Een gamecharacter ontwerpen is een kunst op zich. Helaas zijn niet alle mensen in de gamesindustrie kunstenaars en soms wordt volledig de plank misgeslagen. In volgorde van hoever mijn tenen omkrulden tijdens het researchen, de slechtste gamepersonage reboots ooit!
Dante – DMC Devil May Cry
Omdat de Japanse gamesindustrie aan het sterven was, besloot Capcom vorige consolegeneratie veel van haar populaire franchises over te dragen aan westerse studio’s. De resultaten vielen een beetje tegen maar geen enkele deed zoveel stof opwaaien als de nieuwe Dante van Ninja Theory’s DMC.
Als ik eerlijk ben snapte ik de ophef bij de onthulling niet zo. Sure, Devil May Cry had geen reboot nodig, maar Ninja Theory leek een totaal andere origin story voor de halfdemon in petto te hebben. In het eindproduct zien we echter veel van de psychologische shit uit de reveal trailer niet terug. De uiteindelijk Dante is gewoon een slungelige Nathan Drake, inclusief grijns die je van z’n gezicht wil vegen met je vuist. Oh ja, en dan hebben we ook nog deze scène.
Wie klappen uitdeelt moet ook kunnen incasseren! Thank god voor de PC modding community die pas Dante pas echt in een verfrissend nieuwe richting durft te duwen.
Nathan ‘Rad’ Spencer – Bionic Commando
Ja hoe had Capcom kunnen weten dat de jaren ’90 nostalgie ooit zou manifesteren? De originele Rad Spencer was een ginger Duke Nukem kloon die duidelijk plezier had in zijn werk. En terecht want wie wil er nou niet het hoofd van Hitler opblazen? Nee echt… dat was het plot van de eerste NES-game… in Japan. De Amerikanen wilden geen Hitler of hakenkruizen in de game hebben.
En toen kwam de 2009 reboot. Hallo bruine shitlocks, gromstem en permanente grimas. En natuurlijk is het verhaal nu dat hij zijn verloren vrouw moet zoeken. De twist is dat zijn vrouw al die tijd in zijn bionische arm zat. Het klinkt als een mop waar Sigmund Freud om zou schateren.
Gelukkig zag Capcom dat Rad Spencer veel beter dan Rukker Spencer was en hebben ze hem met nóg een redesign in ere hersteld. Sinds Bionic Commando: Rearmed 2 ziet Spencer eruit als een ginger Walter White. Cool!
Spyro - Skylanders
Gamers zijn merkhoeren en dus plakte Activision Spyro’s naam aan de eerste Skylanders. Ze gaven hem zelfs meerdere standbeeldjes en allen zien ze er even lelijk uit. Spyro’s cartoony design uit de Insomniac Dagen heeft het altijd goed gedaan, maar om een of andere reden wilde Activision hem meer hagedisachtig maken. Vandaar dat Spyro er nu uitziet als Gollum in een carnavalspak.
Gelukkig is Skylanders inmiddels groot genoeg om niet nog meer geliefde platformhelden te vernaggelen.
Pikachu – Pokémon Red & Blue
Pikachu heeft veel weg van een hamster of gerbil en dat zijn de gezellige dikkerds van het knaagdierenrijk. Vandaar dat de gele Pokémon er in de eerste games ook veel vadsiger uitzag. Hetzelfde geldt voor de eerste anime seizoenen. Waarschijnlijk zat die bitch van een Ash Ketchum te zeiken dat Pikachu te zwaar was om constant op z’n hoofd mee te nemen.
Het is deprimerend dat nu zelfs de dieren die we voor bovennatuurlijke hanengevechten gebruiken, op dieet moeten. En die loser is nog steeds geen Pokémon-meester!!!
Prince of Persia – Prince of Persia 2008
Velen noemen de Warrior Within-incarnatie de slechtste versie van de Prince of Persia. Snap ik niet. Hij lijkt op Samuel en daar is toch niets mis mee?
