<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="55881c8e-d716-4aca-8938-b5d145e748fa">We hebben weer een nieuwe redacteur! Zijn naam is Sam, hij komt uit het Zuiden des lands en hij schrijft al een tijdje over games, dus we lieten hem meteen een blog schrijven. Want dat kan hij wel. Lees maar:Zeg eens eerlijk: eet jij in sushi-restaurants altijd dat velletje chemische gember om je smaakpalet te resetten tussen gerechten in? Of ben je net als ik en vreet je dat bakje helemaal leeg zonder er echt iets van te proeven? En als ik je nu eens vertel dat je hetzelfde kan doen met games?<img alt="Lickitung loves sushi" height="200" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/654611/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Lickitung loves sushi" width="267"/>Bovenstaande is geen uniek verschijnsel bij mij, ook buiten de sushitent om. Ik speel, mede omdat ik het geluk heb reviews te mogen schrijven, vaak meerdere games tegelijk. Het komt dan ook vaak voor dat ik een game even beu begin te raken. Om te zorgen dat de review of mijn eigen speelplezier niet beïnvloed wordt door ‘verplicht’ gamen, heb ik een gembergame. Even de smaak verzetten door een kort potje van dit of dat te spelen. Rocket League, FIFA, Hearthstone; je begrijpt wat ik bedoel. Op deze manier breek je even met de game die je speelt en start je andere games daarna weer met plezier op.Eind 2012 speel ik voornamelijk Dishonored, maar heb ik Borderlands 2 gekocht om de smaak af en toe even te verzetten. Borderlands 2 (b)lijkt perfect: het overkoepelende verhaal is niet meeslepend genoeg om alsmaar door te willen spelen en zelfs in korte sessies zijn er genoeg grappige momenten om je even te vermaken. Na een paar missies kon ik altijd weer fris terug naar Dishonored of andere games. Ik had met deze manier van spelen de game indertijd makkelijk een 8 kunnen geven.Pas als ik twee maanden geleden Borderlands 2 weer installeer begin ik me iets te beseffen. Ik wil graag het verhaal nog eens doorspelen om mezelf voor te bereiden op Borderlands 3, maar merk dat ik er maar moeilijk doorheen kom. Natuurlijk klopt m’n hart even sneller bij het zien van mijn goede vriend Claptrap, maar ik heb al snel het gevoel dat er iets niet helemaal klopt. Zonder andere games om me af te leiden beginnen me steeds meer dingen op te vallen. Zo is het verhaal eigenlijk best wel…. matig? Het is logisch dat sommige zaken voorspelbaar aanvoelen (ik heb immers de game al een keer gespeeld), maar het valt me nu pas op hoe veel clichés de revue passeren.<img alt="Borderlands 3 1" height="380" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/654612/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Borderlands 3 1" width="608"/>Extra irritant is de gewaarwording dat een onwaarschijnlijk groot deel van de missies simpele fetch quests zijn. Haal dit, op die plek, en breng het naar hem/haar/het. In de eerste akte van de game is dat nog niet zo’n probleem, omdat je de spelmechanismen nog aan het ontdekken ben. De jacht op steeds betere wapens voelt op dat moment nog fris en het helpt dat de game je hordes gestoorde vijanden op je af stuurt om te testen welke even zo gestoorde wapens het lekkerst weg knallen. Dat was de eerste keer niet zo merkbaar, omdat ik steeds maar een paar van deze missies speelde. Maar nu speel ik de game fulltime, waardoor het al pijnlijk snel duidelijk wordt dat de diversiteit in missies een dikke onvoldoende krijgt. Behalve de missie waarin je Face McShooty in zijn gezicht moet schieten. Duurt letterlijk 3 seconden, en is bijzonder bevredigend.<img alt="Borderlands 3 2" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/654613/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Borderlands 3 2" width="608"/>Na verloop van tijd valt de glans van Borderlands 2 echter weg en kunnen zelfs de nieuwste wapens me niet meer bekoren. Richting de laatste akte beginnen de wapens letterlijk en figuurlijk meer op elkaar te lijken, waardoor nog een drijfveer om te spelen weg valt. Het enige waar ik nog echt plezier aan beleef zijn de monologen van Jack, de grootheidswaanzin van Claptrap en alle andere grappen, memes en vreemde referenties naar popcultuur die de game om de minuut lijkt te maken. Als de credits uiteindelijk in beeld verschijnen heb ik veel gelachen, maar aanzienlijk minder genoten dan ik had gedacht.Ik heb dan ook echt even getwijfeld of ik Borderlands 3 wel in huis moest halen. Uiteindelijk waren er drie redenen waarom ik dat toch gedaan heb:- ONE BILLION GUNS!- De Beastmaster class oogde heerlijk fris.- Ik heb zelden zo hard gelachen om games als met de Borderlands-franchise.<img alt="Borderlands 3 3" height="307" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/654614/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Borderlands 3 3" width="608"/>Ik haal de trekker over en reken ‘m af. En ik ga je eerlijk zeggen: ik ga er de eerste uren best lekker op. De kenmerkende humor moet in het begin even wijken voor wat verhaalopzet, maar daar hoor je mij gezien bovenstaande kritiek niet over klagen. En zodra het verhaal ook maar enigszins duidelijk is gaat de game humortechnisch in de hoogste versnelling en knallen we vol (lach)gas naar de tweede akte.Het wordt al snel duidelijk dat Borderlands 3 op veel punten niet zijn voorganger is, zowel in negatief als positief opzicht. De game is buggy, maar geeft je er eindelijk uitdagende eindbazen voor terug. Ik speel nog steeds fetch quests, maar het zijn er een stuk minder dan in deeltje 2. De Calypso Twins zijn niet zo’n leuke tegenstander als Jack, maar veel NPC’s hebben minder leuke dialogen dan in het vorige deel. Na verloop van tijd merk ik dat ik dezelfde irritaties begin te ervaren als in deel 2. Ondanks dat er veel meer wapens zijn, blijkt tegen het einde van de tweede akte de loot ’n shoot-cyclus wederom minder divers en belonend. Daarnaast bekruipt mij ook het gevoel dat de sidequests die ik doe werkelijk nul betekenisvolle invloed hebben op Pandora of de andere planeten waar ik ben geweest.Ik besluit een dag of drie alleen maar gembergames te spelen, in een poging het Borderlands-gevoel weer terug te krijgen. Maar elke keer als ik achter m’n console ga zitten start ik iets anders op. De gedachte aan nieuwe wapens, mijn trouwe huisdier Steven The Skag of zelfs het vermorzelen van de doodirritante Calypso Twins is niet genoeg om Borderlands 3 weer op te starten. Inmiddels speel ik alweer een aantal dagen Control, afgewisseld met een paar potjes Rocket League. Met genoeg andere games in de BILLY-boekenkast vraag ik me ook af of ik Borderlands 3 überhaupt nog op ga starten. Wie weet. Misschien als ik nog een keertje heel hard wil lachen.<img alt="Gember" height="248" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/654615/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" title="Gember" width="500"/></div>
</div>
</content>
</article>

Zonder zijn bijzondere humor is Borderlands slechts een matige serie

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links