eigenlijk allemaal puur gebaseerd op Sonics avonturen. Gelukkig gaven de aanwezige pr-dames aan dat er in de uiteindelijke versie meer variatie zit, al zou het kunnen dat het een en ander achter een dlc-betaalmuur terechtkomt...

De titulaire Crossworld-feature is tof. Tijdens races verschijnen er van tijd tot tijd Ratchet & Clank-achtig portalen op de baan waardoor iedereen *flopsa* naar een andere track teleporteert. Vaak is er zelfs keuze tussen een vaststaande track of een random selectie. Het gooit een extra scheut jus over de chaotische onvoorspelbaarheid waar een kartracer het toch van moet hebben.

Obligaat boostje

Zo creatief als de Crossworld-portalen zijn, zo bleu zijn helaas de items: veel verder dan een obligaat boostje of raketje gaat het niet. Aan de andere kant heb je dan wel weer de zogenaamde ‘gadgets’, een soort buffs die je voor het begin van een race uitkiest. Denk aan iets meer snelheid of beginnen met een bepaald item, maar ook meer gespecialiseerde zaken zoals een algehele statboost van je personage tijdens de laatste ronde (een aanrader!).

Deze tweespalt typeert mijn eerste kennismaking met Sonic Racing: CrossWorlds. Het is een mix tussen hoogtepunten en dingen die beter moeten, waarbij de balans vooralsnog wel uitslaat naar ‘bedachtzaam positief’. Als Sega nog wat stappen kan zetten de komende anderhalve maand, ligt de weg naar de portemonnee van gamers die zoeken naar een meer traditioneel ingestoken kartervaring echt volledig open. Wie had dat gedacht tijdens de hoogtijdagen van Mario Kart 8?

En Lando Norris en Oscar Piastri? Die heb ik tijdens mijn trip niet gezien. Ach ja, laten we als Verstappen-fans eind september, als de game verschijnt en Verstappen inmiddels 100% kansloos is voor de titel, maar revanche nemen tijdens een potje Sonic Racing: CrossWorlds…

Sonic Racing: Crossworlds verschijnt op 25 september voor Nintendo Switch, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc, en ergens rond de feestdagen voor Switch 2.