Favorieten: Clair Obscur: Expedition 33 was vorig jaar al mijn beste game van dit jaar

In deze rubriek vertellen PU-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Joe met Clair Obscur 33: Expedition 33.

De beste games van het jaar doen mij normaliter niet zoveel. Meestal maakte je me persoonlijk eerder blij met een toffe racegame, een obscure indietitel of iets dat resoneert met m’n door Nintendo en Sega gedomineerde jeugd. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, zoals Baldur’s Gate 3, mede vanwege m’n liefde voor Dungeons & Dragons (D&D). En natuurlijk probeer ik uit professionele interesse op z’n minst enigszins te spelen wat volgens anderen de beste spellen zijn. Maar ditmaal wist ik vanaf het allereerste moment dat ik Clair Obscur: Expedition 33 zag al dat het de allerbeste én mijn favoriete game van dit jaar zou worden. Sterker nog: dat wist ik vorig jaar al.

Akte 1: onthulling

Terug naar de juni 2024, toen Clair Obscur: Expedition 33 voor het eerst aan de wereld getoond werd. De onthullingstrailer werd  in de Xbox Games Showcase uitgelicht en bezorgde mij gelijk al kippenvel op een manier die ik alleen ooit twintig jaar eerder met Zelda-games had gevoeld. Wat een super originele setting, in de Franse belle epoque-stijl! Wat een fenomenale muziek, met even krachtige als emotionele Franse vocalen!

Maar ook, me verwonderend: dit is een turn-based rpg? Daar heb ik helemaal niets mee! En dan ook nog eens met een parrymechaniek ontleend aan soulslike-achtige titels, waar ik me nauwelijks in weet te redden?! Hoe kon deze game, met amper twee minuten aan beelden en geluiden, me dan toch gelijk al zo aangrijpen? Dezelfde avond ontwierp ik alvast een D&D-personage geïnspireerd op hoofdrolspeler Gustave. Met op de achtergrond de trailermuziek, op repeat - iets wat ik bijna dagelijks deed in de maanden daarna. Het viel me op dat na die trailer niet iedereen in mijn omgeving met passie voor games gelijk zo in jubelstemming was als ik. Maar ik vóelde die game.

Ondertussen kwam Gamescom er bijna aan. Ik zocht naarstig naar mogelijkheden om de game daar te spelen, de ontwikkelaars te spreken of wat dan ook. Alles om maar íets nieuws over Clair Obscur tot me te kunnen nemen. De PR-bureaus die de aankondiging uitstuurden, wisten van niets. M’n netwerk bood geen uitkomst. Tot iemand me wees op de deal met Microsofts Xbox Game Pass. Twee mailtjes later was het geregeld.

En zo zat ik in augustus, achter gesloten deuren op de Xbox-zakenstand, naast creative director Guillaume Broche op een bankje, terwijl zijn collega de game voor ons speelde. Elk greintje professionaliteit in mijn systeem was nodig om me enigszins in te houden en de mensen van Sandfall Interactive niet te overladen met mijn persoonlijke anticipatie voor hun kunstwerk. Alle liefde, ambacht en originaliteit die in de trailer al naar voren kwamen, bleken in de praktijk nog eens drie keer zo krachtig. Rond die tijd begonnen andere mensen in mijn omgeving gelukkig ook steeds meer te praten over Clair Obscur: Expedition 33 - met dank ook aan de cover van de PU, want Simon voelde die game blijkbaar al net zo als ik. Hij karde er zelfs voor naar Parijs om ‘m eveneens vroegtijdig te ervaren en behandelen.

Akte 2: beoordeling

Aan het einde van een winter vol anticipatie landde er plots een previewcode in mijn mailbox. Uitgerekend in een zeer zeldzame week vrij kon ik me alvast in alle rust onderdompelen in Clair Obscur: Expedition 33. Na wat eerste, zeer beperkte teleurstelling over de lineariteit van de levels, en het besef dat dit weliswaar op een AAA-game lijkt. maar een AA-game is, deed de game toch precies wat ik gevoelsmatig al die tijd verwachtte. Eindelijk kon ik verdwalen in die prachtige, magische wereld, met uniek ogende wezens om te bevechten, onder begeleiding van de meest fenomenale muziek. Het voelde bijna onwerkelijk: deze game oogde en voelde niet alleen van meet af aan al als uitzonderlijk sterk, het speelde ook nog eens zo.

Een paar maanden later werd alles bevestigd met de volledige versie van de game ter review. Om me ervan te verzekeren dat ik me echt niet liet misleiden door dit magische konijnenhol van een game, betrok ik fijne collega Marcel - met veel meer affiniteit voor Japanse rollenspellen en zeker het fenomeen soulslike - bij die beoordeling. Hij was net zo betoverd. Dus durfde ik dit spel zonder blikken of blozen toen al uit te roepen tot mijn Game van het Jaar.

Ondanks het enthousiasme van steeds meer mensen, reageerden sommige vakgenoten in eerste instantie nog meewarig. Alsof dat geinige, door een klein groepje Fransen gemaakte Clair Obscur: Expedition 33 zomaar de game van het jaar kon zijn - heb je wel enig idee wat daarvoor nodig is, Joe? En dan ook nog eens ‘nu al’, terwijl Grand Theft Auto 6 nog moest verschijnen? (Althans, dat dachten we toen nog). En wat te denken van alle veelbelovende games op de Nintendo Switch 2? Toch wist ik het zeker. Dit is simpelweg de beste game van het jaar.

Akte 3: bekroning

In de tussentijd had iedereen wel doorgekregen hoe waanzinnig goed deze game is. Kort na de release speelde zowat m’n hele vriendenlijst ‘m en weldra wisten de eersten hun avontuur met Expedition 33 zelfs al tot een einde te brengen. Zelf kwam ik daar pas heel wat maanden later aan toe - nota bene daags voordat we drie van de stemacteurs mochten interviewen voor onze BNR-gamepodcast op Heroes Dutch Comic Con wist ik het laatste gevecht voor de credits pas te winnen. Knijpmomentje: de stemacteur van Esquie wilde niet geloven dat ik het de avond ervoor droog had gehouden tijdens de aftiteling. Toch wel dus.

Hoe anders was het een paar weken later, toen Guillaume en zijn mensen maar liefst negen prijzen mochten ophalen op The Game Awards. Het ultieme bewijs dat je met de juiste groep mensen, je eigen creativiteit en genoeg doorzettingsvermogen zo’n waanzinnige ervaring kunt afleveren als Clair Obscur: Expedition 33. Een game die geldt als een inspiratie voor iedereen, juist in een tijd waarin makers in de game-industrie het moeilijk hebben. Dáár moest ik een traantje bij wegpinken, terwijl ik de laatste hand legde aan mijn nieuwste D&D-personage. Binnenkort ga ik daarmee maar eens op avontuur. In navolging van Expedition 33.