
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="b8318267-f117-43fc-b4f8-26bf0f2a2bb0"><p>Het voelt een beetje als een soort historisch moment als ik de moeilijkheidsgraad van Assassin´s Creed Origins op HARD zet. Dit is een goed begin, zeg! Van alle dingen <a href="https://pu.nl/artikelen/feature/wat-er-slecht-is-aan-assassins-creed/" target="_blank" title="Wat er slecht is aan AC">waar ik me aan stoorde in de Assassin´s Creed-serie</a>, is het gebrek aan uitdaging wel een van de meest kwalijke. Natuurlijk speel je de vorige Assassin’s Creed-titels niet zomaar uit; om bijvoorbeeld alles op full synch te halen in Assassin’s Creed: Brotherhood moet je echt wel even goed zitten. Maar het is meer dat je precies moet doen wat de game van je vraagt, dan dat het je écht moeilijk gemaakt wordt. Met een beetje timing sla je zo hele groepen vijanden neer en doodgaan is in bijna alle Assassin’s Creed-games een uitdaging op zich... maar geen leuke. Dit probleem is echter gefixt in Assassin’s Creed Origins: ik leg vrij regelmatig het loodje en hoewel dat soms best frustrerend is, ligt het in de meest gevallen vooral aan het feit dat ik even moet wennen aan het nieuwe vechtsysteem. En later, nadat ik er allemaal skills bij gekregen heb, kreeg ik zelfs het gevoel dat ik de game aan het meesteren was… Wow. In een Assassin’s Creed-game! Dat is echt een bijzonder gevoel kan ik je vertellen.</p><p></p><h3>Eindelijk lekker vechten met het nieuwe vechtsysteem in Assassin's Creed Origins</h3><p>Het ‘animation based’-vechtsysteem van de vorige Assassin’s Creed-titels heeft in Assassin’s Creed Origins dus plaatsgemaakt voor eentje die ‘skill based’ is. Dat betekent dat je niet meer hoeft te wachten tot de vijand een move maakt om vervolgens op de counter-knop te drukken en de vijand dan het loodje legt, of dat je gewoon snel moet toeslaan voordat de tegenstander je een zwaard in je Assassin-gezicht mept. Nee, je moet met behulp van een reeks moves zorgen dat je slagen blokkeert of zelfs wegslaat, terwijl je het juiste moment kiest om toe te slaan. Je hebt daarbij een zware en lichte aanval, maar er komen steeds meer bij naarmte je levelt en je skill tree uitbreidt. Een van m’n favoriete te unlocken moves is als je het rondje (ik speel op de PS4) ingedrukt houdt tijdens het blocken, dan rent hoofdpersonage Bayek naar voren en met een beetje geluk sodemieteren vijanden door deze aanval op hun aars. Of als Senu, je trouwe adelaar die als historische drone fungeert, vijanden voor je gaat aanvallen zodat je even wat ademruimte krijgt. Want dat laatste heb je soms best nodig in Assassin’s Creed Origins, in ieder geval wel als je op Hard speelt en het aan de stok krijgt met Egyptische modderfokkers van een hoger level.</p><p></p><h3>Lekker levellen met het nieuwe RPG-systeem van Assassin's Creed Origins</h3><p>Yes, het level-systeem, nog zoiets dat dik awesome is in Assassin’s Creed Origins. Niet alleen unlock je door XP te verdienen met quests en het verslaan van vijanden nieuwe vaardigheden in de best wel uitgebreide skill tree, ook verdien je steeds betere loot; van zwaarden en bijlen tot aan scepters, bogen, schilden en speren. Daarnaast kan je dingen zoals de schade van je hidden blade en het aantal pijlen dat je mee kan zeulen upgraden met een simpel crafting systeem, zijn er nieuwe outfits te koop en ook nog versche mounts te scoren. Lekker man. Sure, het feit dat de Store altijd een druk op de knop van je verwijderd is en dat je daar afgrijselijke dingen kan kopen zoals een fucking eenhoorn als mount, dat geeft het hele level-, skill- en loot-systeem een beetje een wrange nasmaak, maar over het algemeen ben ik echt dik tevreden over dit gedeelte van Assassin’s Creed Origins. De serie is hiermee op succesvolle wijze een RPG geworden!</p><p></p><h3>Egypte verkennen in Assassin's Creed Origins</h3><p>Het fijnste om te doen in Assassin’s Creed Origins is simpelweg op ontdekkingstocht gaan. Gewoon de enorme wereld intrekken die bestaat uit een hele reeks gebieden in en rondom Egypte, met intrigerende namen zoals Atef-Pehu Nome en Paraitonion, op zoek gaan naar schatten en andere collectibles of de tombes in piramides plunderen (ik vraag me nog steeds af waarom een Egyptenaar als Bayek, die duidelijk gelooft in Egyptische goden, dat zou willen doen, maar misschien heb ik ergens een verklaring gemist). De natuur en de architectuur in Assassin’s Creed Origins zijn namelijk vaak adembenemend, met golvende zandduinen rondom de vlakke woestijn van de Qattarra Depression en enorme zuilen met hiërogliefen, omringd door gigantische standbeelden, in bijvoorbeeld Memphis. Je ontdekkingsreis wordt ondersteund met magische muziek dat moderne, scifi-achtige klanken mixt met het mysterieuze getingel van antieke, Egyptische instrumenten; een verleidelijk geheel. Als je dus een gamer van het explorerende soort bent, dan ga je hard genieten van Assassin’s Creed Origins en ik kan me helemaal voorstellen dat egyptofielen compleet kapot gaan van de nerdgasms. Gezien vanuit the big picture is dit dus een ontzettend mooie game, maar zodra je gaat inzoomen… Tja.