Het Hete Hangijzer: Kingdom Hearts III bewijst dat een goede game geen

Kingdom Hearts heeft een van de slechtst geschreven verhalen die ik ooit heb gezien. Niet alleen vergeleken met andere games, vergeleken met ALLES! Het is een indrukwekkende samenkomst van zo’n beetje alles dat een verhaal de nek om kan draaien. De hoofdpersonages zijn saaie shonen archetypes, het overkoepelende plot is bewust ingewikkeld gemaakt en verspreid over diverse games verschenen voor bijna evenveel systemen, het thema van hart en duisternis wordt zo geforceerd in ieder gesprek geramd dat het de parodie voorbijgaat, en de hoofdschurk heeft een onbegrijpelijk plan dat inmiddels zelfs tijdreizen beslaat. Ben ik iets vergeten? Oh ja! Na al deze delen kan nog steeds niemand me vertellen WAT NOU EEN KINGDOM HEARTS IS!!!

Ahum… maar natuurlijk weten jullie dat al. Het verhaal van Kingdom Hearts belachelijk maken is bijna net zo populair als hypen over de trailers, gevuld met spectaculaire gameplay en de prachtige tussenfilmpjes met geliefde Disney-personages. Het is een keihard feit: Kingdom Hearts heeft een slecht verhaal! Tetsuya Nomura en zijn medeschrijvers moeten vooral games blijven maken in plaats van romans!

Dus laat ik een meer verrassende invalshoek voor dit Hete Hangijzer pakken. Ik ben – ondanks mijn kritiek hierboven en de vele grappen over Sora en zijn vriendjes – een groot fan van Kingdom Hearts. Eigenlijk al vanaf het eerste deel! Ik heb elke game gespeeld en eerder dit jaar kocht ik zelfs de 1.5 en 2.5 collecties voor PS4.

Ik ben een Kingdom Hearts-fan

Want ondanks mijn kritiek speel ik graag Kingdom Hearts-games. Toegegeven, ik klik de cutscenes nu wat eerder door, maar de toegankelijke action-RPG gameplay speelt nog altijd lekker weg. Ook is geen enkele ontwikkelaar ook maar in de buurt gekomen van hoe mooi de 3D modellen van Disney-figureren eruitzien. Als een liefhebber van RPG’s en Disney-films is voor mij elke nieuwe Kingom Hearts weer een genot. Dus fuck het feit dat het verhaal zo slecht is, als gameserie is Kingdom Hearts geslaagd!

En dat is een interessant verschil ten opzichte van films, series en literatuur; de populaire neefjes van games die we altijd zo graag naast elkaar zetten om te vergelijken. Een goede film of serie heeft vrijwel altijd een goed verhaal. Een goede roman is niet heel veel meer dan een goed verhaal. Er zijn voorbeelden in de poëzie en de experimentele filmscene waarin er absoluut van geen verhaal gesproken kan worden, maar het blijft verdomd moeilijk om lineaire verhaalvertelling uit deze media weg te denken. Bij games zijn verhalen veel minder belangrijk. Menig klassiek computerspel slaagde zonder verhaal of heeft er een die je in één zin kan uitleggen.

Games hebben geen verhaal nodig om goed te zijn

Dat heeft een beetje met de technologische beperkingen van vroeger te maken. Pac-Man, Mario en Tetris hadden al hun geheugen nodig om de game neer te zetten. Maar het heeft ook met een fundamenteel feit over games te maken: ze geven je controle. Ze zijn veel abstracter dan de lineaire aard van een film of boek. Jij bepaalt waar Mario springt, waar je het L-blok plaatst en waar je Kratos naartoe laat lopen. Hoe meer vrijheid een game geeft, hoe beter hij er meestal van wordt. Vandaar dat sommige game-ontwikkelaars, zoals Shigeru Miyamoto, weinig behoefte hebben aan beperkende verhalen in hun games stoppen. Als je een leuk spel met een slap verhaal hebt, dan heb je nog steeds een leuk spel!

Een gelukkig huwelijk tussen game en verhaal

Dat betekent echter niet dat games en storytelling water en olie zijn. Mijn favoriete game van 2018 is God of War: een spel dat je vrijheid, uitdagende puzzels en gevechten geeft én een prachtig verhaal vertelt, gebaseerd op de Noordse mythologie met toch zeer menselijke personages. En net als films en romans kunnen verhalen de thema’s van een game versterken en de speler nog meer motiveren om door te spelen/lezen. Je ziet ook steeds vaker een prettig huwelijk tussen game en verhaal verschijnen. Een spel hoeft niet langer uitdagend te zijn om je mee te voeren, de interactiviteit, het spelen vanuit het oogpunt van één personage in een groter verhaal, kan een verhaal al uniek maken.

Maar uiteindelijk blijf ik erbij dat een goede game prima kan slagen zonder een goed verhaal. Sterker nog, in het geval van Kingdom Hearts staat het verhaal naar mijn mening in de weg. Voor een nieuwkomer bestaan de laatste trailers uit herkenbare Disney-scenes gemixt met animepersonages die onzin uitkramen. Voor nieuwe spelers niet heel uitnodigend. Ik hoop dat het onvermijdelijke Kingdom Hearts IV de perikelen van Xehanort, Sora en al die andere Keyblade-wielders achterwege laat. Een soft reboot met meer focus op de gameplay en de Disneyavonturen, zou de serie beter dan ooit kunnen maken.