Dik vijf jaar geleden bracht From Software ons Demon's Souls, een game die elke nieuwe speler verwelkomde met een mokerslag in het gezicht. Ten eerste waren we na de old skool 16-bit dagen het bestaan van zoveel uitdaging bijna vergeten. Ten tweede vond Demon's Souls de term trail and error doodleuk opnieuw uit. Wie verder wil komen, moet doodgaan. Dertigduizend keer doodgaan. Alleen op die manier leer je waar je kunt lopen, de patronen van vijanden en de smerige truc's die online medespelers op je los laten. Demon's Souls probeert je op zoveel manieren tegen te werken dat als je dan toch dat nieuwe gebied weet te behalen, toch die mega hoofdbaas weet te verslaan, de voldoening extra groot is. Deze manier van gameplay aanbieden is alleen maar meer verfijnd in Dark Souls en Dark Souls 2. Elk nieuw Souls deel kent steeds net genoeg vernieuwing en verandering om keer op keer gamers over de hele wereld bij de kladden te grijpen. From Software's nieuwste kindje, Bloodborne, gaat deze bloedrode lijn vol verslavende zelfpijniging vrolijk doortrekken.
Plezante zelfmarteling
Bloodborne heet dan geen Dark Souls 3, het is wel echt vooral From Software's nieuwste. De game bevat grofweg alles wat Dark Souls (2) zo indrukwekkend maakt. De uitdagende 'trial and error' gameplay, een grote open wereld vol sfeer en mysterie, gigantische bazen en natuurlijk de online elementen (ditmaal met speciale kerkers). Het is fijn om al deze elementen terug te zien op een nieuwe generatie consoles, zodat we al deze plezante zelfmarteling in een nog gedetailleerdere omgeving mogen meemaken. De nieuwe elementen die Bloodborne met zich meebrengt, maken me daarbij alleen maar enthousiaster.
Vol in de aanval
De Dark Souls games kun je rustig bestempelen als 'action' RPG's. Er wordt gemept, er worden koprollen gedaan, er worden spreuken en pijlen afgeschoten. Toch, een Devil May Cry, of iets wat er op lijkt, wordt het nergens. Niet dat de actie in Bloodborne Dante enigszins zal doen blozen, het gaat wel een stapje verder qua snelheid en agressie. Dat is goed nieuws voor ongeduldige gamers zoals ik want Bloodborne moedigt het aan om vol in de aanval te gaan. Daar hou ik dus wel van. Wie op tijd uithaalt naar zijn aanvaller, wint de nodige health terug. Verder ligt de nadruk nog meer op ontwijken, van een schild is geen sprake meer. Het is aanvallen, ontwijken, hakken en knallen. Hoe bruut? Erg bruut, mede dankzij de nieuwe wapens ook. Een badass uitklapbare 'The Cleaver' om vijanden op twee verschillende manier in stukken te hakken. Dat er in de tweede hand een gun beschikbaar is, maakt het totaalplaatje alleen maar feestelijker. Dikke guns maken alles beter, sowieso.
Bloodborne pakt genoeg prachtige elementen van haar voorlopers maar voegt genoeg versche elementen toe om straks weer dagen, weken, maanden opgezogen te worden in een duistere wereld vol trial and error.
Opmerkingen