Op dit moment wil ik niets liever dan Pacific Drive in de spotlight zetten. De roguelite-autogame van indie-ontwikkelaar Ironwood is met afstand de meest sfeervolle game die ik in de afgelopen jaren heb gespeeld. De Amerikaanse bossen met hoge bomen, de retro ’jaren negentigstijltje die bij vlagen doet denken aan Ghostbusters: het is een unieke game die elementen pakt van Mad Max, Firewatch, maar ook… Journey en Sea of Thieves? Hear me out.
Unieke atmosfeer
Pacific Drive speelt zich af in het Noordwesten van Amerika. Je weet wel, waar je allemaal van die bossen met hoge bomen hebt. Door onverklaarbare redenen ben je in een zone beland waar je niet zomaar uitkomt. Deze ‘exclusion zone’ is beladen met bovennatuurlijke verschijnselen, ofwel anomalies. Bijna altijd zijn ze gevaarlijk en je kan er niks tegen doen behalve jezelf verdedigen. Die defensie komt in de vorm van een heerlijke klassieke stationwagen. Je rijdt door de bossen, moerassen en andere eigenaardige locaties terwijl er constant rare shit op de loer ligt. Van versteende lichamen die van plek veranderen als je niet kijkt, tot rare vliegende ufo’s die je auto proberen mee te slepen, er is altijd wel iets waar je voor moet uitkijken.
De omgeving zelf is ook flink toegetakeld. Rare smurrie verplaatst zich over de grond, grote stenen die in de lucht zweven en gebieden die overlopen van de radiatie. Mocht je een rit overleven, dan kom je terug in je garage waar je verwelkomd wordt met allerlei technische snufjes. Oude CRT-schermen, een jukebox uit de jaren negentig: er zijn zoveel sfeervolle onderdelen die je onderdompelen in de meest atmosferische, unieke wereld in tijden. Des te meer de eenzaamheid die centraal staat in de game een impact op je heeft.
Helemaal alleen
Je komt namelijk geen mensen tegen in de exclusion zone. In de garage en via de radio van je auto spreken mensen wel tegen je. Zij zitten ook ergens vast in de zone en weten veel meer over de rare verschijnselen en hoe alles in elkaar steekt. Zij fungeren dan ook vooral als houvast in het verhaal. Er wordt vooral tegen je gepraat als je vooruitgang boekt in de hoofdmissies, maar holy shit, wat is het stemwerk goed gedaan! Ironwood Studios maakt van jou een stille protagonist doordat je geen tech in je auto hebt om terug te praten.
Als er dus niet gepraat wordt, sta je er compleet alleen voor. Dat maakt een rit door een hevige regenstorm in het donkerste uur van de nacht extra eigenaardig. Net als in het echt, waarbij je de radio even uitzet om te focussen, zit je hier ook even op het puntje van je stoel in complete focus. Het getik van regen op de ramen en het geschud van de auto op de hobbelige weg maken zo’n rit nog spannender. Het doet allemaal een beetje denken aan Journey, waarin je ook weinig input hebt op de spelwereld en je je vooral heel klein en alleen voelt. Het enige wat je kan doen is doorgaan; er is geen weg terug.
Sleutelen en nog eens sleutelen
Het belangrijkste onderdeel van de game is natuurlijk je auto, waar je van alles mee kan doen. Band lek? Plakken maar. Band kwijt? Nieuwe maken! Maar ook je lampen en zijpanelen verslechteren terwijl je schade oploopt. Als je onderweg genoeg loot hebt gevonden, kun je die onderdelen ter plekke craften of repareren, maar het opladen van je auto of het bijvullen van je tank moet vooral in de garage. Eigenlijk ben je constant bezig met het upgraden en repareren van je mooie stationwagen. Deze breidt je dan ook constant uit met nieuwe snufjes om je nog beter te beschermen tegen deze anomalies of andere gevaren in de omgeving.
Gedurende de game bouw je een behoorlijke band op met je auto. Je personaliseert het voertuig met tech en decoratie en zonder onderhoud lig je er snel uit. Ook ontwikkelt de auto vanzelf gekke quirks & features (slechts een paar mensen snappen deze referentie). Soms vliegt de passagiersdeur ineens open, gaat de radio aan of krijgt de auto andere onverklaarbare gewoontes. Deze quirks moet je zelf zien te identificeren voordat je ze kan fixen. Zo begin je vanzelf te vloeken naar die “klote auto” die je stiekem toch heel lief hebt.
Terwijl jij sleutelt aan je auto, sleutelt het kleine team achter het spel ook rustig door aan de game. De performance was voorheen bijvoorbeeld erg matig, wat mij ook tegenhield om verder te gaan. Gelukkig is de game sinds kort uitgerust met een performance modus én een fotomodus, waardoor het nu het beste moment is om in te stappen.
Extraction survival horror roguelike crafting driving simulator
De sfeer, het craften en het fantastische stemwerk dat het verhaal voortstuwt buiten beschouwing gelaten, is de game vooral een roguelite. Op de kaart van de exclusion zone ga je telkens naar nieuwe, procedureel gegenereerde gebieden. Hier loot je huisjes voor crafting-onderdelen en ontwijk je de vele anomalies terwijl je de uitgang zoekt naar het volgende gebied. Het is een gameplayloop dat stiekem doet denken aan Sea of Thieves. Ook in die game ga je voorbereid op pad, loot je dingen onderweg en kom je mogelijk succesvol of toegetakeld terug.
Je komt echter niet terug door gewoon naar huis te rijden. Om terug te gaan naar de garage moet je een anchor link activeren. Dat zijn een handvol plekken op de kaart in het gebied waar je bent die je op afstand moet activeren. Eenmaal geactiveerd, komt er een groot oranje portaal in de wereld te staan. Dit is je weg terug naar de garage. Tegelijkertijd stort de wereld in. Anomalies worden agressiever en spawnen meer om je heen. Ook komt er een soort cirkel - ja, net als in een battle royale - dat langzaam kleiner wordt. Je moet dus écht snel gaan rijden naar het portaal. De spanning die tijdens deze race naar het portaal over je heen loopt is oprecht zenuwslopend en blijft zelfs na dertig uur nog spannend. Rijden tegen een simpele boomstam of een anomaly kan zomaar het einde zijn van je auto én je loot.
De hele gameplayloop, het machteloze gevoel tegen de anomalies, de authentieke sfeer en het sleutelen en craften is zeker niet voor iedereen weggelegd. Mij krijg je klaarwakker uit m’n bed met deze mix. Journey en Sea of Thieves behoren dan ook tot mijn favoriete games en met een ongeëvenaarde sfeer als die van Pacific Drive ga ik nog zeker flink wat ritjes maken. Met de recente patch voor een performance modus en de fotomodus kan ik de game dan ook eindelijk met een goed gevoel aanraden.
Opmerkingen