De eerste game van de nieuwe studio van Dragon Age- en Mass Effect-veteraan Mike Laidlaw is niet alleen goed – het spel zit ook vol met lessen voor de steeds grotere groep triple-A-developers die kwakkelen door hun constante groeidrang.

Eternal Strands is geen triple-A-game. Het spel is ontwikkeld door het in 2020 opgerichte Yellowbrick Games, dat in die jaren van dertig naar zestig medewerkers is gegroeid. Het is een game zonder grote uitgevers of investeerders er achter, die volledig door de studio zelf is gebouwd en wordt beheerd.

Maar het is ook een game gemaakt door mensen die onwijs veel ervaring hebben met triple-A-ontwikkeling. Studiobaas Mike Laidlaw schreef Mass Effect en stond aan het roer van de eerste Dragon Age-games. Zijn team is gevuld met voormalige Bioware-collega's en voormalige medewerkers van Ubisoft. Het is een team dat gewend is om games van een grote schaal te maken, dat ditmaal waarschijnlijk werkt met een kleiner budget.

Groots voelend

Dat is te zien in hoe Eternal Strands uiteindelijk in elkaar zit. Aan het oppervlak is dit een grootse rpg vergelijkbaar met Dragon Age. Een openingsfilmpje toont hoe een gemeenschap aan magiërs werd afgesloten van de rest van de wereld, wat leidde tot de economische ondergang van ook omringende landen. Jij bent Brynn, een nazaat van dat verloren land die een weg naar binnen probeert te vinden om haar thuis te heroveren. Het is een verhaal dat zich vooral kenmerkt door zijn sterke worldbuilding, zoals we in Laidlaws eerder geschreven rpg's ook zagen.

Dit soort rpg's staan doorgaans bekend om hun opeenstapeling van gecompliceerde systemen, die samen zorgen voor een doorwrocht geheel - en een duur te produceren game. Het team van Eternal Strands heeft in plaats daarvan op slimme wijze bepaald waar ze het liefst op willen focussen. Het vechtsysteem is bijvoorbeeld een uitgebreide combinatie van een actiesysteem en het klimmen uit Shadow of the Colossus, waardoor latere baasgevechten onwijs leuk zijn. Bazen worden uiteindelijk een soort puzzel, waarbij je de juiste ledematen op het juiste moment moet uitschakelen.

Bespaard op minder essentiële onderdelen

Daar staat tegenover dat andere onderdelen minder aandacht krijgen. Dialogen met npc's zijn bijvoorbeeld niet voorzien van volledig geanimeerde personages, maar gebruiken simpele illustraties. De stemacteurs leveren uitmuntend werk, maar tegelijkertijd speelt de game zich af in een grotendeels verlaten gebied, waardoor je alleen met een kleine collectie zijfiguren zult praten. Extraatjes zoals de mogelijkheid je favoriete teamgenoot te verleiden ontbreken ook.

Het is de toon die je door heel de game heen ziet: het is overduidelijk dat Yellowbrick Games zich heeft afgevraagd welke systemen ze uitmuntend konden afleveren met een beperkt team, om alle randzaken die daarnaast bestaan zo miniem mogelijk af te leveren. Je ziet deze strategie zelfs terug in de zakelijke beslissingen achter het spel: begin vorig jaar besloot de studio zijn uitgever Private Division te ontslaan, zodat ze de game zelf met een minder groots marketingbudget konden uitgeven.

Tegengeluid voor triple-A

Het voelt als een tegengeluid voor moderne triple-A-games. Budgetten en personeelsaantallen groeiden afgelopen jaren bij studio's stelselmatig, tot het punt dat bijvoorbeeld Star Wars Outlaws werd ontwikkeld door een team van zeshonderd ontwikkelaars verspreid over elf verschillende Ubisoft-studio's. Die schaalvergroting zorgt dat games mooier en geraffineerder kunnen worden, maar het betekent ook dat er veel meer nodig is om te slagen: je moet onwijs veel exemplaren verkopen voordat je de ontwikkelkosten hebt terugverdiend.

Eternal Strands is op sommige punten minder uitgebreid dan een triple-A-game, maar op de punten waar het telt is het een uitblinker. Dat is wat je wil: je onthoudt een goede actiegame om zijn goede actiesystemen, niet om de lipsynchronisatie tijdens dialogen of de grootte van de spelwereld.

