Halo Infinite in co-op is lol in het kwadraat

Want om maar meteen te herbevestigen wat iedereen al weet: Halo is nog leuker met vrienden. De sterkste punten van het spel worden immers met meer spelers uitvergroot. Er vliegen meer kogels, granaten en Master Chiefs (met de Grappleshot!) door de lucht, wat keer op keer resulteert in een prettige chaos. 

Gesneden koek in een nieuw jasje

Een Jackal die je probeert op de korrel te nemen wordt plotseling al vanaf de zijkant in z’n knar geknald, als jij door je granaten heen bent heeft je teamgenoot er nog wel eentje op zak en net als je een power core richting een groep Grunts wil smijten, besluit je maatje hetzelfde te doen - met een twee keer zo grote explosie als gevolg. Bovendien is plaatsnemen achter de mitrailleur van de Warthog in de praktijk alleen weggelegd voor co-oppotjes – en het blijft een heerlijk gevoel om die leeg te knallen op hordes Grunts en Elites. Kortom, Halo in co-op behoeft geen introductie en uitleg. Dit is gesneden koek die zichzelf wel verkoopt.

Toch was het even spannend of Halo Infinite met meerdere spelers überhaupt wel net zo goed zou werken als zijn voorgangers. Infinite is immers de eerste Halo met een open spelwereld. Gelukkig stuitten we wat dat betreft niet op problemen. Je kunt maximaal 250 meter uit elkaar lopen en dat is ruim zat om bases van meerdere kanten aan te vallen en ongestoord rond te rennen of rijden. Hooguit moet je bij het vliegen even opletten, omdat je dan wat sneller die afstand aflegt.

Opvallend is dat tijdens de verhaalmissies, die zich grotendeels juist in afgesloten ruimtes afspelen, spelers óók ver uit elkaar kunnen lopen. In vroegere Halo’s werd je om de haverklap naar de andere speler geteleporteerd als diegene een volgende ruimte betrad, maar dat is nu grotendeels verleden tijd. Bij tussenfilmpjes word je nog wel abrupt onderbroken, wat door de soms grote afstand tussen spelers wel even voor verwarring kan zorgen. Doordat collectibles gedeeld worden, komen bijbehorende meldingen voor sommige spelers soms ook uit het niets in beeld. Concessies zijn op dit vlak nou eenmaal onvermijdelijk en het doet weinig afbreuk aan de vernieuwde lol die met meer spelers ontstaat.

Laat op het feestje

Desondanks komt Halo Infinite ons inmiddels iets té bekend voor. Nadat we de singleplayer al meerdere keren hebben uitgespeeld, heeft Zeta Halo gewoonweg geen geheimen meer voor ons. Dat we nu met een paar kompanen over de ringwereld wandelen, verandert daar niet zoveel aan. Niet iedere speler zal daar last van hebben en het is natuurlijk ook onze eigen schuld (ondergetekende móet Halo nou eenmaal ook altijd op Legendary uitspelen), maar 343 Industries’ onduidelijke releaseschema heeft ook niet geholpen. Doordat de co-opmodus steeds maar vooruit werd geschoven, zullen veel fans niet meer hebben gewacht en Infinite daarom recent nog in hun eentje hebben gespeeld.

Over releasedata vooruitschoven gesproken: straks is co-op nog steeds alleen online beschikbaar. Co-op in splitscreen is nog verder vooruitgeschoven. Het is de zoveelste teleurstelling voor Halo-fans, want niet alleen is ‘couch co-op’ gezelliger, het is ook een stuk laagdrempeliger om te doen. Een tweede controller heb je meestal wel liggen, maar voorlopig moet je dus allebei over een platform beschikken waarop Halo is te spelen. De mogelijkheden om Halo te spelen zijn dankzij de pc-release en streamingsmogelijkheden via Game Pass weliswaar nog nooit zo groot geweest, maar toch zullen veel mensen splitscreen co-op missen.

Je moet trouwens wel over vrienden beschikken. Halo Infinite heeft namelijk geen matchmaking voor co-op. Dat komt niet helemaal als een verrassing, aangezien The Master Chief Collection en Halo 5 dat ook niet hebben, maar het voelt toch een beetje als een gemiste kans aangezien fans hier wel al jarenlang om vragen. 

Onbedoelde hilariteit

Verder nog opmerkelijk: we stuitten tijdens het spelen regelmatig op vreemde bugs, en dan vooral lichamen die met een paar ledematen door muren en vloeren staken, of tegen de muur bleven plakken. Dit gebeurde niet alleen met gevallen vijanden, maar ook met gestorven Master Chiefs. We gebruiken expres meervoud, want het lichaam van Chief blijft in co-op gewoon liggen. Je kunt dus inderdaad een hoopje Master Chiefs maken, met alle hilariteit van dien. Gooi er dan maar eens een granaat tussen, of sla erop met de Gravity Hammer.

Master Chiefs die met hun hoofd dwars door de grond staken of een Elite die als een kikker aan de muur plakte waren dan ook allesbehalve hinderlijk en droegen juist bij aan de hilariteit, maar het is toch opvallend dat we hier in de vele uren die we in ons eentje hebben gespeeld nooit last van hebben gehad. Wellicht is het een plooi die bij de echte release nog wordt gladgestreken.

De voorlopige conclusie is dat Halo Infinite in co-op ondanks - of juist door – alle uitstel erg gemengde gevoelens oproept. Halo Infinite kende een vliegende start, maar heeft dat momentum vooralsnog niet vast kunnen houden. Deze co-opmodus is daar een goed voorbeeld van. Het is echt ouderwets leuk om met elkaar te knallen en in een Warthog rond te karren, maar iedereen zal het er unaniem over eens zijn dat co-op al veel eerder in Halo Infinite had moeten zitten.