De werkweek is weer begonnen, maar in het weekend is de redactie van Gamer.nl weer afgereisd naar allerlei fantasierijke werelden. Wat heb jij in het afgelopen weekend gedaan?

Dunke van Boekel

'Toss a coin to your Witcher, o' valley of plenty', neurie ik de afgelopen dagen weer constant terwijl ik Gwenpool-comics lees. Dragon Age: Inquisition bleek niet de fantasy rpg waar ik deze zomer uren in ga pompen, gezien ik weer teruggegaan ben naar een oude bekende. The Witcher 3 blijft nog altijd zo'n machtig spel, vol met intrigerende quests en toffe monsters om in stukken te hakken. Voor deze playthrough ga ik ietsje sneller door het hoofdverhaal omdat ik uiteindelijk ook de dlc mee wil pakken, en toch word ik continu afgeleid door sidequests en geheimen in de wereld die ik de eerste keer heb gemist. Ondertussen speel ik ook nog steeds Baldur's Gate 3 - naast twee open savefiles is er nu ook een coop run gestart met wat maatjes - dus aan magische rpg's vol met geheimen heb ik geen gebrek.

Wanneer ik geen Witcher speel ben ik er overigens wel nog steeds mee bezig. Mijn mening over de serie bewaar ik voor een andere keer, maar de geanimeerde Nightmare of the Wolf-film vind ik persoonlijk helemaal awesome en een absolute aanrader. Als Sirens of the Deep net zo goed is, mogen ze de serie van mij gewoon laten voor wat het is en verder gaan met deze films. Ik heb de pagina met een boxset van de boeken nu al een paar dagen open staan, dus het is eigenlijk een kwestie van tijd voordat ik eraan toegeef. Enfin, om die te kopen heb is geld nodig, dus ik ga weer aan het werk.

Arthur van Vliet

Door een paar willekeurige tweets die ik voorbij zag komen bestaande uit niets meer dan (prachtige) screenshots, kreeg ik weer zin om Metal Gear Solid 2 te spelen. Ik overwoog veel te veel geld uit te geven aan de recente Master Collection, maar bedacht dat ik de Metal Gear HD-collectie nog in een verhuisdoos had liggen en ook gewoon m’n PS3 af kon stoffen. Zo gezegd, zo gedaan.

En mijn fucking hemel wat een game. Het zal m’n leeftijd zijn, maar ik ben geneigd te zeggen: zo worden ze niet meer gemaakt. MGS2 heeft me helemaal opgeslokt. Ja, de besturing is (extreem) achterhaald, maar na een halfuur zwoegen is dat vergeven en vergeten. Deze game was niet zomaar een game, het was dé blockbuster van het jaar. Ook was het een game die van vér voor het begin (in de promotiecampagne) tot het eind loog tegen de speler, mede om een punt te maken over hoe misinformatie de maatschappij zou ontwrichten (dit was in 2001). Het maakte je continu bewust van dat je een spel speelde, keerde zich actief tégen je, vertelde je dat je je console uit moest zetten (veel mensen deden dit ook uit schrik). Het leverde fundamentele gamekritiek (over de illusie van agency, terwijl je precies uitvoert wat een paar gameontwikkelaars van achter het decor voor je hebben bedacht) ín een game. Het ging over de overdracht van cultuur, en eigenlijk alles wat niet in genen te vatten is, van generatie op generatie – en wat en wie daarin bepalend zijn. Een fascinerend, postmodern kunstwerk en extreem divisive, want gamers wilden toen gewoon: sluipen, schieten en Snake.

Fantastisch. En dit is nog niet eens m’n favoriete Metal Gear.

©GMRimport

Cody van den Bogert

Ja, ik ben me ervan bewust dat ik in deze rubriek vrijwel uitsluitend over Spelunky 2 schrijf, maar het is me vergeven. Of niet, geen idee want Jacco is vrij vandaag. Hoe dan ook, dit weekend heb ik voor het eerst ooit een Cosmic Ocean-level gehaald in Spelunky 2! Natuurlijk, voor de Spelunky-elite is dat slechts een kleine stap, maar voor mijn zweterige party is het een belangrijke mijlpaal. Dit betekent namelijk dat we, na 400 uur lang te zijn gesneuveld in de biomen van het 'basis spel', eindelijk een eerste glimp van het einde van onze vier jaar durende spelonkentocht hebben opgevangen. Of eigenlijk ook weer niet, want nu begint de echte uitdaging pas - een uitdaging die slechts door een handjevol Spelunky-goden wereldwijd is volbracht. De komende maanden zal ik me dus vooral bezighouden met het verkennen van de Cosmic Ocean, want dat is toch wel weer een heel andere ervaring dan de 'normale' onmogelijke uitdagingen van Spelunky 2. IK KAN DIT!

