Het is helaas nog steeds lastig om naar Japan te reizen, tenzij je van begin tot eind begeleidt wordt door een gids. Dit kan Square Enix, die zomaar honderd man wil uitnodigen om naar de Tokyo Game Show te komen, uiteraard niet garanderen en dus besloten ze om dan maar een stukje Japan naar Londen te halen voor Square Enix Plays 2022.
Japans sausje
Er waren dan ook niet alleen maar nieuwe games om te spelen, maar het hele event had een Japans sausje. Zo stonden er overal van die bloesembomen, werden er ‘potion-cocktails’ gemaakt waar zelfs drankmixer-god Martin jaloers van zou worden, was er een lekkere Japanse barbecue buiten en er stond zelfs een Japans winkeltje met allerlei hapjes en drankjes waar je er een paar van mocht uitkiezen. Oh, en overal waar ik keek was vette Square Enix-merchandise, zoals figurines, pluche beesten, bordspellen, bekers, kleding en ga zo maar door.
Natuurlijk was het balen dat we niet daadwerkelijk naar Tokio konden vliegen dit jaar, maar door de aankleding op het event kreeg ik toch een beetje die vibe. Square Enix verdient dan ook dikke props voor de organisatie van dit evenement. Het was echt het tegenovergestelde van de gemiddelde ‘gooi wat demo-pods in een vergaderzaal’-trip, I loved it!
Maar goed, games dus! Square Enix had typisch Japanse games meegenomen naar Londen en hieronder vind je een overzicht van wat ik heb gespeeld, met uiteraard als absolute klapper van de show Crisis Core: Final Fantasy 7 Reunion. Dit was absoluut de vetste game van de show en ik heb dan ook behoorlijk wat te vertellen over de remake van Final Fantasy 7 Crisis Core, in een losse preview hier.
Dragon Quest Treasures
Na Crisis Core was Dragon Quest Treasures voor de Switch een aangename verrassing. Ik ben al jaren fan van de Dragon Quest-games, maar ben niet zo’n Switch-gamer, dus wist niet zo goed of ik DQ Treasures zou waarderen, maar het antwoord is ja. Het is juist een perfecte Switch-game, want dit is een soort Dragon Quest-light.
Je speelt met twee jonge personages die niets liever willen dan mooie schatten vinden. Je krijgt hierbij hulp van een mysterieuze varken en kat, die magische krachten blijken te hebben. Na het vinden van je eerste schat - twee magische wapens voor de personages - word je een andere dimensie ingezogen en kan het avontuur beginnen.
De gevechten zijn in real-time en misten in mijn korte speelsessie wat diepgang en de werelden lijken een stuk kleiner dan in andere Dragon Quest-games, maar dit is misschien wel juist perfect voor handheld gaming op de Switch. Ook de felle kleuren en vrolijke, grafische Dragon Quest-stijl spatte uit het Switch OLED-scherm. Hij staat nu in ieder geval op mijn verlanglijstje.
Life is Strange: Arcadia Bay Collection
Hier kan ik vrij kort over zijn, want tja, het is Life is Strange, maar dan voor de Switch. Deze Arcadia Bay Collection bevat de remastered versie van de eerste Life is Strange en Before the Storm en ondanks dat ik niks snap van waarom deze game van een remaster moest worden voorzien, is het fijn dat je de games in een bundel op de Switch kunt krijgen.
Nier: Automata The End of Yorha Edition
Hetzelfde geldt een beetje voor Nier: Automata The End of Yorha Edition voor de Switch. Ook dit is natuurlijk gewoon een overzetting van het origineel (inclusief alle dlc), maar ik moet wel zeggen dat deze versie van Nier erg lekker draaide op de Switch. Eigenlijk moet je deze game in een zo hoog mogelijke framerate spelen, maar voor onderweg is het prima.
The Diofield Chronicle
Een andere fijne verrassing was The Diofield Chronicle, die al heel binnenkort op alle systemen uitkomt. Ik speelde de game op de Switch en heb vol jaloezie naar de PS5-versie zitten kijken die naast me stond, want de veel hogere resolutie was erg aangenaam. The Diofield Chronicle is dan ook een strategiegame waarbij een scherp overzicht een must is.
Het gebruikt daarbij niet een zogenaamd ‘tile-based’-systeem en je hebt dus meer bewegingsvrijheid dan je gewend bent van dit soort games. De gevechten lijken zelfs real-time, al is het in werkelijkheid toch een beetje turn-based door het bekende balkje dat moet vollopen voordat je weer een move kunt doen. Dit maakt de gevechten ook een stuk sneller en dynamischer in vergelijking met een traditioneel turn-based systeem uit strategiegames.
