
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="59ed2b73-f6c8-49e2-9c9c-5eb3b113634e"><p style="text-align: justify;">Herinner je je nog Super Mario Bros. 3, waarin de levels geknutseld lijken en je aan het eind van ieder level backstage gaat? Shigeru Miyamoto en zijn ontwikkelteam deden dat expres om de indruk te geven dat Mario aan een toneelstuk meedeed. Mario en zijn vrienden speelden als het ware een gedramatiseerde versie van de originele Super Mario Bros. Een grappig idee dat het gerecyclede verhaal van de gekidnapte Princess Peach op de hak neemt. Zou iedere Mario sindsdien een toneelstukje zijn dat gespeeld wordt voor ons amusement? Paper Mario grijpt dat idee met beide handen vast!<br/></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Lachen met papier</b></h3><p style="text-align: justify;">De eerste Paper Mario verscheen voor de N64 en was de spirituele opvolger van de SNES-klassieker Super Mario RPG: Legend of the Seven Stars. Omdat Square niets met Nintendo te maken wilde hebben in het N64-tijdperk, mocht Intelligent Systems (bekend van Fire Emblem) de game ontwikkelen. Zij kozen om Mario en de andere personages een papieren uiterlijk te geven, zodat ze meer onderscheidend waren van andere 3D Mario-games. Als je een huisje instapte, klapte de muur open zodat je net als een kijkdoos naar binnen kon gluren. De game zat vol met dit soort visuele grapjes en was bovendien een stuk scherper geschreven dan eerdere Mario-avonturen, vol met woordgrappen en zelfreferentiële humor</p><p style="text-align: justify;">Je kreeg het idee alsof iedereen meedeed met de grap en dat Paper Mario eigenlijk een parodie op eerdere Mario-avonturen was. De game werd een hit en Intelligent Systems mocht meteen werken aan een vervolg voor de GameCube, dat volgens velen een van de beste Mario-games ooit is!</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Paper Mario: The Thousand-Year Door</b></h3><p style="text-align: justify;">De eerste Paper Mario is geweldig maar blijft nog redelijk safe binnenin de standaard Super Mario-wereld, met bekende vijanden zoals koopa’s en goomba’s, en cliché werelden zoals een woestijnlevel en een ijslevel. Paper Mario: The Thousand-Year Door doet zijn uiterste best om zo min mogelijk Mario-clichés te gebruiken of ze juist om te gooien zodat je nóg meer verrast wordt!</p><p style="text-align: justify;">Net als zijn voorganger is het een turnbased RPG waarbij je extra schade kunt doen door op de geschikte moment bij een aanval op de juiste knop te drukken. Je hebt ook partymembers en mogelijkheden om ze sterker te maken met verbeterde aanvallen. The Thousand-Year Door voegt daar nog iets briljants aan toe: je vecht op een podium en kunt extra stijlvol je aanvallen uitvoeren. De Toads in het publiek belonen je dan met extra energiepunten voor superaanvallen. De grap is dat vijanden en zeker eindbazen je publiek ook kunnen beïnvloeden, zodat ze zich soms tegen je keren! Voorbeeld: de eerste grote eindbaas van de game is een enorme draak, die halverwege het gevecht hongerig wordt en je publiek begint op te vreten! Je zet dan het gevecht letterlijk buiten het gevechtsscherm voort!</p><p></p><p style="text-align: justify;">Andere chapters uit de GameCube-klassieker bestaan o.a. uit het oplossen van een misdaad in een trein á la The Orient Express, meedoen aan een gevechtstoernooi met een corrupte organisatie, en je lichaam terugvinden nadat het is overgenomen door een spook. Oh ja, en je mag ook korte passages spelen met Peach en Bowser en hun perspectieven van het bizarre avontuur meemaken.<br/></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Nog meer gekkigheid!