The Witcher 3: Wild Hunt - Het verhaal

Het verhaal van de Witchers

Het verhaal van The Witcher begint bij Geralt of Rivia, de Witcher waar je mee zal spelen. Maar wat is een Witcher nou eigenlijk? Wel, de Witchers zijn mensen die van jongs af aan een Spartaanse opvoeding moeten doorstaan, om vervolgens begaan in het jagen van monsters te worden. Slechts 40% van hen overleeft de continue blootstelling aan gevaar en de enorme hoeveelheden brouwsels die ze te drinken krijgen. Hoewel dit een situatie is die de alarmbellen van Advies en Meldpunt Kindermishandeling zouden moeten laten rinkelen, is het allemaal niet voor niets.

Witchers zijn namelijk eindbazen eersteklas. Door alles wat ze mee moeten maken in de ellenlange training krijgen ze de mogelijkheid om laagdrempelige magie (gebaseerd op de 4 basiselementen) te gebruiken. Verder zijn hun reflexen verscherpt, herstellen en bewegen ze sneller én kunnen ze magische brouwsels achterover drukken waar een normaal mens redelijk hard van sterft. Enige nadeligheid is dat ze geen kinderen meer kunnen krijgen, maar een goede vader worden ze waarschijnlijk niet na zo’n jeugd.

Een Witcher is ‘gemaakt’ om het gespuis de wereld uit te drijven. Ze zijn neutraal, althans, dat is de bedoeling, maar slachten wel monsters af. Dit doen ze traditioneel middels twee zwaarden; één van zilver en één van ijzer of staal. Het zilveren zwaard is over het algemeen bedoeld voor monsters, het ijzeren voor mens(achtig)en. Witchers maken hierbij nog flink wat drankjes, die ze van planten, ogen, paddenstoelen, harten en eigenlijk al het denkbare in elkaar flansen. Deze potions zijn heel divers in effect, maar kunnen de Witcher bijvoorbeeld in het donker laten zien, sneller laten helen of harder laten meppen. Tot slot krijgt elke Witcher een medaillon die, naast een modieus statement, ook vibraties maakt wanneer er magische wezens in de buurt zijn.

Er was eens…

Afijn, Geralt is dus zo’n überbaas. In het begin van de eerste game wordt Geralt wakker met, een klassieker, geheugenverlies en hoofdpijn. Erg veel tijd om van zijn kater te herstellen krijgt hij echter niet, want al snel bestormen bandieten het kasteel waar hij, zijn vriendjes en Triss zitten. Triss is een tovenares, ‘oude’ geliefde van Geralt en roodharig. Samen met zijn collega verzet Geralt zich tegen de aanval, die wordt geleid door een duivels tweetal: een magiër en een vent die zichzelf ‘The Professor’ noemt, met een jampotglazen bril en alles.

Deze guy is dan ook een van de grote antagonisten van het eerste deel. Hij is lid van Salamandra, een criminele organisatie die als doel heeft de geheime recepten voor het Witcher creërende brouwsel te stelen. En nog meer snode plannen, zo zal later blijken. Het lukt de Professor om samen met zijn handlanger de potions te bemachtigen, en Geralt gaat ze achterna als een bloedhond.

Gaandeweg zijn achtervolging komt hij Alvin tegen, een nutcase van jewelste. Alvin is een klein joch, met extreme magische potentie, en Geralt en Triss ontfermen zich een beetje over dit bipolaire antichristje. Ook Dandelion en Zoltan maken hun entree. Dandelion is een vrijbuiter eerste klas, een elf die gladder dan glad is en niet van de vrouwen is weg te slaan. Zoltan is een dwerg die een potje knokken en zuipen wel kan waarderen, niet per se in die volgorde.

Dit stelletje ongeregeld gaat dus achter Salamandra aan. Geralt slaagt er in om de kwaadaardige organisatie neer te sabelen, al gaat dat niet zonder slag of stoot. Je moet mensen die verdacht worden van lidmaatschap aan de Salamandra onderzoeken en ondervragen. Uiteindelijk trek je het land door, van stad naar stad, onderwijl steeds meer informatie vindend.

