
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="86c2edbe-0cd1-483c-9d00-16c37d92c783"><p>Tegen de tijd dat Rogue One: A Star Wars Story werd geschreven, waren alle soorten planeten al wel een keer voorgekomen in het filmuniversum van Star Wars. Vulkanisch (Mustafar), water (Naboo), bos (Endor), woestijn (Tatooine), stad (Coruscant); je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een planetoïde van langsgekomen in de Skywalker Saga. Dus toen regisseur Gareth Edwards een nieuwe wilde verzinnen, kwam hij met iets geks: een tropisch paradijs! Een vakantie-eiland zo groot als een wereld! Gek misschien, maar ook zeker briljant, want Scarif (zo heet die planeet) zorgde voor een prachtige setting en hele sterke afbeeldingen voor de marketing van Rogue One.</p><p style="text-align: center;"><img alt="Destiny 2: Beyond Light map" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/644607/?width=727" title="Destiny 2: Beyond Light map" width="608"/></p><p>Bij Bungie zijn ze echter nog niet zo ver. We hebben in de Destiny-games ook al op flink wat verschillende planeetoppervlakten rondgewandeld, maar nog niet op een ijsplaneet. Wat Star Wars al in 1980 deed met Hoth, doet Destiny 2 anno 2020: de strijd verplaatsen naar bevroren vlaktes en ijsgrotten. Het voelt een beetje als een terugval, een sci-fi-cliché dat veel te laat komt, en dat is niet de enige manier waarop Beyond Light aanvoelt als een stap terug in de tijd.</p><h3><b>Destiny 1,25</b></h3><p>Destiny 2 is sinds Beyond Light een kleinere game geworden, met minder content dan het vlak na de lancering had. Dat is het slechte nieuws, dat is de achteruitgang. Vijf-en-ze-ven-tig procent van de Legendary gear is verdwenen, vijf Raids zijn geschrapt een groot deel van de Crucible-maps zijn weg en een heleboel Strikes zijn foetsie. O, en als Mars, Io, Mercury, The Farm, Leviathan en Titan je favoriete Destiny-bestemmingen waren, dan is het tijd om nieuwe te zoeken. Het pijnlijkste vind ik nog wel dat Heroic Strikes, een feature die geïntroduceerd is in Curse of Osiris, niet meer bestaan.</p><p style="text-align: center;"><img alt="Destiny 2: Beyond Light artwork" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/644608/?width=727" title="Destiny 2: Beyond Light artwork" width="608"/></p><p>Om dit slechte nieuws wat te verzachten: al deze zaken zijn in de ‘vault’ gestopt, aldus Bungie, en kunnen nog terugkomen in de toekomst. Wanneer? Dat weet de ontwikkelaar zelf misschien niet eens. En ja, dat klinkt inderdaad als een ietwat gecompliceerde manier om oude content op te warmen en aan te bieden alsof het verse, geurige stokbroden zijn, maar waar je stiekem iemand mee neer kan knuppelen zo oud zijn ze. De laadtijden van Destiny 2 zijn door deze beslissing wel korter geworden, zelfs op de last-gen consoles. Maakt dat het een goed besluit? Ik weet het niet, man…</p><h3><b>Come to the Dark Side! We have ice cream</b></h3><p>Als we bovenstaande teleurstelling even van ons afschudden, dan is er gelukkig nog fijne content waar ik over kan vertellen. Om weer even terug te komen op Star Wars: je Guardian gaat in Beyond Light verleid worden door de Dark Side, in dit geval Darkness genaamd. Het zorgt voor een emotionelere vertelling dan dat je van Destiny gewend bent, want in verleiding gebracht worden door de duisternis, dat gaat je niet in Ghost en Guardian hun kouwe kleren zitten (geddit? Want ijs is koud?). Luke Skywalker zou het herkennen, hoewel Destiny 2 niet zo ver gaat om vaders in de mix te betrekken.