In deze rubriek vertellen Gamer.nl-redacteuren over de game die het afgelopen jaar de meeste indruk op ze heeft gemaakt. Vandaag: Wesley met Pokémon Legends: Arceus.

In mijn review van Pokémon Legends: Arceus heb ik veel aan te merken op het spel. De lege en kale omgevingen, het feit dat pokémon niet reageren op elkaar en de gedateerde vormgeving zorgden ervoor dat mijn enthousiasme enigszins beperkt werd. Maar ik kan me elf maanden later ook een hoop mooie dingen herinneren. Vooral de manier waarop ik bezig was met het vullen van de Pokédex was tof en anders dan gebruikelijk, ook de nieuwe pokémon spraken tot de verbeelding. Maar er is één gevoel dat er met kop en schouders bovenuit steekt. 

Wat een verademing, die rust 

Rust. Nu staan de mainline Pokémon-games niet bekend om actie in de hoogste versnelling, maar ik heb me zelden zo ontspannen gevoeld tijdens het gamen. Dat betekent niet dat Legends: Arceus niet spannend is, want er waren zeker momenten dat ik dacht dat ik moest oppassen (aangezien je personage knock-out kan gaan) of dat ik een belangrijke pokémon zou mislopen (omdat je die dan knock-out slaat). Dat heeft dan weer te maken met die fijne gameplayloop waar ik het in mijn review over had. Ik neem je even mee terug.

©GMRimport

Je komt in een nieuw gebied aan, of start het spel voor het eerst op. Er zijn niet heel veel dingen die je kunt doen, behalve lekker rondlopen en de omgeving verkennen. Ondertussen gooi je een pokéball hier en daar, raak je verwikkeld in een niet al te moeilijk gevecht en zet je de ontdekkingsreis weer voort. Je ontmoet de mensen uit de regio Hisui, die je vaak wat simpele opdrachten geven. Maar die opdrachten leiden allemaal tot meer verkennen en pokémon vangen; oftewel diezelfde gameplayloop waar je op dat moment al uren zoet mee was.

Klinkt saai, maar… 

Dat klinkt misschien een beetje saai en beperkt (en toegegeven, als je dit zonder die warme gevoelens leest, dan is dat waarschijnlijk ook zo), maar juist binnen de grenzen van die beperkingen zit een avontuur waar je zelf wat van kunt maken. Daar kleven wel wat voorwaarden aan: je moet het leuk vinden om pokémon te vangen en je moet kunnen geloven in het idee dat “er nieuwe pokémon ontdekt zijn”. Het is een marketingstrategie waar de serie al jaren heel effectief op leunt. De nieuwe monsters hebben een aantrekkingskracht op oude en nieuwe fans, merk ik ook bij Scarlet en Violet.

©GMRimport

©GMRimport

Want laten we even eerlijk zijn: Pokémon Legends: Arceus was technisch al niet vooruitstrevend, maar vanwege de vernieuwde aard van de game wilde ik dat voor een keertje door de vingers zien. Een grote studio als Game Freak mag eigenlijk geen games van deze erbarmelijke technische kwaliteit afleveren, maar deed dat wederom met de games van afgelopen najaar. En toch heb ik al meer dan vijftig uur in Scarlet zitten, omdat ik me graag laat onderdompelen in de mythe van pas ontdekte beesten. Die zijn veelal het stralende middelpunt van nieuwe releases, en dat geldt ook weer voor Scarlet en Violet.

Lege speeltuin 

Als ik de roze bril even afzet, dan zie ik verder helaas wel grote, lege speeltuinen voor me. Maar dat had ook een groot voordeel, aangezien ik niet per se zoveel hoefde te doen. Ja, ik kon een kant oplopen waar ik niet naartoe moest gaan, of me wagen aan gevechten met te sterkte pokémon, of heel snel door het verhaal heen rennen en de boel lekker de boel laten. Maar – los van wat verplichte eindbaasgevechten – moest niets gevoelsmatig écht. En na een lange dag werken kan dat een fijn, vrij en onbegrensd gevoel geven. Dat gevoel smaakt vervolgens naar meer.

Wat de reis verder zo comfortabel maakte, is dat Pokémon Legends: Arceus je nooit overrompelde. Sommige spelers zien het opdelen van de spelwereld in verschillende gebieden als een nadeel. Maar ik vond het heerlijk. Het bracht overzicht, want ik kon heel gemakkelijk bijhouden welke pokémon waar zat, en wanneer die daar verscheen. Daarnaast hielp het enorm bij het vullen van de Pokédex. 242 pokémon verzamelen is best een flinke taak, maar door iedere keer aan kleinere doelen te werken, kwam dat hoofddoel stapsgewijs dichterbij. Er zat daardoor gevoelsmatig ook minder urgentie achter.

