In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Bas met Final Fantasy 14 Dawntrail.

Na tien jaar aan jubelverhalen was Dawntrail een omstreden uitbreiding. Sinds Final Fantasy 14 na een geflopte release in 2010 van de afgerond werd gered met een remake in 2013, leek ieder opvolgend uitbreidingspakket steeds iets beter in de smaak te vallen. Het absolute hoogtepunt werd bereikt met Endwalker, waarin het elf jaar lopende verhaal definitief tot een einde werd gebracht. Zaadjes die een decennium geleden waren geplant, groeiden uit tot iets waanzinnigs. Nagenoeg ieder los eindje werd netjes vastgeknoopt.

Maar wat doe je met een mmorpg als het verhaal af is? Dan begin je een nieuwe, dat onmogelijk meteen het niveau van een decennium aan anticipatie kan evenaren. Dawntrail was een blanco start, waarin je samen met je vrienden helpt de juiste persoon op de troon van een afgelegen land te krijgen. Een onderdeel van het verhaal dat eerlijk gezegd niet altijd even sterk was. Het was wat gek koloniaal allemaal, waarbij jij als speler van een heel ander continent even de politieke strubbelingen kwam oplossen. Bovendien speelde de beoogde troonopvolger Wuk Lamat een zeer verbale rol, waardoor ze na een tijdje wat vermoeiend werd.

Let op: vanaf hier gaat het over verhaalelementen verderop in de game. Wie spoilergevoelig is, kan de recensie van Dawntrail er op naslaan om te zien of ze willen spelen.

Masterclass in worldbuilding

Het is echter de tweede helft waar Dawntrail opbloeit. De strijd om de troonopvolging is voltooid, waarna een tweede crisis zich aandient: robots vallen de stad aan. Het is een vrij opmerkelijke ontwikkeling in een traditioneel fantasierijk, maar de tirannieke zoon van de huidige koning stuitte op een alternatieve dimensie waar het koninkrijk Alexandria zich in bevindt.

In Alexandria start een masterclass worldbuilding. In sneltreinvaart ontmoet je de koningin en ontdek je dat zielen van levende wezens worden opgespaard, zodat iedereen die een onfortuinlijke dood sterft kan 'respawnen'. En dan komt de grootste twist: zielen van mensen die van ouderdom sterven worden opgeslagen in een supercomputer, waarbinnen iedereen in een simulatie eeuwig en gelukkig voortleeft. Droevige herinneringen worden door de computer gewist. Het is een computer die constant stroom nodig heeft. Dat is waarom de koningszoon de macht kon grijpen: hij beloofde andere landen te veroveren en hun stroom te delen, zodat de zielencomputer voor altijd aan kon blijven staan.

Met deze basis weet Dawntrail in korte tijd erg veel filosofische vraagstukken aan te snijden. Is een virtueel leven echt? Hoe ontwikkelt een mens zich als droevige momenten worden gewist? En in hoeverre moeten we ai over ons geluk laten regeren? Vragen die de game niet altijd even expliciet beantwoordt, wat ruimte geeft om je eigen conclusies te trekken.

Kan zich meten met andere Final Fantasy’s

Inmiddels zit ik al een paar maanden in de endgame van Dawntrail, maar die laatste missies richting level 90 zijn mij het meest bijgebleven. Ik durf niet te zeggen dat Dawntrail het beste Final Fantasy-verhaal in jaren is. Een wankel begin en de hoogtepunten van Endwalker staan zo'n hyperbool nog even in de weg. Maar het is wel een verhaal dat zich goed kan meten met andere oude titels in de reeks.

Wat betreft de endgame is dit de Final Fantasy 14 die we al jarenlang kennen, maar vooral visueel flink afwijkt. De thuishaven voor spelers is ditmaal bijvoorbeeld Solution 9, een scifi-stad die flink afwijkt van de kasteeldorpjes uit eerdere delen. De raids bestaan ditmaal uit arenagevechten met een enthousiaste tv-presentator.

Het gebrek aan vernieuwing zou je kunnen bekritiseren: games moeten immers blijven innoveren om ons te verrassen en verblijden. Niemand wil continu hetzelfde doen. Maar in dit geval bood het mij een vertrouwd gevoel. Ik hoef bij het spelen niet nieuwe gameplayloops te leren doorgronden of een nieuw progressiesysteem in te duiken. Alles werkt zoals het tien jaar geleden ook deed, wat het de perfecte game maakt om gedachteloos even tussen grote releases in te spelen. Het voelt als thuiskomen.

Lees hier alle Favorieten van de Redactie op een rij

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.