
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="c25f0f56-541c-40b2-bcd8-dd7dd33ecede"><p><em><em>Samuel en Jurjen hebben samen de Bayonetta 2 review voor het blad geschreven. Hieronder lees je het gedeelte van Samuel, de rest van de review lees je in PU 11, die volgende week in de winkels ligt.</em></em></p><p class="itemkopje">Stiekem ging ik er al vanuit dat Hideki Kamiya en de zijnen wederom een game zouden uitbrengen waar m’n zintuigen van op tilt zouden slaan. In 2009 deden ze dat immers al met de eerste Bayonetta, vorig jaar met The Wonderful 101 en nu dus wéér met Bayonetta 2.</p><p class="tekst">Niemand maakt spektakel zoals PlatinumGames dat doet, al helemaal niet in een game waarin je de hemel, de hel en alles daartussen afreist om korte metten te maken met iedereen die er om vraagt (of niet). De ‘Platinum-regel’ is ook hier weer van toepassing: elke normale baas in deze game had met gemak een eindbaas kunnen zijn in een andere videogame. PlatinumGames, baby.</p><p class="Body"></p><p class="Body"> </p><h3 class="tussenkop">Ademruimte</h3><p class="tekst">Bayonetta 2 is een game waarin je met een geile donder van een heks engelen en demonen ter grootte van een huis afslacht met bijvoorbeeld zwepen in je handen en kettingzagen aan je voeten. Vervolgens kun je diezelfde kettingzagen gebruiken als rolschaatsen en wegrijden, hahaha. Gewoon, omdat het kan. Omdat het er cool uitziet.</p><p class="tekst"></p><p class="tekst">Het is een game waarbij je teruggaat in de tijd, om samen met je moeder in een speciale ‘heksen-mecha’ (ja, dat is een ding) mee te knallen in een grootse oorlog tussen de Lumen-wijzen en de Umbra-heksen. Het slaat helemaal nergens op, maar Mozes op een snorfiets, wat is het allemaal geweldig.</p><p class="tekst">Het is een game waarin je met slechts twee knoppen een heel scala aan combo’s weet te produceren die, naarmate de game vordert, steeds toffer worden. En gevarieerder. En gigantischer. En, man, het gaat zo snel. Sneller dan in bijvoorbeeld Devil May Cry 3. Tenzij je ‘Witch Time’ gebruikt, natuurlijk, want slechts tijdens het bevredigende slow-motion krijg je een beetje ademruimte.</p><p class="Body"></p><p class="Body"> </p><h3 class="tussenkop">Inferno</h3><p class="tekst">Ja, de combat in deze game is hectisch, snel en over de top, maar ook dusdanig strak en lekker dat ik geen andere hack &amp; slash-game kan bedenken die dit overtreft. Zelfs het bejubelde Bayonetta 1 (die in sommige edities meegeleverd wordt!) voelt net iets trager en heeft minder ‘oomph’ dan dit kortharige vervolg.</p><p class="tekst"></p><p class="tekst">En de vermakelijke maar haast verplichte ‘voertuiglevels’? Die lijken gelukkig iets minder prominent aanwezig te zijn dan in het vorige deel.</p><p class="tekst">Het enige minpunt vond ik dat het gedeelte in Inferno, wat toch minstens een derde deel van de game beslaat, qua leveldesign veel eentoniger en lelijker overkwam dan de rest van de game... vooral in vergelijking met de eerste helft, die zich afspeelt in de oogstrelende stad Noatun en op de bijbehorende berg Fimbulventr.</p><p class="tekst"></p><p class="tekst">Maar dat verandert gelukkig niets aan de werkelijk messcherpe gameplay, waardoor ik minstens elke vijftien minuten hardop bleef zeggen: ‘Oh, wow. Oh, wow. Oh, wow!’ Kan PlatinumGames niet gewoon élke game maken?</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Bayonetta 2 - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links