Het plot komt er op neer dat Jacques de Aldersberg, het hoofd van de Order of the Flaming Rose, via de Salamandra organisatie zijn eigen belangen wilde behartigen. Jacques is van plan Koning Foltest, de heerser van Temaria, van zijn troon te stoten door een leger van mutanten te kweken. Uiteindelijk is het Geralt die Jacques tegenhoudt en Koning Foltest in veiligheid weet te brengen. De rode gordijnen rollen, en dit is heel beknopt het verhaal van The Witcher 1. Fin.

Het kwaad is nog niet geschied

Na Geralt’s heldhaftige prestaties is hij al snel benoemd tot persoonlijke bodyguard van Koning Foltest. Helaas gaat Foltest dood, en alsof dat niet kut genoeg is, blijkt Geralt de hoofdverdachte te zijn. Hij moet Vernon Roche, hoofd van de speciale eenheid van Temaria, overtuigen dat hij hier niks mee te maken heeft. De moordenaar was namelijk, een andere Witcher! Zijn naam is Letho, beter bekend als de Kingslayer. Samen met Roche en Triss gaan ze vervolgens op zoek naar deze boosdoener.

Triss wordt op een gegeven moment ontvoerd door Letho... nadat Geralt zijn homeboys Dandelion en Zoltan van de strop heeft gered. Geralt zit op z'n zachtst gezegd behoorlijk diep in de stront, en komt uiteindelijk uit in Aedirn, een dwergenstad. Deze wordt net bestormd, door een van de vele koningen die de positie van de reeds gepasseerde Foltest willen veroveren.

Afhankelijk van je keuzes kom je uiteindelijk, na het verdrijven van de vloek die een slagveld vol evil spoken creërt, uit bij Letho. Laat je de Kingslayer leven, of slacht je hem zelf af? Het is hier wederom een keuze die volledig aan jou is. The Witcher 1 & 2 zijn games die continu spelen met eigen keuzes, en hier extreem veel consequenties aan verbinden.

Groepen, keuzes, dilemma’s en offers

The Witcher kent in de eerste game twee groepen waar je je mee kan affiliëren. Zo zijn er de Scoia’tael, niet-mensen die strijden voor gelijkheid. In Temaria is de mensheid namelijk het heersende ras, en de xenofobie is overal te proeven. De Scoia’tael strijden, als guerrilla’s, om deze ongelijkheden glad te strijken. Tegelijkertijd is niks zwart-wit in de wereld van The Witcher, en zo hebben ook de Scoia’tael, of ‘Squirrels’, hoe ze vanwege hun levenskeuze worden genoemd, extremistische neigingen.

In diezelfde mate is de Order of the Flaming Rose, ook een factie in The Witcher 1. Op het eerste gezicht lijkt deze groepering nobel, maar ook hier zit de corruptie er behoorlijk in. Met name Grandmaster Jacques de Aldersberg is pure kwaadaardigheid.

In het tweede deel zul je ook weer keuzes, keuzes en keuzes moeten maken. Wie laat je leven? Wie laat je sterven, wie maak je af, wie geef je een tweede kans? The Witcher is briljant, juist omdat de game een keiharde, grauwe realiteit weergeeft in een magische wereld. Racisme, onderdrukking, haat, angst en kleingeestigheid spelen een enorme rol. Je moet er continu boven blijven staan, maar niks is wat het lijkt. Er is heel weinig goed en heel veel kwaad.

Tot Slot

The Witcher 3: Wild Hunt zal verdergaan met Geralt of Rivia, en ook hier zal de game je empathie en apathie continu testen. Hoewel de games qua verhaal te uitgebreid zijn om in hun volledigheid te beschrijven in één feature (dat lukt niet eens in 10 Features), is dit een introductie. Niet geschreven om het spelen van The Witcher 1 & 2 overbodig te maken: geschreven om te laten zien waarom je het zeker zou moeten doen... naast straks The Witcher 3: Wild Hunt spelen uiteraard.