The Plucky Squire (pc) review – Duik eens lekker uit een boek

Geplaatst: 17 september om 16:00
Begrijpend lezen was nooit zijn sterkste kant, maar toen de redactie Sam een heus kinderboek in de handen drukte was hij toch even beledigd. Dat duurde niet lang, want wat blijkt? The Plucky Squire is niet alleen gevuld met een hele hoop tekeningen, maar ook met een groot hart en een levensles of twee.

Ben maar niet bang dat PU je binnenkort een review van de nieuwe Carry Slee voorschotelt. The Plucky Squire is wel degelijk een game, maar wél eentje die zich afspeelt in een kinderboek. Nou ja, niet helemaal in een kinderboek, maar laat ik niet op de zaken vooruitlopen. Dit avontuur begint in een met speelgoed bezaaide kinderkamer, waar een boek op een rommelig bureau ligt. Op de kaft prijkt een roze knaap die triomfantelijk zijn zwaard de lucht in steekt. Dames en heren, ontmoet onze held: The Plucky Squire.

The Plucky Squire

Een volwassen, kinderloze man in een kinderkamer

Het is niet mijn doorsnee doordeweekse avond: Ik zit in de virtuele kamer van een tienjarig kind door een felgekleurd kinderboek te bladeren. Dit feit alleen al voelt een beetje strafbaar voor een kinderloze man en de eerste bladzijden voelen dan ook een beetje onwennig aan. Een vriendelijke verteller spreekt over een magisch land hier ver vandaan, terwijl vrolijk gekleurde poppetjes door het beeld dansen. Het koninkrijk van Mojo wordt bedreigd door een ongelofelijk chagrijnige mafklapper die de naam Humgrump draagt en het is aan onze roze schildknaap en zijn vriendjes om dit stuk verdriet een halt toe te roepen. Het verhaal mag dan simpel zijn, de volledig geanimeerde pagina’s weten het wel schitterend te vertellen.

Na een pagina of tien merk ik dat de bladzijde niet meer vanzelf omgeslagen wordt. Een druk op mijn toetsenbord bevestigt mijn vermoeden: ik mag in de huid kruipen van onze schildknaap. Zodra ik mijn eerste stappen zet merk ik dat het kinderboek leeft. Boompjes zwieren in de wind, huisjes deinen mee op de (best goede) muziek en de bewoners van dit koninkrijk hebben allemaal een eigen persoonlijkheid. Voor ik het weet loop ik al hakkend (met een zwaard, niet met mijn voeten) door de pagina’s van een kinderboek en merk ik dat ik het stiekem best naar mijn zin heb. Sterker nog: ik kan niet wachten om mijn kleine zwaardje in de reet van Tovenaartje Treurwilg te planten!

-Ezcba5k4SaC0P3WlD7yV3g

Van bladzijde naar bureau

Wie dacht dat ik binnen enkele pagina’s die gure griezel te grazen zou nemen komt echter bedrogen uit. Middelmatige magiër Humgrump heeft op wonderbaarlijke wijze ontdekt dat zijn hele wereld zich afspeelt binnen de kaften van een kinderboek. Als ik hem confronteer boven op het balkon van het koninklijke paleis, neemt dit onschuldige verhaal dan ook een wending. Nog voordat ik mijn zwaard uit mijn roze tuniek trek zie ik een grote, groene knal. Als de rook optrekt sta ik nog steeds op die toren. Echter, ik sta niet langer op de bladzijde, ik sta óp de bladzijde. Je hoort het goed: ik sta in een jongenskamer, op een bureau, op het boek dat tot nu toe mijn hele wereld was. Een kleine driedimensionale mindfuck.

Het koninkrijk van Mojo dat ik zwoer te beschermen ligt letterlijk aan mijn voeten, maar ik sta machteloos terwijl die goochelende beschuitlul de pagina’s van mijn leven in ellende onderdompelt. Prioriteit nummer één is dan ook terugkeren naar mijn vrienden tussen de pagina’s, maar dat gaat niet zomaar. Gelukkig heeft de tienjarige bewoner van deze kamer beginnende verzamelwoede en ligt het bureau vol met handig speelgoed wat me wel eens zou kunnen helpen.