Nee dan de 2008 Prince of Persia. Degene die Nolan North insprak met een accent zo Perzisch als een hamburger. Degene die eruitziet alsof hij gevochten heeft met een carnavalswinkel en keihard verloor. Degene die zichzelf The Prince noemt zonder een druppel blauw bloed, terwijl er maar één niet-prins zichzelf Prince mag noemen! Degene die NIET DOOD KAN GAAN!!!
Maar de rest van de game was wel aardig hoor. Jammer dat Ubisoft geen nieuwe Prince of Persia’s meer maakt. De serie kan wel een reboot gebruiken.
Lara Croft – Tomb Raider 2013
Lara Croft heeft meer dan genoeg incarnaties gehad, maar vóór de 2013 reboot zag ze er nog altijd uit als een bizar soort neanderthaler-vrouwtje. Sinds de laatste game zijn de lichaams- en gezichtsproporties eindelijk een beetje realistisch geworden.
Dus waar haal ik het gore lef vandaan om de nieuwe Lara Croft in deze Feature te zetten? 1: Alcohol. 2. Haar persoonlijkheid. Tomb Raider 2013 werd geschreven door Rhianna Pratchett. Een bekende gamescenarioschrijver die van Lara niet meer een vrouwelijke James Bond wilde maken. In plaats daarvan kregen we een onzekere Lara die als groentje opeens moet overleven op een eiland vol wolven en huurlingen. Aan het begin van de game zit ze te huilen omdat ze een hertje moet doden, maar niet veel later moordt ze een half leger tot de tanden bewapende maniakken uit zonder emotionele terugslag. Wat?!
De game speelt geweldig en ik begrijp dat de fun voorop gaat, maar het lijkt wel alsof het schrijfteam en Crystal Dynamics aan totaal andere games zaten te werken. Verwacht dus dat je vaak onbedoeld moet lachen tijdens cutscenes. Rise of the Tomb Raider zet het ‘psychologische marteling’-idee voort en ik houd mijn hart vast waar dat toe gaat leiden.
Ivy – Soul Calibur serie
Oké, even geen grappen, het gaat hier om een serieuze medische aandoening. Aan de ene kant verdient Bandai Namco punten omdat ze mensen bewust maken dat macromastia bestaat en vrouwenlevens verpest. Aan de andere kant, het is nogal fucked up dat ze de abnormale borstengroei van Ivy maar voort blijven zetten. Is dit nog sexy? Ik heb het idee dat ze thuishoort in zo’n medische documentaire op SBS 6.
Bij Soul Calibur 12 vullen die vleesheuvels het grootste deel van het scherm op, als dit zo doorgaat. Godzijdank is 3D-gaming nooit doorgebroken!
Mega Man – Street Fighter X Tekken
Capcom haat Mega Man. Het valt gewoon niet meer te ontkennen. Capcom haat Mega Man en alle fans van hun ooit nobele mascotte. Hoe kun je anders verklaren dat ze Mega Man in Street Fighter X Tekken baseren op de oerlelijke Amerikaanse boxart van de eerste game? Ik bedoel… het zou een geinige easter egg zijn, misschien een skin waar mensen geld voor willen betalen. Maar DIT in plaats van de echte Mega Man zoals in de oudere Marvel vs Capcom-games? Nintendo is op dit punt een betere uitgever voor Mega Man dan Capcom!
Samus Aran – Metroid: Other M
Lara Crofts persoonlijkheid rijmde niet met de gameplay in de laatste Tomb Raider, maar het is niets vergeleken met Samus in Metroid: Other M. Mijn God wat ging Nintendo full George Lucas met deze game.
