Vr Vrijdag: Facebook versus Virtual Desktop

Met de meest recente update voor de Oculus Quest 2 verwezenlijkte Facebook een fantasie voor veel vr-gebruikers: draadloze pc-vr. Al sinds het verschijnen van de eerste Oculus Rift (en HTC Vive), verfoeiden gebruikers en toeschouwers de kabels die een vr-ervaring flink beperken. Want rondlopen in een virtuele wereld is toch echt een stuk minder overtuigend wanneer je je constant bewust bent van een soort navelstreng die niet alleen in de knoop kan raken of waar je over kunt struikelen, maar ook je headset opeens van je hoofd kan rukken als je per ongeluk op de kabel stapt.

Nu zeg ik ‘verwezenlijkt een fantasie’, maar feitelijk bestond er al draadloze pc-vr. Niet alleen is er een draadloze adapter voor de HTC Vive, maar was het ook al mogelijk om op de Quest pc-vr-games te spelen zonder kabel, namelijk met Virtual Desktop.

Klassieker

Virtual Desktop is een klassieker onder vr-gebruikers. De eerste versie was vooral een manier om je monitor te spiegelen in vr. De eerste release voor pc gaf je de optie om in vr in een kantoortje te zitten met een groot virtueel beeldscherm voor je. Inmiddels is de software een stuk geavanceerder en de Quest-versie maakte het dus mogelijk om pc-vr te spelen zonder een linkkabel.

De ontwikkelaar van Virtual Desktop is niet blij met deze ontwikkeling. Vooral omdat Facebook enige tijd geleden een andere nieuwe functie voor Quest 2 aankondigde: Infinite Office. Hiermee kun je de Quest gebruiken om ‘echt werk te doen’. Hiermee bedoelt Facebook in eerste instantie dat je webapps zoals Google Docs kan gebruiken in de Quest, op een onbeperkt aantal virtuele monitors. Maar in theorie ook applicaties die je ‘streamt’ van je pc, zodat je bijvoorbeeld video kan bewerken in Adobe Premiere, op een aantal virtuele schermen. Als extra functionaliteit voor Quest 2-bezitters is het in Infinite Office mogelijk om een specifiek bluetooth toetsenbord van Logitech in vr te tracken, wat betekent dat je in vr je toetsenbord en je handen kan zien. Hierdoor is het dus inderdaad opeens een stuk makkelijker om in vr te tekstverwerken. Mocht je dat willen.

Aanval

Ook deze functionaliteit is een rechtstreekse ‘aanval’ op Virtual Desktop. In die gebruikersgemeenschap is dan ook wat ophef over Facebook’s nieuwe functionaliteit ontstaan. De techgigant maakt zo de noeste arbeid van een kleine ontwikkelaar in één klap zo goed als overbodig. Het is een begrijpelijk sentiment van de studio en zelfs van trouwe gebruikers die al jarenlang deze ontwikkelaar steunen. Maar onverwachts kun je dit alles niet noemen.

Met de introductie van de Link Kabel voor Quest was het eigenlijk al duidelijk dat draadloze vr er aan zat te komen. De Link Kabel maakt namelijk gebruik van compressie om alle beeld- en bewegingsdata door de eigenlijk veel te smalle bandbreedte van een usb-kabel te persen. Als je weet dat deze compressie al een méér dan acceptabel resultaat geeft, is het een kleine stap naar iets hogere compressie voor de nog iets lagere bandbreedte van wifi. Dan neem je de iets mindere kwaliteit graag voor lief voor een potje draadloze Echo Arena op de hoogste resolutie.

Ook het feit dat Facebook van de Quest een (soort van) productiviteitsapparaat wil maken, kan voor niemand als een verrassing komen. Het bedrijf heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze vr zien als een nieuw, volwaardig computerplatform. Dat betekent ook dat je er inherent een werkpaard van wil maken waar je meer op kan doen dan alleen spelletjes spelen.

Klap

Dat een kleine ontwikkelaar zoals Virtual Desktop nu een flinke klap krijgt van deze integratie van ‘hun’ functionaliteit, was dus in zekere zin te verwachten. Maar wat betekent dit voor de gebruikers?

In eerste instantie is het een goede ontwikkeling wanneer functionaliteit die de mogelijkheid van de Quest zo vergroot, ook echt officieel ondersteund wordt. Het geeft alle Quest 2-gebruikers in één klap kosteloos toegang tot een functie die voor veel vr-gebruikers als essentieel wordt gezien: draadloos pc vr-gamen.

Aan de andere kant is een dergelijke ontwikkeling op de lange termijn wellicht wat minder prettig voor de markt. Vooral omdat je als kleine ontwikkelaar met een heel goed idee misschien wel twee keer uitkijkt voor je je app op de markt brengt. Of nog erger: je voelt je misschien ‘gedwongen’ om je innovatie exclusief aan een platform aan te bieden, om zo te voorkomen dat je idee door iemand ‘geleend’ wordt voor een toekomstige firmware update.

Het probleem is dat je goede ideeën voor software niet zo heel goed blijkt te kunnen beschermen. Net zoals je gameplay niet kan beschermen. Ja, natuurlijk kan Nintendo duizend advocaten naar je huis sturen als jij een Mario-game maakt. Maar ze kunnen je niets maken als jij een platformgame ontwikkelt.

Voor nu is het in elk geval goed nieuws voor al die Quest 2-gebruikers, die via een software-update bijna een nieuw apparaat in huis krijgen. En uiteindelijk is het voor vr alleen maar goed als de basis van zo goed mogelijk is, zonder dat je daar allerlei extra software voor hoeft aan te schaffen. Het zou wat zijn als je bijvoorbeeld voor je pc extra software moest kopen om wifi te gebruiken.

Het is hoe dan ook reuze interessant om de ontwikkelingen rondom vr op deze manier te aanschouwen. Het einde van die ontwikkeling is voorlopig nog niet in zicht.