Ons verleden zit volgestopt met gruwelijkheden. Ook vandaag de dag is er nog genoeg ellende over. Het minste wat we kunnen doen is hieruit inspiratie opdoen om dan in ieder geval nog wat games te maken die wel een positieve ervaring opleveren. Hier zijn een vijftal spellen die zich hebben laten inspireren door gruwelijkheid, walgelijkheid en pure evilness.
5. Vechten => Final Fight
Vechten zit al in de mens sinds de mens bestaat. Hoewel er niks mis is met een goede bokswedstrijd of een potje karate is de drang iemand te moeten slaan of schoppen eigenlijk eerder een soort restant oermens. Als het op echt vechten aankomt, is er weinig lol meer te beleven en de mensen die hierin van mening verschillen ogen en gedragen zich vaak als figuren die een stapje terug doen in het evolutieproces. Denk hooligans, dans kansloze rukkers die de stad induiken om onschuldige voorbijgangers een stomp op de smoel te geven.
Vechten is niks aan. Fictief bekbeukers uitdelen is daarentegen het mooiste wat er is en een ideale manier om het restant aapmens in ons een klein dansje te laten doen. Een hoogtepunt in gameland op dit front is toch wel Final Fight. Deze game laat een prettig versimpelde werkelijkheid zien waarin tuig kan worden uitgeroeid als je maar genoeg bekbeukers uitdeelt. Burgemeester Mike Haggar en zijn vrienden schonen de stad op door iedere crimineel tot moes te slaan. Final Fight stamt uit een 16-bit tijdperk waarbij een dergelijke aanpak erg populair en mede dankzij Final Fight kwam er nog veel meer moois. Streets of Rage II, om maar wat te noemen. Yups, het waren de hoogtijdagen van de Beat 'em up.
4. Pesten => Bully
Pesten is een soort natuurlijke selectie onder kinderen. Er wordt bepaald wat de pikorde is en wie er de baas is. Dat het ietwat primitief is en achterloopt op hoe de samenleving in elkaar steekt, blijkt wel als we kijken hoe het pestkoppen en gedupeerden later vergaat. De gepeste kan zomaar als nobelprijswinnaar eindigen terwijl de vroegere pestkop in een steegje met een naald in de arm aan het vertoeven is. Hoewel pesten op de werkvloer dan weer niet ongebruikelijk is. Aniehoe, het hele pesten blijft verder een vrij waardeloos gebeuren. Een gebeuren waardoor kiddo's over de hele wereld niet altijd al te blij opgroeien.
Pesten suckt. Des te cooler is dat Rockstar dit thema heeft opgepakt en een vette game genaamd Bully (Canis Canem Edit hier in Europa) heeft neergezet. Een spel wat zich dus onder andere heeft laten inspireren door scholen en bijbehorende pesterijen maar zelf eigenlijk een zeer rechtvaardig spelleke is geworden. Jij speelt met Jimmy, een ijzersterk ventje dat gewoon lessen volgt en eigenlijk iedereen die zelf een pestkop is in de game, onder de aars trapt. Bully is verder gewoon een hele dikke titel die ook vandaag de dag nog zeker de moeite waard is om te spelen. Simpelweg de setting van een school en een dorpje gevuld met leerlingen, leraren en een dronken kerstman is een verademing in zanddoosland.
3. Jaren 80 => Vice City
Echt kwaadaardig of verschrikkelijk kan je de jaren tachtig niet noemen. Er is ten eerste veel moois geboren in de jaren tachtig. Zo'n beetje de complete PU Redactie werd op de aardbodem gezet, om maar eens een prachtig voorbeeld te noemen. Het gaat hier meer om de wansmaak in muziek en mode. Wansmaak is nog nooit zo groot geweest als dertig jaar geleden en deze wanexplosie zal waarschijnlijk nooit meer overtroffen worden.