Other M werd gepromoot als de game die het Metroid universum een meer filmische ervaring zou geven. Net als bij Zelda en Mario toont Samus in de meeste games weinig persoonlijkheid. Maar wat we weten is dat ze meerdere keren het universum heeft gered, de Metroids nagenoeg heeft uitgeroeid en zelfs de beruchte space pirates regelmatig dwarsboomt. Dus wat doen de schrijvers? Ze maken van haar een onzekere tuttebel die alle functies en wapens van haar pak uitschakelt aan het begin van de game. Waarom? Omdat het haar wordt gezegd! En Samus doet wat haar wordt gezegd! Daarom is ze ook een bounty hunter geworden! Tijdens de game krijg je permissie om bepaalde wapens weer te activeren en de plotgaten stapelen zich op als dikke strontvliegen op de voorruit van een sneltrein.
Metroid: Other M flopte commercieel hard, wat een van de redenen is dat Nintendo al jaren de serie links laat liggen. Maar hé, Samus heeft nu een schattig moedervlekje op haar kin. Bedankt voor de verdieping van het personage, Nintendo!
Iedereen – Sonic Boom
Want waarom zou ik niet het laaghangende fruit plukken? Sonic Boom werd recent uitgeroepen tot de slechtst verkopende Sonic-game ooit. De franchise is zo verkloot door een parade aan middelmatige tot crappy games, dat je je überhaupt kunt afvragen waarom ze nog rendabel zijn. Ik kan wel een verklaring verzinnen (*kuch* furries *kuch*) maar laten we effe on topic blijven. Want deze clusterfuck is reden genoeg om Sonic een fikse restyle te geven. Hoezeer we ook grappen maken over Sonic, concurrentie is goed en met deze kwaliteit games gaat Nintendo nooit beginnen aan Mario Galaxy 3.
Dus hoe slecht is deze restyle werkelijk?
Oh God, oh Allah, oh Cthulhu, Sonic Boom heeft alles slechter gemaakt! De voice acting is nóg irritanter, de grappen nóg geforceerder, de bugs nóg buggier en de Sonic sidecharacters nóg vermoord-me-in-koelen-bloeden-met-een-klauwhamer … der! De zoveelste stinkende drol uit een egel die lang geleden z’n doodsrochel uitbraakte. Schaam je Sega.
Bomberman – Bomberman: Act Zero
In 2006 besloot Konami Bomberman een gritty reboot te geven. Weg was de vrolijke bommengooier en in plaats daarvan kreeg je space marines en cyborgs in een post-apocalyptische setting. Ik… ik… uhm… mja, Angry Video Game Nerd compilatie dan maar.
Cranky Kong – Donkey Kong Country
Cranky Kong verscheen voor het eerst in Rare’s platformhit Donkey Kong. De bejaarde zeikaap is sindsdien een fanfavorite geworden. Zijn toegevoegde waarde is vaak minimaal maar z’n humeurige opmerkingen bevatten die typische zelfbewuste humor waarmee Rare groot is geworden. Blijkt namelijk dat Cranky Kong de originele Donkey Kong uit de arcadegame met Mario is!
Cool idee op zich, maar wel een schandalige verkloting van een iconisch personage. Cranky is altijd awesome geweest en in Donkey Kong Country: Tropical Freeze kon hij zelfs uitstekend meespringen en rennen met de rest van de Kongs. Moet je eens voorstellen hoe awesome hij was geweest als Nintendo en Rare hem niet verouderd hadden? Dan waren die Donkey Kong games een stuk makkelijker geweest!
Sowieso gamepersonages ouder maken, waarom zou je dat doen? Ze bestaan helemaal niet dus geef je gamecharacter gewoon lekker het eeuwige leven. Laat ze niet leiden als een oude bejaarde zot. Niemand vindt het leuk om oud te worden. Vraag maar aan Ed!
En dat zijn de slechtste gamepersonage redesigns op een rijtje. Wil je er zelf nog een personage aan toevoegen of heb je ideeën voor een serie of character die nodig een reboot kan gebruiken? Zet het in de comments!
Opmerkingen