The Plucky Squire

De pen is net zo machtig als het zwaard

Wat volgt is een avontuur tussen meerdere realiteiten. De magie waarmee ik zo hardhandig uit het boek werd gerukt is aan me blijven plakken, waardoor ik op en neer kan reizen tussen boek en bureau. Zo vind ik op het bureau een speelkaart met daarop een Legolas-achtige elf wiens boog ik mag lenen. Hier gaat wel een duel aan vooraf waarin evenveel pijlen als woorden rond vliegen. Ook duik ik in een bedrukte koffiemok, waar ik een vriendelijk raketje ontmoet. Met hem als mijn jetpack en een laser rifle die in geen enkel kinderboek thuis hoort schieten we ongeveer 843 aliens aan gort. Dit allemaal in een poging de brokstukken van zijn neergestorte vader te vinden die ons verder zouden moeten helpen in het verhaal. Zwaardje, I don’t think we’re in Mojo anymore.

Eenmaal wél terug in het boek blijk ik niet helemaal meer dezelfde als toen ik vertrok. Ik kan de woorden van de verteller lossnijden van de pagina en opnieuw arrangeren. In een ‘broken tower’ waar een ‘iron block’ de weg verspert had The Past Squire een groot probleem gehad. The Future Squire weet met een kleine zwaardsnede of twee er voor te zorgen dat er nu een ‘broken block’ staat. Ik trek de magische handschoentjes aan die ik op het bureau heb gevonden en kantel heel het boek naar links, waardoor het gebroken blok kapotslaat tegen de muur van de inmiddels ijzer geworden toren. Best knap van deze knaap, al zeg ik het zelf.

-OSekLiRVS8amClWKNibg0Q

De essentie van een kinderboek

Toch zit de echte magie van The Plucky Squire niet in het maken van knappe zinsneden of de dimensionele delingen van magisch dictatortje Dwaasbanaan. Ik wéét dat ik geen tien jaar oud ben, maar het verhaal van onze schildknaap en vriendjes doet me dat helemaal vergeten. De weergaloos lieflijke en vloeiende animatiestijl is al genoeg om me aan de pagina’s gelijmd te houden, maar de uitstapjes naar andere werelden en de slecht verstopte humor voor volwassenen bezegelen het: ik kan niet stoppen met glimlachen naar mijn scherm.

Was het daarbij gebleven, dan was de klopjacht op klaplul (en tevens vettige das) Humgrump al een heel fijn avontuur. Maar zoals elk goed kinderboek heeft The Plucky Squire ook iets te zeggen. Tussen de pagina’s en verschillende realiteiten liggen wijsheden verstopt voor eenieder die tussen de regels door wil lezen. Van angststoornissen en pesten tot het herschrijven van je eigen verhaal: de levenslessen liggen voor het oprapen voor zowel kind als volwassene. Hier blijkt The Plucky Squire de essentie van een kinderboek te begrijpen, want hoe vermakelijk het ook weg moge lezen (spelen?), er is altijd iets te leren.

-XPjChuPKRxOIgzgDMvp7Fg

Wat ik dan heb geleerd? Twee dingen. Eén: wannabe-warlord Humgrump is een mottige strontaap die niet snel genoeg een zwaardje kan vangen. Twee: iedereen van ons mag af en toe best opnieuw vrienden worden met zijn innerlijke kind. Ik kan me geen betere manier bedenken dan het spelen van The Plucky Squire.

The Plucky Squire is nu verkrijgbaar voor pc, Nintendo Switch, Playstation 5 en Xbox Series X/S. De game zit daarnaast kosteloos inbegrepen bij Playstation Plus Extra en Premium en is voor leden van deze abonnementen direct te spelen. De fysieke editie van de Switch-versie komt begin 2025 uit.

90
ConclusieThe Plucky Squire doet een hoop goed. Het zet een heerlijke animatiestijl en leuke spelmechanieken tegenover kinderlijke verwondering en een onsubtiel, maar goed afgeleverd setje levenslessen. De meest bijzondere prestatie is echter niet terug te vinden in een review, maar ergens in mijn hart. Met elke bladzijde en puzzel vergat ik meer en meer de wereld om me heen. En daar, in het land van Mojo, was ik voor heel even weer tien jaar oud.

Sam BeesemsOp jonge leeftijd aangewezen als wonderkind, maar waarschijnlijk door iemand met lenssterkte -20. Sindsdien vult hij het gat met een eindeloze reeks aan verhalen en een totaal onlogische Apex Legends-verslaving. Heeft een mening over alles, maar vooral over verhalende games, sci-fi en de nutteloosheid van het voortbestaan van de panda als diersoort.

Opmerkingen

Login of maak een account en praat mee!

Er zijn nog geen reacties geplaatst.Login om een reactie te plaatsen.