Eternal Strands weet wat het is: een rpg met de botten van Dragon Age, maar ook Assassin’s Creed en The Legend of Zelda: Breath of the Wild. En het weet die titels hier en daar te evenaren zonder dezelfde hoge budgetten te hanteren. Dat alleen al is prijzenswaardig.

Gisteren werd er een speciale livestream uitgezonden om het tienjarige jubileum van The Witcher 3: Wild Hunt te vieren. Daarin kwam onder andere stemacteur Doug Cockle voorbij, die de stem van Geralt of Rivia in de games inspreekt.

De jubileumstream kan hieronder in zijn geheel worden bekeken. Gedurende de stream vertelt Cockle meer over zijn ervaringen met zijn acteerwerk in de games. Daarnaast wordt in de stream gepraat over aankomende nieuwe merchandise, waaronder kleding, en de concerttour met muziek uit de games. Begin dit jaar werd al aangekondigd dat op 9 november het concert plaatsvindt in AFAS Live te Amsterdam.

Gisteren werd er al een trailer van The Witcher 3 uitgebracht om het tienjarige jubileum te vieren. De game verscheen op 19 mei 2015 voor PlayStation 4, Xbox One en pc, en kwam later ook naar PlayStation 5, Xbox Series X en S en Nintendo Switch. Het wordt gezien als een van de beste openwereld-rpg's ooit, met een uitgebreide, levende spelwereld, interessante personages en plotwendingen en hoofd- en zijmissies die spelers het gevoel geven dat hun acties en keuzes er toe doen.

Ondertussen werkt CD Projekt Red aan het eind vorig jaar onthulde The Witcher 4. De eerste trailer, die nog geen directe gameplay toont, is gemaakt op Unreal Engine 5 en draait op een "onaangekondigde Nvidia GeForce RTX-cpu". De trailer bevestigt dat Ciri de hoofdrol zal spelen, al zal Geralt of Rivia wel een rol hebben in de game. The Witcher 4 wordt een singleplayer openwereld-rpg en is het begin van een nieuwe saga, bestaande uit drie nieuwe games. Het spel komt op zijn vroegst pas in 2027 uit.

Gisteren kwam een artikel van Jacco online waarin hij terugblikt op The Witcher 3. Hij schreef: "In 2015 had ik definitief de bodem van de put bereikt. Vanwege mijn gebrek aan energie was eigenlijk niets leuk of boeiend, en het dagelijks leven bestond daardoor enkel uit grinden voor wat strikt noodzakelijk was. Videogames waren de enige effectieve manier om de gedachten te verzetten, maar weinig titels hielden me langer dan een uur bezig. Totdat The Witcher 3: Wild Hunt voorbij kwam, een game van dusdanige wereldklasse dat ik er tien jaar later nog bijna dagelijks aan denk."

De Heart of Democracy is uitgekomen, waardoor de oorlog nu op Super Earth zelf plaatsvindt.

Onlangs ging Galactic Emergency al van start in Helldivers 2, waarbij de vijandige Illuminate via een zwart gaat Super Earth bereikte en aanviel. Met de nieuwe Hearth of Democracy-update worden Helldivers voor het eerst naar de thuisplaneet gestuurd om daar het gevecht aan te gaan.

"De Illuminate krioelen nu in onze steden, terroriseren inwoners en vernietigen de infrastructuur", zo wordt op PlayStation Blog gemeld. "Het is tijd om de wapens op te pakken en te vechten voor de kostbare funderingen van de democratie. Helldivers, keer terug naar jullie planeet en verdedig wat rechtmatig van ons is." In tegenstelling tot eerdere gebieden in Helldivers 2, betekent de nieuwe update dat spelers nu tussen wolkenkrabbers vechten.

Onlangs bleek overigens dat Helldivers 2-ontwikkelaar Arrowhead Game Studios hun volgende game helemaal zelf bekostigt. Dat wil overigens niet zeggen dat de samenwerking met Sony niet is bevallen: "PlayStation is geweldig. Helldivers zou niet zonder hen bestaan. We staan er voor open om in de toekomst weer met ze samen te werken."