</p><p></p><h3>Animaties in Assassin's Creed Origins</h3><p>Helaas heb ik echt een enorm groot probleem met Assassin’s Creed Origins, waardoor veel van de lof in bovenstaande alinea’s enigszins teniet gedaan wordt. Want ondanks het plezier met de gameplay, de uitdaging van het vechten en de verslaving aan het levellen/looten, heb ik me té vaak kapot geërgerd aan deze game. Deels aan een aantal bugs en glitches, waarbij ik meestal ergens vast kwam te zitten, maar een van de grotere boosdoeners zijn de animaties van de characters en soms ook van Bayek zelf. Die zijn, om het maar even netjes te houden, triest verouderd als ze niet extreem onnatuurlijk en lelijk zijn. Bovenlichamen die rondjes draaien op benen alsof het robotonderdelen zijn, niet bestaande overgangen tussen twee opeenvolgende moves, NPC’s die tegen elkaar aanbotsen waaruit blijkt dat ze geen idee hebben van elkaars bestaan (hoewel dat een diepere filosofische kwestie is waar ik me niet aan brand) en dode gezichten die onaangename herinneringen oproepen aan <a href="https://pu.nl/artikelen/review/mass-effect-andromeda-the-real-review/" target="_blank" title="Mass Effect Andromeda - Review">Mass Effect Andromeda</a>. In Assassin’s Creed lopen poppetjes rond, geen personages, geen levend lijkende wezens, en dat is echt killing voor de beleving als je het mij vraagt.</p><p></p><h3>Het geloofwaardigheidsprobleem in Assassin's Creed Origins</h3><p>De beroerde animaties zetten gelukkig niet door in de cutscenes van Assassin’s Creed Origins -hoewel alle gezichten van iedereen behalve een paar hoofdpersonages daarin net zo goed kut zijn-, maar ook deze verhaalgedreven cinematics hebben een groot geloofwaardigheidsprobleem. Want naast het feit dat niemand in Assassin’s Creed Origins fatsoenlijk beweegt, kan ook niemand serieus communiceren. Echt iederéén, in het bijzonder de kinderen, klinkt gewoon… tja, fucking achterlijk? Alsof teksten voor een serieuze theatervoorstelling ingesproken worden door volslagen onervaren acteurs die verplicht een idioot accent op moeten zetten en denken dat ze een Shakespeare-versie van Spongebob Squarepants moeten doen. Wat een ellende voor de oren! Elke side character lijkt z’n best te doen het meest irritante kutstemmetje op te zetten die ze uit hun keel kunnen persen, met accenten die vast, Ubi kennende, gebaseerd zijn op échte Afro-Aziatische tongvallen, maar zo nep overkomen dat het gewoon pijnlijk is. Bayek klinkt overigens nog wel okay en ook zijn vrouw, Aya, komt wel goed over, en zo zijn er nog een reeks andere characters die niet volledig idiote stemmen hebben, maar ook zij moeten de meest overtrokken kutteksten oplezen die zelfs Daniel Day-Lewis niet geloofwaardig kan laten klinken.</p><p></p><h3>Assassin's Creed Origins: leuk verhaal, beroerd verteld</h3><p>Want ook het schrijfwerk vormt een probleem is Assassin’s Creed Origins. De Story Missions zijn zeker onderhoudend en over het overkoepelende verhaal is goed nagedacht, waarbij er bovendien genoeg toffe momenten langskomen, maar een goed verhaal is één ding, het vertellen van een goed verhaal is iets heel anders. Elke gesproken zin in Assasin’s Creed Origins klinkt simpelweg té ingewikkeld of té dichterlijk, wat een enorme afstand creëert. Niemand praat zo, niemand heeft ooit zo gesproken en als je van voice actors vraagt of ze een extreem dik accent willen opzetten terwijl ze de meest gecompliceerde kutzinnen moeten opdreunen, dan gaat er niets moois gebeuren. Blijkbaar. Cringen en facepalmen, dat is wat ik deed tijdens het verhaal van Assassin’s Creed Origins, helemaal bij de side missions want daarin zit het meest afschuwelijke stem- en schrijfwerk. Dat geldt overigens helemaal voor wat er op straat wordt geblèrd, want dat is misschien nog wel het meest tergend. Op een gegeven moment stond ik ergens stil in een dorp omdat ik even iemand moest appen, terwijl er een koopman één zin in het Egyptisch aan het schreeuwen was, achter elkaar aan, steeds weer hetzelfde in een zeurende, snerpende toon, en ik heb na een minuut echt letterlijk m’n koptelefoon afgesméten omdat ik er bijna hoofdpijn van kreeg!</p><p></p><p>Zo zonde, want ik had intens kunnen genieten van Assassin’s Creed Origins, aangezien er massa’s leuke ideeën in zitten en de gameplay echt grondig aangepakt is. Ik hoop dan ook oprecht dat jullie die vreselijke voice acting en houterige animaties kunnen negeren, zodat je alsnog een mooie, lange ervaring hebt in een toffe wereld, maar ik heb daar zware moeite mee. Aan de andere kant: ik ben mooi wel even een Assassin’s Creed op Hard aan het spelen; wie had dat ooit gedacht!?</p><p></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Assassin’s Creed Origins - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links