</b></h3><p style="text-align: justify;">De Paper Mario-serie is sinds de GameCube getransformeerd tot een meer experimentele tak van het Mario-universum. Uitgezonderd van Mario Galaxy en later Mario Odyssey, doet Nintendo’s interne ontwikkelafdeling juist zijn best om zoveel mogelijk vijanden en werelden te hergebruiken. Super Paper Mario voor de Wii deed er echter nog een schepje bovenop en creëerde nog gekkere werelden waar Mario deze keer zonder turnbased battles doorheen moest avonturen. De humor was uiteraard weer rijkelijk aanwezig, met een schurk die Bowser en Peach kidnapt en ze dwingt te trouwen. Ook verliest Luig zijn geheugen en ontpopt hij zich tot een ware Power Ranger-schurk, inclusief gigantische robotzord! De werelden en hun designs waren zo ‘out there’, je kon bijna niet geloven dat je een Mario-game speelde. Daar dacht Nintendo waarschijnlijk ook zo over…</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>No Fun Allowed van Miyamoto</b></h3><p style="text-align: justify;">Geen idee of het door het succes van de Wii komt, maar rond deze periode waaide er een extra conservatieve golf door Nintendo’s Mario-afdeling. Games zoals New Super Mario Bros. Wii en Super Mario Bros. U stammen uit die tijd. Paper Mario: Sticker Star en andere Mario spinoffs werden er ook slachtoffer van. Miyamoto gaf het team specifiek de opdracht om geen nieuwe vijanden te ontwerpen en om minder focus op een origineel verhaal te leggen. De game zou prima zonder beide kunnen. Misschien waar, want Sticker Star is prima speelbaar… maar tegelijkertijd is dit het zwakste deel uit de Paper Mario-reeks volgens fans. Weg was het gekke verhaal waarin de eeuwenlange strijd tegen Bowser slechts bijzaak was, weg waren je charmante party members en weg was de gezonde dosis zelfreferentiële humor. Paper Mario was gewoon een Mario-game, zoals we ieder halfjaar er wel één krijgen.</p><p style="text-align: justify;">In de humor schuilt juist de unieke kracht van de serie, naar mijn mening. De turnbased combat is leuk maar niet revolutionair, de platte designs zijn onderscheidend maar zeker niet uniek; het is de zelfrelativerende humor dat Paper Mario een plekje tussen Nintendo’s topseries geeft. Het zijn Mario-games die de draak steken met Mario-games!</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>De Wii U comeback</b></h3><p style="text-align: justify;">Gelukkig is er nog hoop. Hoewel Nintendo nooit zal toegeven dat ze fout zaten met Sticker Star, draaiden ze wel wat beslissingen terug in Wii U-opvolger Paper Mario: Color Splash. Je hebt nog steeds geen partymembers en het vechtsysteem met verf is omslachtig, maar de humor is terug en de – aanvankelijk cliché – werelden ontpoppen zich tot hilarische mini-avontuurtjes die me constante verrasten. De presentatie van de papierwereld is ook beter dan ooit tevoren, wat Color Splash weer een onvergetelijk avontuur maakt. Nou ja, onvergetelijk? De meeste van jullie zijn vergeten hem te kopen omdat – je weet wel – het een Wii U-game is! Ik hoop daarom vurig dat Nintendo een port voor de Switch maakt.</p><p style="text-align: justify;">Dat of maak gewoon een nieuwe Paper Mario. Met Mario Odyssey bewees Nintendo dat ze nog zat frisse ideeën voor de franchise kunnen bedenken. Het zal mij benieuwen hoe Paper Mario dat op de hak kan nemen.</p><p></p><h3 style="text-align: justify;"><b>Humor in Games Serial</b></h3><p style="text-align: justify;"><b>Nu lezen:</b></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://pu.nl/artikelen/feature/gta-v-humor-in-games/" target="_blank">GTA V</a></p><p style="text-align: justify;"><b>Coming soon:</b></p><p style="text-align: justify;">The Witcher 3: Wild Hunt</p><p></p></div>
</div>
</content>
</article>


De Paper Mario-serie – Humor in Games

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links