Tot slot zitten er wat Final Fantasy-invloeden in The Diofield Chronicles die me wel aanspreken. Niet alleen wat design en graphics betreft, maar ook wat bekende rpg-elementen waarmee je personages, items en special moves kunt upgraden. Hier ga ik zeker wat meer tijd in stoppen dan het halfuurtje in Londen.
Star Ocean: The Divine Force
Ik ben liefhebber van Japanse rpg’s als Final Fantasy en Dragon Quest. Het zou dus best logisch zijn als ik de Star Ocean-games ook hoog heb zitten, maar toch hebben die spellen me nooit zo gepakt. Ik was dan ook benieuwd of The Divine Force daar verandering in kon brengen, maar ik was alles behalve onder de indruk.
Ik speelde de game op de PS5, maar heb even gekeken of er niet stiekem een PS2 onder de tafel stond. De gameplay vond ik echter nog slechter, want deze game heeft het meest chaotische gevechtssysteem in de historie van jrpg’s. Het hielp daarbij totaal niet dat de demo je volledig in het diepe gooit zonder enige uitleg. Ik dacht alleen maar: wat gebeurt er en wat ben ik aan het doen?
Ik zal Star Ocean: The Divine Force nog een kans geven, waarbij ik gewoon aan het begin van de game kan beginnen, want deze demo was wel erg ongelukkig uitgekozen door Square Enix. Hopelijk kan de game in de tussentijd nog een grafische polijstbeurt krijgen.
Valkyrie Elysium
Over chaotische battles gesproken! Valkyrie Elysium kan daar ook wat van, maar dan wat meer in de stijl van Devil May Cry, waarbij je ook lekker in de lucht gebruik maakt van je hack en slash-mogelijkheden. Ook de actie is snel, maar gelukkig wel overzichtelijk en voelt heerlijk om te spelen in 60 frames per seconde.
Als Valkyrie heb je de optie om andere zielen met je mee te laten vechten, ieder uiteraard hun eigen specialiteit. Voeg hier je eigen arsenaal aan vette moves aan toe en je krijgt een spectaculair gevechtssysteem dat hier en daar wat weg heeft van andere Square Enix-games als Kingdom Hearts. De learning curve is behoorlijk steil, maar als je er een beetje gevoel voor krijgt is het fantastisch.
De cel-shaded graphics moeten je ding zijn, inclusief het vage Japanse verhaal waar ik nog geen touw aan vast kan knopen, maar de hack en slash-gameplay zal fans van dit soort actie-rpg’s zeker aanspreken.
Harvestella
Harvestella is een zogenaamde life-simulation rpg voor de Switch en pc, die me nog steeds heel interessant lijkt. Waarom ik dat zo zeg, is omdat de demo van deze game op het evenement steeds ieder halfuur automatisch werd gereset, maar dat was niet lang genoeg om door de gigantische intro van de game te komen en daadwerkelijk de core gameplay flink te proberen. Beetje suf.
Het gaat er in ieder geval om dat er gigantische kristallen uit de ruimte op de wereld storten. Deze kristallen geven een bepaalde straling af, waardoor de grond onvruchtbaar wordt en de bevolking steeds meer honger gaat lijden. Als speler trek je er op uit om het mysterie van deze kristallen te achterhalen, maar hoe de gameplay er nu precies uitziet is me nog niet helemaal duidelijk.
Aan de ene kant is er typische real-time rpg-combat, maar een groot gedeelte bestaat dus ook uit tuinieren. Ik heb dit letterlijk ongeveer een minuut kunnen checken, dus ik kan er niets zinnigs over zeggen, maar interessant was het zeker.
PowerWash Simulator
Als een soort knipoog had Square Enix ook nog PowerWash Simulator meegenomen naar het event. De game is gek genoeg een succes op de pc en komt dus binnenkort ook naar alle consoles. De trouwe PU-lezers weten ook dat het een soort meme is geworden dat ik deze game echt niet ga spelen, dat schreeuw ik immers al van de daken sinds de aankondiging op de E3 van 2021.
Maar ja, nu werd ik gedwongen door de PR-medewerker van Square Enix en dus heb ik toch PowerWash Simulator gespeeld. En inderdaad, de game is zo suf als ik had gedacht. Je kunt dingen als een tuinhuisje, locomotief of een ruimtekarretje op Mars schoonspuiten met je hogedrukreiniger. En je kan andere opzetstukjes kiezen voor een harde smalle straal of een brede, zachtere straal.
Voor sommige gamers zal dit misschien een ontspannen ervaring kunnen zijn tussen andere games door - ik begrijp het idee er achter heus - maar dit is persoonlijk echt een niveau te saai voor me. PowerWash Simulator is gewoon niet echt een game.
Opmerkingen