Voor een ervaren redactie gespecialiseerd in games hebben we de PlayStation Portal aardig onderschat. Ondanks de belachelijk hoge prijs en beperkte functies bleek het apparaat een hit; bezoekers komen nog dagelijks op Gamer.nl voor info over het ding en voorraden zijn snel uitverkocht. Ook ik minachtte het apparaat, tot het een essentieel onderdeel werd van mijn gametijd.

Over het uiterlijk van het systeem valt in ieder geval niets te klagen. Het door sommigen als ‘PlayStation Vita-opvolger’ bestempelde apparaat oogt namelijk als een handheld uit de toekomst. Het scherm is dun en geeft PlayStation-games prachtig weer, en de DualSense-achtige handvatten en sticks zijn veel luxer dan wat de Switch bijvoorbeeld biedt. Het design is daarnaast onmiskenbaar PlayStation, maar heeft bijna een Apple-achtige aantrekkingskracht - als je het ziet wil je het even vasthouden.

Veredeld Remote Play-apparaat

Het zijn de functies van het apparaat die me in eerste instantie verbijsterde, want eigenlijk is het gewoon een veredeld Remote Play-apparaat. Elke telefoon is middels PlayStations eigen Remote Play-app in staat hetzelfde te doen. Je kunt er zelfs een DualSense-controller op aansluiten of een opzetstuk voor gebruiken – maar dan voor een fractie van de prijs. Als je onze FAQ over het systeem doorneemt, lijkt het lastig te formuleren voor wie de Portal nou precies is.

Het deed me een beetje denken aan de Logitech G Cloud, een ander ontzettend prijzig apparaat dat draait op een oude Android-versie en geen 5G ondersteunt. Net als dat bedrijf benadrukt Sony dat je tijdens gamen op een smartphone wordt ‘afgeleid’ door inkomende berichten en dat je sneller door je batterij heen gaat, maar met een prijs van ruim 200 euro zijn dat verwaarloosbare problemen. Het grote verschil is echter dat de Portal het ontzettend goed doet. Hoewel harde verkoopcijfers nog ontbreken, is het volgens videogame-adviesbureau Circana de bestverkochte PlayStation-accessoire in 2024 tot nu toe – boven bijvoorbeeld de DualSense.

Treurige gedachte

Het duurde tot februari van dit jaar voordat mijn beeld van de Portal omsloeg. Destijds waren we nog met z’n allen de topgames van 2023 aan het afwerken toen opeens Final Fantasy 7: Rebirth verscheen. Voor mij persoonlijk was dat een fantastische gebeurtenis, gezien diens voorganger me díép in de lore van de remaketrilogie trok, maar ook bijzonder intimiderend. Net wanneer ik steeds vaker van huis was, stond er een openwereld-rpg van zo’n vijftig tot honderd uur voor de deur. Dat terwijl ik me had voorgenomen om – na het slechts half uitspelen van een groot aantal games – Rebirth van begin tot eind te doorlopen.

De release legde daarmee ook een beetje het probleem rondom m’n eigen gameroutines bloot. Voor iemand die vrijwel 24/7 bezig is met videogames, gamede ik veel te weinig. De sleur van het dagelijks leven, maar ook ambitieuze sportdoelen en een vriendin die ergens anders (in een soort schoenendoos) woont, maakt het er allemaal niet makkelijker op. Helemaal prima natuurlijk, maar er nooit zelf achter komen wat voor verrassingen en vragen Final Fantasy 7 Rebirth te bieden heeft, was opeens een hele treurige gedachte.

Maar daar was de Portal als een redder in nood. Compleet vergeten en helemaal bedolven onder het stof werd het de machine die uiteindelijk ruim de helft van de speeltijd van Rebirth faciliteerde. Eindelijk was er namelijk een game die zó belangrijk was, dat ik de inputvertraging en andere problemen voor lief nam. En dat viel uiteindelijk eigenlijk ontzettend mee.

Dat is één van de aspecten die een beetje wordt onderschat aan de Portal-ervaring tot je hem daadwerkelijk vasthoudt. Naast dat het systeem duidelijk de voorkeur geeft aan inputvertraging minimaal houden boven de resolutie, vóélt het spelen van games dankzij haptic feedback erg authentiek. Mijn speelsessie met Final Fantasy 7: Rebirth verliep niet vlekkeloos – enkele keren daalde de resolutie naar bijna onspeelbaar niveau – maar het overgrote deel van de tijd was het verrassend scherp en responsief. Op veel gameplaymomenten en vooral tijdens tussenfilmpjes lijkt het alsof je op een ultradunne handheldversie van de PS5 speelt.

De toekomst van gamehandhelds

Dat roept natuurlijk vragen op over de toekomst van gamehandhelds. Van MSI en Lenovo tot Valve en binnenkort waarschijnlijk zelfs Microsoft: steeds meer grote hardwarepartijen wagen zich eraan. Tot nu toe lijkt alleen de Steam Deck dankzij het aangepaste besturingssysteem er écht in te slagen een stabiel platform neer te zetten ( de hybride Switch daargelaten natuurlijk), maar ook daar zijn de beperkingen duidelijk. De beperkte batterijduur, games die niet ‘Verified’ zijn en de algemene rekenkrachtvoortgang van consoles zijn dingen waar Valve rekening mee moet houden. Laat staan dat de andere handhelds die op Windows draaien eigenlijk helemaal niet geschikt zijn voor gamen op een klein scherm.

Voor het eerst zie ik dan ook écht heil in het streamen van games, al zit daar natuurlijk ook een hoop haken en ogen aan. In dit geval moet je zelf een PlayStation 5 aanschaffen, in plaats van streamen vanaf een server, en is het spelen van snellere games zeker niet ideaal op de Portal. Mijn speelsessies met Stellar Blade waren verrassend prettig, maar die enkele stotters in de verbinding deden de handheld bijna het raam uitvliegen.

Voor nu is de Portal daarom mijn rpg-machine, en daarvoor functioneert hij perfect. Het is een luxeproduct; je hebt het totaal niet nodig. Maar toch: zonder het platform had ik Final Fantasy wellicht nooit afgemaakt, omdat je toch op de een of andere manier in de flow van de gameplay en het verhaal wilt blijven. En waar Like a Dragon: Infinite Wealth een intimiderende zomergame was om aan te beginnen, maak ik nu twee keer zoveel uren als normaal. Bovenal geniet ik eindelijk weer van AAA-rpg’s.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.