Snakken naar het verleden 

Nogmaals: je kunt meer dan genoeg aanmerken op Pokémon Legends: Arceus. Dit is verre van een perfecte Pokémon-game. Maar hij deed wel een hoop goed, zeg. Alleen al het feit dat je – zonder een gevecht aan te gaan – een pokéball kon werpen en een monster kon vangen, en daarna meteen kon doorlopen, doet me snakken naar het verleden. Zeker omdat dit niet mogelijk is in Scarlet en Violet – dat voelt echt aan als een gemis. Ergens wil ik het best begrijpen vanwege de aard van die spellen, maar ondertussen zit ik me wel te irriteren aan alle laadtijden en animaties die zo lang duren.

©GMRimport

Ik hoop dan ook oprecht dat Game Freak een nieuw deel binnen de Legends-serie uitbrengt. De regio waarin die game zich moet afspelen, maakt me nog niet eens zo gek veel uit. Ja, ik keek altijd met warme gevoelens terug op Sinnoh, maar de laatste tijd lonkt Unova (uit Black en White) naar me. Als die game er grafisch op vooruitgaat, de wereld wat meer wordt opgevuld en echt gaat leven, dan weet ik zeker dat ik er minstens net zoveel tijd aan ga besteden als aan Arceus. Gooi de Pokédex lekker vol met nieuwe en oude beesten en houd de basis verder zoals die nu is, dan komt het helemaal goed met de nieuwe richting!

Pokémon Legends: Arceus is verkrijgbaar voor Nintendo Switch. Lees hier voorgaande artikelen uit de Favorieten van de Redactie-rubriek.

Terwijl de releasedatum van Hollow Knight Silksong nog altijd niet bekend is, werd wel bevestigd dat de game vanaf 18 september speelbaar is in ACMI, het nationale museum van schermcultuur te Australië.

De game wordt speelbaar in het in Melbourne gelegen museum als onderdeel van een voorstelling genaamd Game Worlds, waarin de spelwerelden van games centraal staan (via IGN). Naast dat de game speelbaar is op de expositie zijn er ook displays te zien over het ontwerp en artistieke richting van het spel.

Fans vragen zich vooral af wat deze aankondiging kan betekenen voor de release van Silksong, maar vooralsnog is daar niets bekend over. De game werd jaren geleden aangekondigd - in eerste instantie als downloadbare content voor Hollow Knight, en daarna als vervolg - maar is sindsdien meermaals uitgesteld. Tijdens de Switch 2 Direct vorige maand werd gemeld dat de game nog altijd dit jaar moet uitkomen.

In Silksong besturen spelers niet de Knight, maar Hornet, een NPC uit de eerste game. Hornet kan hoger springen en daar is het leveldesign dan ook omheen gebouwd. Het spel komt naar pc, Nintendo Switch en Switch 2, PlayStation- en Xbox-consoles.

De eerste zeven games in de Leisure Suit Larry-games zullen binnenkort niet meer te koop zijn via Steam.

Dat werd middels een statement door uitgever Assemble Entertainment bevestigd. De Leisure Suit Larry-games waren vooral aan het einde van vorig millennium populair vanwege de vele seksueel getinte grappen. Het gaat om de zes door Sierra On-Line gemaakte delen en het door High Voltage Software ontwikkelde Leisure Suit Larry: Magna Cum Laude. Dit zijn de zeven spellen die uit de verkoop verdwijnen:

Mensen die de games al hebben gekocht kunnen ze blijven downloaden en spelen. Daarnaast zullen de twee meest recente games uit de reeks - Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don't Dry en Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice - te koop blijven staan.

Een reden werd niet gegeven, maar volgens Phil Salvador van Video Game History Foundation heeft het mogelijk te maken met het feit dat de Leisure Suit Larry-IP eigendom is van Codemasters en gelicenseerd werd aan Assemble Games. Tegenwoordig is Codemasters echter onderdeel van Electronic Arts. Deze week werd tevens aangekondigd dat Codemasters stopt met de ontwikkeling van rallygames en is het X-account van Codemasters verwijderd - mogelijk verkeert de ontwikkelaar dus in zwaar weer binnen EA.