Goede start
Het jaar begon veelbelovend. Tunic was een heerlijke verrassing die ouderwetse uitdaging met zich meebracht en die me echt weer even de nieuwsgierigheid bracht die games zo interessant maken. Ook Elden Ring blinkt daarin uit en biedt misschien wel de beste open spelwereld ooit gemaakt. Die game viel zelfs zo goed in de smaak, dat ik ben begonnen aan een ware FromSoftware-inhaalrace, met Sekiro als eerste doelwit. Ook speelde ik Dying Light 2: op zich een prima game, maar de opzet is me iets te Ubisoft-achtig met honderden icoontjes op de map. Iets waar ik zeker na het spelen van Zelda: Breath of the Wild en Elden Ring een beetje allergisch voor ben geworden. Dat is ook de reden - buiten dat ik nog geen PlayStation 5 heb - dat ik Horizon Forbidden West oversla.
Inmiddels is de storm een beetje gaan liggen en zijn we in een verschrikkelijke komkommertijd beland. Er is nauwelijks interessant nieuws en er komen ook maar weinig games uit. De beste game voor mij is dan nog Nintendo Switch Sports, maar dat komt meer door nostalgie dan doordat het zo’n geweldige game is. Het enige nieuws dat binnendruppelt, is uitstel na uitstel. Het vervolg op Breath of the Wild was het eerste slachtoffer en is ook meteen de pijnlijkste game die is uitgesteld naar 2023. Het was de absolute klapper voor mij. Ik schreef er zelfs een blog over aan het begin van het jaar, maar helaas moeten we nog wat langer geduld hebben. Ook Starfield en Redfall zijn uitgesteld naar de eerst helft van 2023.
Hoge verwachting
En zo is het aantal interessante titels voor mij persoonlijk ineens nog maar op één hand te tellen: Cuphead: The Delicious Last Course, Sniper Elite 5, Mario Strikers: Battle League en God of War Ragnarok. Eigenlijk is alleen die laatste echt een knaller van het kaliber dat ik in 2022 veel meer verwachtte. Dat maakt 2022 helemaal geen slecht jaar, maar net als 2021 een jaar van bovenal tussendoortjes, en daar geniet ik volop van. Er komen ook nog grote games uit waar ik persoonlijk niet zo naar uitkijk, maar die je niet over het hoofd mag zien, zoals Hogwarts Legacy, F1 2022, Saints Row, Forspoken, Gotham Knights, Mario + Rabbids: Sparks of Hope en Bayonetta 3. Daarom wil ik nogmaals benadrukken dat dit puur mijn eigen ervaring is. Objectief gezien is 2022 natuurlijk beter dan 2021.
Het is vooral de enorme verwachting die tot teleurstelling leidt. Iedereen zag het uitstel van Starfield aankomen, maar toch probeerde ik – tegen beter weten in – redenen te bedenken waarom ze november wel zouden halen. Hetzelfde geldt voor Zelda. Het feit dat ze mikten op een release in 2022 straalde geen vertrouwen uit, dus ook daar hing uitstel al lang en breed in de lucht. Van Redfall lekte eerder al beelden uit die er niet bepaald goed uitzagen, dus ook daar was uitstel een onvermijdelijk kwaad. En toch vielen ze rauw op m’n dak. In 2021 verwachtte ik een tussendoorjaartje, waardoor het me alleszins meeviel. Metroid Dread, Psychonauts 2, Forza Horizon 5, Death’s Door en Hitman 3 vond ik allemaal fantastisch. Dit jaar maak ik ongetwijfeld een vergelijkbaar lijstje, maar dan met een iets zuurdere smaak in mijn mond.
Er is nog hoop
Misschien schrijf ik uiteindelijk wel een blog over hoe geweldig 2022 toch is geworden, want we kunnen natuurlijk nog een hoop verrassingen krijgen. Microsoft heeft al aangekondigd dat het op 12 juni een presentatie geeft en het kan niet anders dan dat we daar nog iets voor dit jaar te zien krijgen. Vorig jaar sloot Xbox het jaar fantastisch af met Halo Infinite en Forza Horizon 5, en laatstgenoemde werd pas in de zomer aangekondigd. Microsoft heeft iets van veertig games in ontwikkeling, dus het wordt tijd dat ze een stuk consistenter grote games gaan uitbrengen, hetgeen ze inmiddels meermaals hebben beloofd. Met Avowed, Hellblade 2, Fable, Perfect Dark, Indiana Jones, The Elder Scrolls 6, Redfall, Starfield, Forza Motorsport, Contraband, Atomic Heart en The Outer Worlds 2 houdt Microsoft ons een hoop lekkers voor de neus, maar het mag wel wat concreter worden.
Ook Sony moet meer voor ons in petto hebben en dus verwacht ik ergens deze zomer wel weer een dikke PlayStation Showcase. Laat ze vooral maar snel de releasedatum van God of War Ragnarok bekendmaken, want ondanks dat Santa Monica pas nog heeft bevestigd dat de game dit jaar komt, houd ik toch mijn hart vast. Ook Nintendo kan niet achterblijven, al hebben onze Japanse vrienden wel het best gevulde jaar van alle consolefabrikanten. Een Nintendo Direct met wat Zelda-beelden lijkt me een mooie pleister voor op de wond.
Dit jaar gebruik ik voornamelijk om mijn backlog weg te werken, en die is door alle FromSoftware-titels een stuk groter geworden. Een teleurstellend jaar qua klappers is dus helemaal niet erg, want zelfs als er de komende vijf jaar helemaal geen games uitkomen, heb ik nog genoeg te spelen. En we kunnen alvast reikhalzend uitkijken naar 2023, want dat wordt me er eentje. Ah shit, here we go again…
Hoe zie jij 2022 tot nu toe? Ben je ook teleurgesteld of stel ik me vreselijk aan? Laat het vooral weten in de reacties!
Opmerkingen