Jan vertrekt, PU neemt afscheid

Vele scherpe breinen van de PUmmunity hadden het al lang en breed door: Jan Meijroos, die maar liefst 20 jaar werkzaam was voor Power Unlimited als freelancer en uiteindelijk ook als hoofdredacteur, werkt niet meer voor ons merkje. Zijn vertrek is geen makkelijke beslissing geweest, maar wel volledig de zijne, om verschillende persoonlijke redenen. Er kwam desalniettemin een nogal abrupt einde aan zijn episch lange carrière, iets waar deze redactie nog flink van aan het na schudden is, maar het was een onvermijdelijke keuze. De zelfbenoemde ‘nestor van de game-industrie’ gaat z’n eigen weg, want het lev0n maakt af en toe gekke sprongen. Ik weet nog goed hoe ik Jan bijna 15 jaar geleden op de Gameplay interviewde en dacht ‘wow, moet je nagaan hoeveel info er in die kale harses gepropt zit.’ Inmiddels heb ik een idee, maar nu we bijna een decennium samengewerkt hebben, weet hij me nog steeds te verrassen. Zoals nu.

Jan gaat nu verder met z’n carrière bij andere merken, instanties en vast nog veel meer dingen -het is Jan-, wij zijn hard aan het werk om dit gemis op te vangen. Natuurlijk kunnen we een loopbaan zo oud als een weldenkend, volwassen mens niet zonder gemijmer voorbij laten gaan, dus laten we hieronder onze freelancers aan het woord (het duurde ff om deze te verzamelen, vandaar nu pas deze blog) om afscheid te nemen:

PeterKoelewijn: 

Jan, je werkte al zo lang voor PU dat je bijna bij het meubilair hoorde. Vandaar dat ik nog steeds niet helemaal geloof dat je weggaat! Afijn, het is niet anders. Net als andere PU-redacteuren uit de jaren ’90 en vroege 21e eeuw, heb je me geïnspireerd om te werken aan mijn schrijfvaardigheid, wat uiteindelijk ervoor zorgde dat ik een journalistiek opleiding ging volgen en stage mocht lopen op deze gestoorde redactie. Ik hoop dat je me nog jaren blijft inspireren, maar dan bij andere nieuws- en gamemedia. Heel veel succes met alle stappen die je nog gaat ondernemen! 

Alie:

De inkt van mijn masterpapiertje journalistiek was nog nat toen ik besloot je een open sollicitatie te sturen. Ik had er best veel werk van gemaakt: een review, preview en kulum gegoten in het format van het magazine - inclusief quotes van Peter Molyneux en een geweldige fotosoep van GTAlie V - allemaal vakkundig in een gamehoesje gepropt. 

Er gingen een paar stressvolle dagen voorbij, maar op een mooie dag hoorde ik je stem op mijn voicemail: ik mocht langskomen voor een kennismakingsgesprek. Ik weet niet of de twee taarten die ik meenam uiteindelijk de doorslag gegeven hebben, maar ik ben je hoe dan ook nog elke dag dankbaar voor de kans die je me hebt gegeven. 

Maar stel: mijn brief was nooit aangekomen of ik had het kennismakingsgesprek compleet verprutst. Ondanks dat ik dan nooit voor PU zou hebben gewerkt, zou ik je nog steeds dankbaar zijn. 

Zo lang ik me kan herinneren, ben je voor mij de absolute autoriteit in de gamejournalistiek. Je inspireert me met je werk, je laat me lachen met je teksten en je zorgt ervoor dat ik me verheug op de games die je beschrijft. 

Ik ga je missen bij PU, maar desondanks ben ik niet al te verdrietig… Ik weet namelijk zeker dat je nog heel erg veel mooie dingen gaat maken en dat ik daar zoals altijd enorm van ga genieten. 

Het ga je goed, Jan! <3 

Graddus:

Ik ontmoette Jan voor het eerst in 2009. Ik liep stage bij de PU, hij was er de gevierde vedette. Ik durfde hem amper een hand te geven, terwijl ik er nog net de woorden 'Hoi, ik ben Graddus en ik loop hier stage' uitkreeg. Met een kort knikje beantwoordde hij mijn begroeting. Het hele tafereel duurde nog geen tien seconden, maar fok het: ik had Jan Meijroos gesproken. Mr. PU! Ik heb het zeker drie weken over niets anders gehad. 

In 2012 werden we collega's. De eerste keer dat ik hem in mijn nieuwe rol sprak, was tijdens de launchparty van James Bond: Legends in Holland Casino. En dit keer duurde het gesprek gelukkig iets langer. We bleken het prima met elkaar te kunnen vinden, delen dezelfde smaak in games en wonen ook nog eens allebei in Amsterdam: de basis voor een meer dan collegiale samenwerking die in totaal een jaar of vijf zou duren.

Helaas kwam daar afgelopen maand abrupt een einde aan. Fuck man, Jan. We missen je grappen, grollen en gezelligheid nu al. Het ga je goed, al weet ik zeker dat dat wel gaat lukken. Net als dat ik je vanzelf weer ergens tegenkom... 