©GMRimport

Erik Nusselder

Het is bij mij weer tijd voor mijn jaarlijkse 'hé ik speel ineens MLB The Show'-moment. Ik ben niet een toegewijd genoege speler om je te kunnen vertellen wat er allemaal nieuw en verbeterd is in MLB The Show 24 (betere belichting, je kan met een vrouw spelen, euhhhhh er zijn nieuwe verhaaltjes?), maar ik vind het wel heerlijk om gewoon een beetje wat balletjes te slaan en te gooien. Mijn 18-jarige Erik Nusselder (of, zoals de commentatoren hem zo cool noemen, Erik Dutch) probeert zich nu naar de MLB op te werken vanuit de Amarillo Sod Poodles. Dat is een echte naam van een echt bestaand team. Je verzint het niet.

Oké, even serieus: ik denk dat je best zou kunnen beargumenteren dat MLB The Show de beste sportgame-serie is die er bestaat. Daar heb je natuurlijk niks aan als je niet van honkbal houdt - zoals bijna iedereen in Nederland - maar ik vind de duels tussen pitcher en batter eindeloos boeiend.

Op 22 mei gaat de gratis open bèta van Splitgate 2 van start op pc en consoles.

Dat heeft 1047 Games aangekondigd. Eerder werd er al een gesloten alfatest gehouden, maar de bèta komt voor iedereen beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series-consoles, PlayStation 4, Xbox One, Steam en Epic Games Store. Daarbij bevat het spel cross-play op alle systemen.

De open bèta bevat meer dan vijftien multiplayermaps – waaronder twee nieuwe Onslaught-maps voor 24 spelers, genaamd Drought en Fracture – meer dan 25 wapens en meer dan tien modi, waaronder de terugkeer van de geprezen modus Takedown.

De eerste Splitgate verscheen in 2019 en draaide om het gebruik van portalen tijdens de multiplayergevechten. De game werd voor een deel ontwikkeld als een schoolproject en werd uiteindelijk meer dan 22 miljoen keer gedownload op pc en consoles.

Het vervolg draait geheel op Unreal Engine 5. In Splitgate 2 doen spelers mee aan de zogeheten Sol Splitgate League in de toekomst, wat zich uit in vier-tegen-vier-gevechten met een eerstepersoonsaanzicht en zoals gezegd het gebruik van portalen om de vijand te slim af te zijn. Spelers kunnen deze portalen met een geweer creëren.

De mobiele hitgame Flappy Bird is meer dan tien jaar nadat hij offline ging teruggekeerd.

Flappy Bird kwam in mei 2013 uit, maar werd in 2014 'ontdekt' en immens populair - meer dan honderd miljoen mensen speelden de gratis game op smartphones. In de hoogtijdagen van de game verdiende de maker van de game, Dong Nguyen, naar eigen zeggen 50.000 dollar per dag aan in-game advertenties.

In februari 2014, toen de game nog immens populair was, haalde Nguyen de game van zowel de App Store als Google Play Store. Hij voelde zich naar eigen zeggen schuldig over het verslavende karakter van de game. Smartphones die de game nog geïnstalleerd hadden staan werden als gevolg voor hoge bedragen doorverkocht.

Nu is Flappy Bird dus teruggekeerd. Het gaat om een Android-game die op de mobiele Epic Games Store verkrijgbaar is. Vorig jaar bleek al dat de nieuwe versie van de game uitgebracht zou worden door de Flappy Bird Foundation. Omdat dit bedrijf geleid wordt door Michael Roberts, die ook het hoofd is van cryptobedrijf 1208 Productions, was er bij gamers de vrees dat dit een belangrijk element in de nieuwe versie van Flappy Bird zou worden, maar dit blijkt vooralsnog niet het geval. Overigens zijn er ook plannen om de game uiteindelijk terug naar iOS te brengen.

In de game moeten spelers door op het scherm te tikken een vogel in de lucht zien te houden terwijl hij allerlei groene buizen passeert die uit de klassieke Super Mario Bros.-games lijken te komen. De kunst is dit zo lang mogelijk vol te houden.