5 horror games die Tjeerd moet spelen

“Aaaah!” “Nee nee nee nee!” en “niet okay man!” Dit is slechts een kleine greep uit de vele citaten die Tjeerds mond verlieten tijdens de Let’s Play van Outlast en hoewel het niet de meest wijze uitspraken waren die hij uitschreeuwde, ze kwamen wel uit de grond van zijn hart. Daarbij was het ook verdomd grappig om te zien hoe deze boom van een vent op doktersadvies moest stoppen met het spelen van horror games omdat zijn hart verschrompelde tot een hartvormig rozijntje. Werken bij Power Unlimited is slecht voor je gezondheid vriend, want ik heb nog wel vijf titels waarbij het je straks dun door de broek loopt!

Alien: Isolation

Persoonlijk ben ik niet zo van de horror games, maar dat mag de pret niet drukken, want dat is Tjeerd ook niet geloof ik. De Alien films daarentegen, die vreet ik met huid en haar op. Een Alien horror game is dan ook een van de beste ideeën sinds het lamineren van Playboys voordat het internet bestond. Aliens: Colonial Marines was overigens een goede poging van Gearbox, maar niet omdat deze zo eng was, maar meer omdat hij simpelweg schrikbarend slecht was.

In Alien: Isolation zit je vast in een ruimtestation samen met die doldwaze alien. Je hebt geen wapens, maar slechts een radar waarop je ongeveer kan zien waar die gast met dat minigastje in zijn bek zich bevind. En er zijn maar weinig dingen enger dan weten waar de dood is en er tegelijkertijd niets aan kunnen doen. Naast jezelf onder een tafel verstoppen terwijl je zachtjes snikt dan. Kom er maar in Tjeerd!

Niet okay rating: 8 uit 10

The Evil Within

Eindelijk hebben ontwikkelaars een beetje door hoe je een horror game zo spannend maakt: onmacht. Zodra je een arsenaal aan wapens tot je beschikking hebt, ik kijk naar jou Resident Evil, dan zijn zelfs de engste monsters een peulenschil. Maar zodra je een dude in een freaky huis vol freaky gespuis gooit met weinig wapens tot zijn beschikking én die de halve tijd geen nut hebben, dan weet je dat het aan is! Als je de trailers van The Evil Within gezien hebt, weet je al hoe laat het is. Tijd om te rennen, kruipen en heel stil in donkere hoekjes schuilen zodat je niet uit elkaar wordt getrokken door leipo’s met vleeshamers.

In The Evil Within loop je rond in iets wat weer verdacht veel op een ziekenhuis of een gesticht lijkt, want daar gebeurt het allemaal in horror games. Zodra je de eerste stappen binnenzet, weet je alweer genoeg: Er is stront aan de knikker, en een beetje bloed, en tranen. Vooral tranen.

Niet okay rating: 8 uit 10

Among the Sleep

Weet je wie, naast Tjeerd, ook snel bang zijn? Baby’s. Die dingen janken al als hun mobile boven hun bed stopt met draaien, kan je nagaan wat er gebeurt als de tijd/ruimte continuïteit om hen heen onstabiel wordt. Het is al best freaky om door een donkere omgeving te kruipen als baby zijnde, en dat komt voornamelijk door het vreemde uitzicht van zo laag. En zoals het een echte survival horror game betaamt, weet je nooit wat er gaat gebeuren én kan je geen zak doen als er iets gebeurd.

Uit de beelden lijken de schrikmomenten nog een beetje schaars, maar de spanning is wel degelijk aanwezig. Dat maakt het al spannend om een half open deur door te kruipen in een donkere kamer waarin misschien iets gaat gebeuren, of misschien alleen een vreemde schaduw te zien is. Wat er ook gebeurt, het is wel een klein gilletje waard.

Niet okay rating: 6 uit 10

The Forest

Kennen jullie Rust? De survival game die eigenlijk best wel saai is? Die game waarin je een beetje moet jagen, eten en een huisje bouwen terwijl je om de tien minuten dood word geschoten door andere spelers die al geweren hebben? The Forest is zoiets, maar dan ruilen we de andere spelers in voor kannibalen in het donker. Want kannibalen maken elke boswandeling opeens een stuk spannender.

Het hoofdpersonage overleeft een vliegtuigongeluk en beland dus op een eiland met ene idyllisch bos. Op de kannibalen na dan... Het is de bedoeling om onderdak en eten te fiksen én jezelf verdedigen tegen een groep boze kannibalen, of blije kannibalen, ik vind het persoonlijk altijd lastig te zien of ze schreeuwen uit blijdschap of boosheid. Succes Tjeerd.

Niet okay rating: 7 uit 10

Outlast: Whistleblower

Wat is een goede horror franchise nu zonder een prequel? Dat is precies wat Outlast: Whistleblower is, een origin story van de duistere en best wel enge praktijken van het eerste deel. Wat er precies gaande was in dat eerste deel weet niemand, want daarvoor moest je de game uitspelen én allerhande papiertjes lezen die door het gekkenhuis verspreid lagen. Maar het is bewezen dat als je een hartslag van 180 hebt, je spontaan dyslectisch wordt en woorden meer op wiskundige vergelijkingen gaan lijken dan op een coherent verhaal.

Je speelt een dude die meewerkte aan de experimenten die ergens in de tijd gruwelijk mis zijn gegaan. Maar deze wetenschapper had zijn hart toch op de goede plek zitten en had informatie naar buiten gelekt over de gruwelijke shit die zich daar afspeelde. Natuurlijk werd hij gepakt door de leiding en vervolgens zelf opgesloten tussen alle moordlustige mafkezen (dibs op deze Suske en Wiske titel trouwens). Als Whistleblower ook maar de helft van de schrikmomenten heeft als het eerste deel, dan zit je goed Tjeerd!

Niet okay rating: 10 uit 10

Nu is het ook een beetje aan jullie om te bepalen welke horror games Tjeerd sowieso moet gaan spelen. Laat jouw keuze achter in de comments en wacht een luide Let’s Play af. Mits we Tjeerd wederom zo gek krijgen om zijn eigen hart te wurgen met angst natuurlijk.