De jaren tachtig in de zeik zetten is makkelijk. Een goed en stijlvol product afleveren beïnvloed door de jaren tachtig, dat is wel andere koek. Koek die Rockstar wel weet te bakken. Het bewijs: Grand Theft Auto: Vice City. Dit is niet voor niks voor velen de favo GTA aller tijden. Iedereen die Vice City heeft gespeeld, weet hoe cool de vibe is die in de game hangt. De personages, kleding en muziekjes smelten zo goed samen tot een hip geheel dat je bijna gaat geloven dat de jaren tachtig een coole periode was!
2. Snuff film => Manhunt
Het meest nare, afschuwelijke, meest pure evil wat ik kon bedenken, is toch wel het gegeven 'snuff film'. Films waarin mensen worden verkracht en gemarteld. ECHT worden verkracht en gemarteld. Puur voor het vermaak van misvormde geesten. Hoe ziek?!
Kies je ervoor om het onderwerp 'snuff film' aan fictie te koppelen krijg je automatisch spanning en controversie erbij, puur vanwege het zieke onderwerp. Pak het goed aan en je hebt een game waar je op het puntje van je stoel zit. En daar komen we bij Manhunt. Het wordt een beetje een Rockstar top 5 maar zij weten nu eenmaal wel raad met controversiële onderwerpen. Geheel in de trant van het zieke onderwerp heeft Rockstar een van de ziekste spellen ooit afgeleverd.
Als crimineel James Earl Cash wordt je gedwongen mensen op camera te vermoorden. Tijdens de game krijg je een ruim arsenaal aan wapens voorgeschoteld om je tegenstanders om te leggen, hoe langer je (al sluipend achter je tegenstander) wacht, hoe gruwelijker de kill die je kunt plegen.
Ja, Manhunt is gruwelijk maar desalniettemin een prima game. De zieke sfeer zit er lekker in met de korrelige beelden, de naargeestige geluiden en natuurlijke de ene na de andere keiharde kill. Het laat je schreeuwen en juichen naar de televisie terwijl je je eigenlijk toch niet helemaal op je gemak voelt. Het geen game die je keer op keer gaat spelen maar de gameplay zat best snor. Naast sneaken en slachten had Manhunt ook alvast een cover systeem. En dat nog voor het Gears of War tijdperk. Het komt erop neer, Manhunt is een spannend vermaak in een zieke setting met een shitload aan gore. Niet dat Rockstar dit er doorheen zou krijgen maar stiekem ben ik wel benieuwd hoe een vervolg zou uitpakken op de next-gen systemen.
1. Oorlog => Wolfenstein 3D
Hoe ziek snuff ook mag zijn, de nummer één is toch echt voor een verschrikkelijke menselijke gewoonte genaamd oorlog. Als mensen op grote schaal ruzie hebben en elkaar met legers te lijf gaan, dan gebeuren eigenlijk zo'n beetje massaal alle gruwelijkheden die je je maar kunt bedenken. Oorlog brengt over het algemeen extreem lijden op alle denkbare fronten.
Nu iedereen weer even heeft stilgestaan hoe extreem de gevolgen van oorlog zijn, kan ik niemand anders dan Wolfenstein 3D de nummer één toekennen. De game liet zich inspireren door een oorlog en vijand die iedereen kent. En zo konden we Nazi's knallen en zelfs Hitler omleggen, hoe bevredigend! Niet alleen dat, Wolfenstein legde ook meteen maar even de basis neer voor first person shooters. Zonder Wolfenstein hadden we niet de shooters die vandaag de dag massaal gespeeld worden. Vandaag de dag is sowieso een tijdstip dat oorlog inspiratiebron nummer één lijkt voor het populaire shootergenre. De ene na de andere oorlogshooter wordt uitgepoept. Niet mijn ding maar de games zijn veelal niet mis. Black Ops II bijvoorbeeld schijnt aardig de shit te zijn.
Lang leve games, het medium dat van elke verschrikking iets moois weet te maken!
Opmerkingen