
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="b3846867-564e-4e4d-a56b-f28cb9bc823f"><p><em>Wouter speelde Assassin’s Creed Odyssey op de PS4 (Pro). In PU Magazine nummer 11, die 16 oktober in de winkels ligt, vind je een aangepaste versie van deze review.</em></p><p>Ik ben al 30 uur Assassin’s Creed Odyssey aan het spelen en als je de staat van deze game vergelijkt met de eerste Assassin’s Creed uit 2007, dan lijkt het daadwerkelijk of de serie een lange weg van ontwikkelingen heeft bewandeld in dat dikke decennium. Dit is een game met keuzes en consequenties, met een belachelijk grote map vol activiteiten die niet snel vervelen en uitdagende combat. Dit is een game met overtuigende gezichtsanimaties en een uitgebreid loot-systeem waarin zelfs na een dozijn uren nog nieuwe, verrassende gameplay-elementen worden toegevoegd. Eigenlijk is Assassin’s Creed Odyssey bijna alles wat die eerste Assassin’s Creed niet was, en heeft zelfs een heleboel dingen die ik graag in Assassin’s Creed Origins had gezien! Dus de Assassin’s Creed-serie is zéker veel veranderd sinds 2007, maar bizar genoeg heeft een groot deel van deze ontwikkelingen pas in dit laatste deel plaatsgevonden. En Assassin´s Creed Odyssey was juist de AC waar ik geen hol van verwachtte…</p><p><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/jiX2Xo6gzwo" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3>Assassin’s Creed Odyssey is inderdaad veel groter dan Origins</h3><p>‘Assassin’s Creed Odyssey wordt veel, veel langer dan Origins en de map is groter,’ is een van de eerste dingen die ik hoorde over de nieuwe Assassin’s Creed. <a href="https://pu.nl/artikelen/review/assassins-creed-origins-review/" target="_blank" title="Assassin's Creed Origins - Review">Nou vond ik veel mankeren aan Bayeks Egyptische avontuur</a>, maar ‘te klein’ was wel de laatste kritiek die ik erover zou uiten! Bovendien komt Odyssey weer doodleuk een jaar na de voorgaande AC, dus het leek me duidelijk: Ubi lapt oude trucjes! Komt ook nog eens bij dat, aan de andere reviews te lezen, ik ongeveer de enige in de wereld ben die zich ergerde aan de voice acting van ongeveer 80% van de characters in Assassin’s Creed: Origins, dus de kans dat ik precies dezelfde game zou krijgen met een andere setting, leek me een flink realistische veronderstelling. Maar oi, wat is het een keer fijn om er flink naast te zitten! Helaas was de eerste ontmoeting met een quest giver, de lamzak Markos, niet bepaald een prettige. De voice actor die de voogd van mijn hoofdpersonage (ik koos de vrouwelijke Kassandra, maar je kunt ook voor de mannelijke Alexios gaan) insprak, leest z’n teksten blijkbaar op van een papiertje dat hij nog nooit eerder heeft gezien, dat bovendien ergens 25 meter in de verte is opgehangen, terwijl er iemand met een stok tegen z’n ballen slaat. Dat is de enige reden die ik kan bedenken waarom hij op deze manier staat te krakelen. Maar Markos was gelukkig een van de laatste, grote irritaties die ik tegenkwam in Assassin’s Creed Odyssey, want toen deze rukker eenmaal opgerot was, werd deze game alleen maar beter en beter…</p><p></p><h3>Assassin’s Creed Odyssey: de combat is best lekker</h3><p>Ik val van de ene aangename verbazing in de andere naarmate Assassin’s Creed Odyssey vordert. Het eerste wat opvalt is de combat: die is in grote lijnen hetzelfde als in Origins, want je gebruikt wederom afwisselend een zware en een lichte attack, maar verder zijn er veel grote verschillen. Je kunt niet meer je schildje ophouden om slagen te blokkeren bijvoorbeeld, maar je moet een knoppencombinatie goed timen om aanvallen te pareren, wat het vechten niet makkelijker, maar wel actiever maakt. Het zijn echter de verschillende, unlockable special moves die het grote verschil maken in Assassin's Creed Odyssey! Met de Bull Rush bijvoorbeeld maakt Kassandra een snelle sprong naar voren dwars door vijanden heen, ze heeft een move waarmee ze schilden van vijanden jat, ze kan haar wapens in gif dopen en ohja, er is natuurlijk de Spartan Kick die vrolijk gejat is uit 300! Oh en de Rush Assassination lijkt wel heel veel op een move van een zekere dude die rondhangt in Middle-earth. Dat zal trouwens niet de laatste keer zijn dat AC: Odyssey op Shadow of War/Mordor lijkt, wat misschien het begin is van een mooie ik-leen-van-jou-leen-jij-daarna-van-mij-traditie tussen de twee franchises. Naast de melee abilities zijn er nog een stel ranged specials die de Spartaanse chick met haar pijl en boog kan uitvoeren, waardoor Kassandra toch een stuk bad ge-asster is dan Bayek, als je het mij vraagt! Het combat-systeem is nog steeds niet enorm <span>intuïtief</span> en de animaties zijn af en toe van even bedenkelijke kwaliteit als in Origins (iets waar je de hele game mee geconfronteerd zal worden, soms zelfs op ietwat pijnlijke wijze zoals je in het filmpje onderin dit artikel kan zien), maar verder voelt knokken vers genoeg om je te motiveren om honderden Griekse mennekes en vrouwkes een speer of pijl door de keel te jagen!