Ed:

Ik heb ongeveer 20 jaar met Jan samengewerkt en ik kan niet ontkennen dat we nog weleens overhooplagen met elkaar. Dat had echter maar betrekking op één gebied: het niet nakomen van z’n deadlines. Aan de andere kant wilde Jan regelmatig met me wedden dat hij de bepaalde deadlines wél zou halen, en op die manier heb ik in de loop der jaren een aardige boekenkast bij elkaar verzameld (Jan zou een CD winnen, ik een boek en Jan verloor meestal :)). 

Verder konden we het goed met elkaar vinden (heb vorige maand nog met ‘m gegeten), en de suggestie die ik op de site las, dat ik de hand in het afscheid van Jan zou hebben gehad, is dan ook te belachelijk voor woorden. Jan was de belangrijkste redacteur van PU en werd ook enorm gewaardeerd door de lezers, en als je zo iemand kwijtraakt, is dat een enorm gemis. De beslissing om te vertrekken, is dan ook door Jan zelf genomen en heeft mij net zo overvallen als jullie. 

Toch denk ik dat we als PU ook zonder dit boegbeeld verder kunnen. Er zijn eerder ‘grote namen’ vertrokken en ook dat hebben we uiteindelijk altijd overleefd. 

Ik wens Jan het allerbeste en hoop dan ook dat we beiden sterker uit deze periode tevoorschijn zullen komen.

Florian: 

Ik wil Jan uit de grond van mijn hart bedanken. Niet alleen om wat hij de afgelopen 20 jaar voor het merk Power Unlimited heeft betekent, maar ook persoonlijk voor mij zelf. Jan was als een soort 'papa gamebizz' voor me en ik heb in de ruim 9 jaar die ik samen met hem heb gewerkt vreselijk veel geleerd. Jan heeft me altijd gepusht om beter te worden en altijd in me geloofd en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor. Dat hij nu vertrekt bij PU doet pijn, maar ik weet zeker dat hij weer ergens op zijn pootjes terecht komt. Jan was en is een voorbeeld voor me en ik ga hem keihard missen. Hopelijk kom ik hem nog regelmatig tegen op trips, maar de E3 en ook PU zelf, zal nooit meer hetzelfde zijn zonder hem. Gonna miss you Jan, en dank je wel voor 20 fantastische jaren bij PU en 9 fantastische jaren samenwerken. Love you, man! 

Samuel: 

Toen ik in 2011 bij de PU kwam en Jan nog “slechts” een normale collega was (in plaats van hoofdredacteur) was hij, naast Jurjen, de enige die mij eigenlijk echt welkom heette én de tijd nam om even uit te leggen hoe het er hier achter de schermen allemaal aan toeging. Dat betekende toen erg veel voor me. Het liet toen al zien hoe betrokken hij was bij de PU als een eenheid. Heb in de tijd die volgde net zoveel van hem mogen leren als dat ik lol met hem heb geschopt. Toen hij, twee jaar later, hoofdredacteur werd, maakte ik me in eerste instantie dus een beetje zorgen. Zou hij nog dezelfde, collegiale Jan blijven? Of zou hij bazig worden?

Ik maakte me zorgen om niets, want hij maakte meteen duidelijk dat hij erg veel respect had voor (en voornamelijk: vertrouwen in) mijn kennis, smaak en gedachtenkronkels. Hij nam altijd de tijd om te luisteren, zowel naar de vele ideeën die ik had voor artikelen als naar mijn nogal uitzonderlijke voorkeuren als gamer. Waar ik voorheen nog wel eens willekeurige titels voorgeschoteld kreeg om te reviewen, deed Jan altijd z’n best om de juiste games bij de juiste personen onder te brengen. En zelfs als hij ideeën of suggesties afschoot, was hij nooit te druk om uit te leggen waarom hij zo’n keuze maakte en hoe dingen wellicht beter konden. Dat is met andere leidinggevenden waar ik mee gewerkt heb wel eens anders geweest. Jan motiveerde mij daar ook onbewust mee om niet alleen naar mezelf te kijken en naar wat ik graag wilde vertellen, maar om ook na te denken over hoe ik het beste als tandwiel kon bijdragen aan de prachtige machine die de Power Unlimited heet. En naarmate onze professionele samenwerking groeide, groeide ook mijn werklust én onze vriendschap buiten het werk. Een vriendschap die ik nog zal koesteren ondanks dat ik hem niet meer op die manier mijn collega kan noemen.

Ik heb er hier dus voor gekozen om voornamelijk m’n band met Jan binnen de PU toe te lichten, want zijn nalatenschap als gamejournalist binnen PU lijkt me meer dan duidelijk (en zal bovendien altijd zichtbaar blijven). Vroeger was het voornamelijk mijn doel om net zo’n grote en belangrijke gamejournalist te worden als Jan, maar na al die jaren samengewerkt te hebben, hoop ik nu vooral gewoon zo’n fijn mens te worden.

