In Subnautica 2 kun je straks samen broekpoepen

Hoewel ik bekendsta als Assassin’s Creed-man, kun je mij nóg vaker vinden in survivalgames. Deze liefde begon als kind al dankzij Minecraft en is door de vele jaren heen verder aangewakkerd door toppers als No Man’s Sky, The Forest, het recente Enshrouded en Subnautica. Eigenlijk bestaat die liefde vooral voor base building. Ik kan niet genoeg krijgen van het eindeloos uitbreiden van een basis tot het een compleet kasteel of dorp is geworden.

Vooral als ik met vrienden zulke games speel - wat eigenlijk altijd is - vind ik het mooi om lekker wat bomen te hakken en ons gezamenlijke huis flinke make-overs te geven. Het heeft ook wel wat om uren te werken aan een opslagruimte waar je maten dan kort “oh nice” op zeggen, terwijl zij urenlang aan het ontdekken zijn en vechten met monsters. Laat hen maar de handen vies maken terwijl ik werk aan een nieuwe verdieping in het huis! Het is dit sociale aspect en het feit dat je werk niet alleen voor jezelf is, wat mij zo aanspreekt aan survivalgames.

Des te ironischer dat Subnautica, een van de beste survivalgames ooit, geen multiplayer heeft. Iets waar ik overigens al jaren om smeek. Gelukkig wordt er eindelijk gehoor aan mijn gebeden gegeven met de derde game in de reeks: Subnautica 2.

Compleet uniek

Wat de Subnautica-games vooral zo uniek maken ten opzichte van de rest, is de setting. Als nagenoeg de enige game in het genre speelt het zich voornamelijk onderwater af. Vergeleken met andere survivalgames krijg je daardoor veel meer verticaliteit in de spelwereld. Tijdens het zwemmen ontdek je tropische gebieden en duistere grotten. Tijdens het pakken van grondstoffen kom je ook genoeg gevaren tegen. Dat kan een simpele kogelvis zijn, maar ook een volledige haai of beesten die zeker niet op aarde te vinden zijn. Je hebt onderwater natuurlijk ook te maken met een zuurstofgebrek. Je moet om de haverklap naar boven zwemmen om een flinke ademteug te nemen.

Eenmaal boven zie je niets om je heen – alleen een eindeloze, lege horizon met louter golven en wolken. Dat staat in sterk contrast met de wereld om je heen wanneer je weer de diepte in duikt. Want van de blauwe leegte boven de oppervlakte, ga je ineens over naar een prachtige onderwaterwereld.

Based

In het begin van het spel kun je het slechts een aantal seconden volhouden zonder bovenwater adem te halen. Je wordt vanaf het begin al meteen geforceerd om te werken aan upgrades - van een grotere zuurstoftank tot flippers om sneller mee te zwemmen. Maar dat is niet genoeg, want je rugzak zit snel vol met alle grondstoffen. Dan wordt het dus tijd om aan een basis te werken. Dat begint zoals bij elke survivalgame erg bescheiden met een kamertje en wat kisten voor opslag. Maar in Subnautica mondt het al snel uit tot een heuse onderwaterbasis waar je al je spullen hebt, planten groeit, tot rust komt en je voertuigen parkeert of verbetert.

Er is iets bijzonders aan je basis onderwater tevoorschijn zien komen als je terugkeert van een avontuurtje. Tussen de vissen en koralen in staat jouw mooie stekkie te wachten om jou warmte en veiligheid te geven. De overgang van het zwemmen in het donkere water naar een verlichte base met raampjes, of vice versa, blijft iets speciaals hebben dat niet te vergelijken is met bijvoorbeeld je huis in Minecraft. Bovendien moet je je basis ook onderhouden door genoeg stroomvoorziening te regelen en soms zelfs eventuele lekken te dichten - wel zo handig onderwater!

Maar nu samen

Subnautica is eng, doodeng zelfs. Als je thalassofobie hebt - de angst voor grote of diepe wateren - dan wil je echt heel ver uit de buurt blijven van deze game. De donkerblauwe dieptes van het spel zijn bewoond met gevaarlijke monsters die zomaar met de snelheid van een torpedo op je afvliegen. Sporadisch hoor je geluiden diep in het water die je nog nooit eerder gehoord hebt. Ik kan dat niet goed genoeg in woorden uitdrukken, maar stel je voor dat je in je eentje in het diepe bent en je het volgende hoort.

Subnautica maakt je bewust heel klein en eenzaam, waardoor de enge geluiden je alleen maar meer opjagen. Als je samen speelt kun je de angst onder elkaar ‘verdelen’. Als je samen speelt is een grote monstervis ineens minder spannend. En daar hebben ze helemaal gelijk in. Natuurlijk werkt dat op zijn best als je niemand naast je hebt. Maar het maakt de game minder toegankelijk voor de speler die een mietje is, zoals ik. Ik wil niet alleen zijn. Ik wil niet een mooie basis bouwen voor alleen mijzelf. Ik mis het sociale aspect in Subnautica.

Sinds de game uit is wordt er door de hele community gesmeekt om een co-op-modus. De prachtige wereld die je wil ontdekken, een gave basis - of meerdere - die je wil bouwen. De onderzeeërs die je kan bouwen en besturen. Het verhaal dat je wil volgen. Die dingen zijn stuk voor stuk leuker om samen te doen. De kracht van keuze is daarbij ook van belang. De eenzame ervaring van de eerste Subnautica is nog altijd eentje die je moet en kan meemaken in dit nieuwe deel. Maar als je het mij vraagt, is er niks mooier dan samen bouwen, samen ontdekken en samen doodgaan door de terror die zich onderwater bevindt. Des te mooier dat Subnautica 2 dat eindelijk krijgt.

Subnautica 2 verschijnt ergens in 2025 in Early Access voor pc en Xbox Series X/S. Een PS5-versie is zeer waarschijnlijk bij de volledige release.