</p><p><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/wCnFv9_Of-A" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe></p><h3>Assassin’s Creed Odyssey heeft een boeiend verhaal!?</h3><p>Ook kom ik er snel achter dat het verhaal in Assassin’s Creed Odyssey véél beter tot z’n recht komt dan in voorganger Origins; de missies worden niet langer als los zand in je gezicht gegooid (pun intended) en hebben meer samenhang met elkaar. Daarmee bedoel ik dat characters vaker genoemd worden en meerdere keren hun opwachting maken in zowel zij- als hoofdmissies, dat de story missions je op logischere wijze door de wereld leiden en dat opdrachten binnen een bepaald gebied invloed op elkaar hebben. Bovendien zit er in de gesprekken veel meer emotie, de characters zien er stukken beter uit (er gaat daarom wel elke keer een laadschermpje aan vooraf, maar dat is het waard), er zijn veel minder crappy, overdreven stemacteurs en de cutscenes, die nog weer even een stukje mooier zijn dan de dialogen, maken echt indruk. Maar het belangrijkste: de game heeft PLAYER CHOICE!!!! Geloof het of geloof het niet, maar Assassin’s Creed Odyssey kent NE-GEN verschillende einden die gekoppeld zijn aan de keuzes die je tijdens bepaalde dialogen kunt maken. En, nog wel moeilijker te geloven, deze opties zijn vaak best pittige dillema’s. Ze zijn lang niet zo subtiel als die in een BioWare game, maar er zijn vaak momenten geweest waarbij ik dacht: ‘Oh shit, dit vraag je echt van me, Odyssey!?’ Voor het eerst sinds de 7 Assassin’s Creed-delen die ik heb gespeeld, voelde ik me echt betrokken bij het verhaal, was ik daadwerkelijk geboeid. Dit kwam ook gedeeltelijk omdat er regelmatig tegen Griekse mythologie aangeschurkt en heftig naar verwezen wordt -historische correctheid be damned!- en dat het verhaal van Kassandra/Alexios minder verstoord wordt door de overkoepelende Assassins/Templars/Isu-ingewikkeldheid. Ubi heeft zich voor dit deel wel degelijk beseft dat het niet om het verhaal gaat, maar om de manier waarop het verteld wordt.</p><p></p><h3>Assassin’s Creed Odyssey heeft veel nieuwe elementen</h3><p>Assassin’s Creed Odyssey geeft niet al z’n geheimen meteen in de eerste uren van de game prijs: het feit dat je veel gebieden langzamerhand kunt veroveren bijvoorbeeld, waarbij je de kant kiest van de Spartanen of de Atheners, vervolgens de infrastructuur van het vijandelijke leger ondermijnt, iets dat culmineert in een grote veldslag, wordt pas later onthuld. Ik speel de game op Hard omdat Nightmare echt niet opschoot, en op die moeilijkheidsgraad in zulke gevechten is best pittig! Niet lang na de introductie van dit systeem kom je erachter dat de naval combat terug is, maar het werkt sneller dan in Assassin’s Creed: Black Flag en Kassandra kan nieuwe bemanning in de arm nemen door vijanden bewusteloos te slaan… want ja, zo overtuig je natuurlijk mensen om bij je groepje te komen! Ik vind het nog steeds niet extreem boeiende gameplay, dat bootje varen, maar het breekt wel lekker met dat eeuwige rennen en daken klimmen, want ja, dat doet Kassandra ook nog steeds. Oh en dan is er nog het Mercenaries-stelsel, dat eigenlijk een soort versimpelde rip-off is van <a href="https://pu.nl/media/video/pu-tv/middle-earth-shadow-of-war-het-nemesis-systeem/" target="_blank" title="Nemesis-systeem">het Nemesis-systeem</a> uit Shadow of Mordor/War, maar de game toch net even een stukje spannender maakt. Kortom; waar je in Origins al vrij snel door hebt hoe de komende, tientallen uren zullen uitpakken, springen er nog lange tijd apen uit de mouw van Assassin’s Creed Odyssey!</p><p></p><h3>Assassin’s Creed Odyssey synopsis</h3><p>Wow, wat is Assassin’s Creed Odyssey een verrassend leuk deel geworden! Natuurlijk slaat na een paar dozijn uur onvermijdelijk de bekende AC-verveling toe, maar tot die tijd... Dit is een game die zelfs in het 10e uur nog met een nieuw gameplay-systeem over de boeg komt (waar ik vanwege spoiler-overwegingen niets over vertel), die mij constant weet uit te dagen door mad Mercenaries op m’n dak te smijten en me zelfs aan m’n baard laat wrijven van gepeins omdat ik keuzes moet maken in een verhaal dat ik -voor het eerst in de 7 AC-delen die ik gespeeld heb- zelfs na kan vertellen zo boeiend vind ik het! Echt, ik geef je zo een synopsis! Is dat een Grieks woord, trouwens?</p><p style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/LIdhtRlhiSk" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"></iframe><em>Dat ook AC: Odyssey nog steeds geen perfecte game is, zie je wel aan deze mini-fail compilatie.</em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Assassin’s Creed Odyssey – Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links