Godspeed, bald emperor. 

Marvin: 

Een icoon vertrekt bij PU; iemand die al voor dit fantastische magazine schreef voor ik de eerste keer een controller in mijn handen had. Jan was één van de harde kern, een gamer in hart en nieren die me sinds het eerste moment dat ik het magazine oppakte me met zijn enthousiasme wist te overtuigen van dit geweldige medium, en om te zeggen dat hij gemist zal worden is een understatement. Toch, na twintig jaar schrijven voor hetzelfde magazine wordt het geheel terecht tijd voor iets anders, gaan de vleugels gespreid en is het aan een ander publiek om Jans schrijfsels te aanschouwen. Maar stiekem hoop ik hem nog wel eens op de PU-redactie terug te zien, al is het alleen om te horen wat hij nou weer 'voor zijn zoon' heeft gekocht en hoe Wouters moeder heeft gepresteerd in Wordfeud. 

Lang heb ik niet met Jan kunnen samenwerken – anderhalf jaar sinds het begin van mijn stage – maar ik ben blij dat ik mezelf bij het team mocht voegen wanneer ik dat deed. Nu weet ik toch hoe het is om door Jan Meijroos opgebeld te worden over een vers perstripje of interessante gamereview (thanks voor Battlefield 1, he), en dat is verdomme een ervaring om te koesteren. Jan, onwijs bedankt voor de jaren die je in PU hebt gestoken, voor het vertrouwen dat je aan je redacteuren gaf en dat eeuwige enthousiasme dat mij overtuigt heeft van het feit dat ik in deze industrie wil blijven. En vooral tot ziens op een volgend evenement (of borrel)! 

Bas: 

De laatste jaren ben ik niet zo verrast als door het afscheid van Jan. Het gezicht dat samen met Ed al meer dan een decennia het magazine zijn gouden kleur geeft stopt er helaas mee. 

Voor mij is Jan naast een held waar ik nog iedere dag dat ik hem zie tegenop kijk, een geweldig persoon. Jan heeft mij de kans gegeven enorm veel kansen gegeven om mezelf door te ontwikkelen of gewoon een bijzondere ervaring op te mogen doen. Zo heeft hij mij de FIFA-review voor dit seizoen laten pennen en me opgetrommeld om bij de Fallout community dag op te komen draven. Ook heb ik van Jan de kans gekregen om zijn Lightsaber statue te swaffelen toen ik bij hem mocht overnachten, tot op de dag van vandaag blijf ik ontkennen dat die vettige afdruk op het Star Wars-relikwie een dag na mijn bezoek van mij afkomstig is.

Jan, ik wil je bedanken voor alle kansen, de mailtjes die je me stuurde als je zin had in koffie, de appjes of ik nog tijd had voor één laatste nieuwtje en je persoonlijkheid waar iedereen nog veel van kan leren. Ik ben een beter mens geworden doordat ik met jou in contact ben gekomen en daar ben ik je nog wel het meest dankbaar voor. Heel veel succes bij je verdere werkzaamheden.

Tjeerd: 

Jan, ik las je stukjes al toen je nog kritisch was en haar had... Hopelijk hebben die dingen niet met elkaar te maken, want straks geef ik over een paar jaar alleen nog maar Gold Awards. Als ik zo de berichtjes lees van de PU redactie lees, lijkt het net alsof je dood bent. Ik hoop dat dat niet het geval is, want je bent me zeker nog een etentje te goed.

Dat neemt me mee naar begin 2012, toen we voor een Far Cry 3 trip naar Montreal gingen. Het was kouder dan het hart van Ed op deadlinedag, maar we hadden een strak opnameschema dus we moesten het hotel uit. We gingen namelijk alle hotspots (in dit geval coole spots) van de stad langs en hier ontdekte ik een aantal karaktertrekjes van je. 

1. Je bent echt altijd te laat, ook al spreken we voor je deur af.

2. Je bent altijd aan het onderhandelen, zeker als er een koude draaidag op het programma staat. 'Kunnen we dit niet morgen doen?' (de volgende ochtend ging de vlucht naar Amsterdam), 'Wat nou als we die en deze locatie skippen?' (het ging om een top 5)

3. Je kunt ontzettend veel lol met je hebben, iets wat ik altijd met je heb gehad op trip.

4. Je houd van weddenschappen, zo heb ik een etentje van je gewonnen, omdat ik dus wel wist dat Freak Me van Another Level is en niet van Blue.

5. Je bent super vergeetachtig, dat blijkt uit je indrukwekkende aantal versprekingen en het feit dat ik het etentje nog nooit heb kunnen nuttigen.

Jan, het is ontzettend jammer dat we het nu zonder jou moeten doen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik je regelmatig tegen zal komen. Dan zal je ongetwijfeld weer te laat zijn, zullen we weer lol hebben en een weddenschap afsluiten waarvan je het bestaan natuurlijk weer zult vergeten. Het ga je goed!