</p><p style="text-align: center;"><img alt="Destiny 2: Beyond Light fallen" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/644609/?width=727" title="Destiny 2: Beyond Light fallen" width="608"/></p><p>Behalve het feit dat er meer op het spel lijkt te staan in het verhaal dan het welbekende ‘lot van het universum’, krijgt de hele lore van de Destiny-franchise wat meer coherentie door Beyond Light. Deze uitbreiding biedt een aantal antwoorden op vragen die al een tijdje in de lucht hangen, zoals de oorsprong van het robotras de Exos, de reden waaraan de Fallen hun naam te danken hebben. Ook keren de Cosmodrome en namen als Clovis Bray en de Exo Stranger terug, waardoor er opeens wat helderheid in de verwarrende geschiedenis van Destiny geschept wordt. Het lijkt bijna alsof Bungie altijd al een rode draad in gedachten had voor deze serie!</p><h3><b>Sta je mannetje/vrouwtje met Statis</b></h3><p>Verwacht echter geen wonderen van Beyond Lights narratief, want als je nooit echt op hebt gelet tijdens de verhaalvertelling van Destiny, dan ontgaan veel van de verklaringen en verwijzingen naar het verleden je. Want, laten we wel wezen, hoe memorabel zijn personages zoals Variks nou eigenlijk en waarom zou het je boeien dat hij terug is? Het is mooi dat de Darkness, waar al zolang over gerept wordt in Destiny, eindelijk een rol van waarde heeft. Maar er worden mij persoonlijk nog steeds te weinig redenen gegeven om echt op te letten tijdens het verhaal, want alles is nog steeds redelijk abstract en ik ben amper emotioneel betrokken. Als puntje bij paaltje komt speel ik Destiny om de belachelijk lekkere gunplay.</p><p style="text-align: center;"><img alt="Destiny 2: Beyond Light Statis" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/644610/?width=727" title="Destiny 2: Beyond Light Statis" width="608"/></p><p>Die gunplay is vrijwel onveranderd gebleven. Wel zijn er wat betreft gameplay nieuwe powers voor je om te ontdekken in de vorm van ijskrachten genaamd Statis, een redelijk unieke set vaardigheden binnen Destiny 2. Je doet er namelijk niet veel schade mee, en je geneest of beschermt erjezelf en je Fireteam ook niet mee. Het heeft meer een crowd control-achtige functie. Zo kun je met ijskristallen muurtjes bouwen om vijanden van je weg te houden, en zorgen bepaalde debuffs er bijvoorbeeld voor dat je tegenstanders zich langzamer voortbewegen. Het voelt minder als een power trip dan Void- of Solar-krachten, maar origineel is het wel. Wel was ik danig geïrriteerd door de Titan z’n ijs-melee mep, de Shiver Strike, die nogal moeite had om z’n doel te vinden en alleen werkt als je op een vrij precieze afstand van je tegenstander af staat. Uiteindelijk laat Statis mij met gemengde gevoelens achter en voel ik mezelf niet enorm cool met deze nieuwe powers. Het laat me ook alweer niet kou… Okay, die maak ik niet af. Sorry.</p><h3><b>Terug naar de grind?</b></h3><p>Destiny 2: Beyond Light doet wat zoveel uitbreidingen die hem voor gingen ook deden: het biedt een tijdje nieuwe content, totdat je weer overgaat naar die goeie ouwe grind. Net zolang totdat je krachtig genoeg bent voor de Raid, en dan bereikt de game nogmaals een hoogtepunt. Ook dit keer, want Deep Stone Crypt is bijna een kunststukje te noemen, met originele ideeën zoals een Sparrow-race tegen de kou en een gevecht in een ruimtestation dat als een vuurbal neerstort op de aarde. En natuurlijk is de uiteindelijke eindbaas weer een immense uitdaging, waarna jij en je team je flink <i>bad ass</i> voelen als je hem eronder weet te krijgen. Tenminste, dat kan ik me voorstellen, want dat is me zelf nog amper gelukt.</p><p style="text-align: center;"><img alt="Destiny 2: Beyond Light character" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/644611/?width=727" title="Destiny 2: Beyond Light character" width="608"/></p><p>Maar Beyond Light is niet helemaal gewoon weer de zoveelste uitbreiding, want ergens voelt het wel als een nieuw begin. Niet op de manier zoals The Taken King en Forsaken dat waren, maar met de introductie van de Darkness is er wel een nieuw hoofdstuk aangebroken in Destiny 2 en krijg je het idee dat er weer ergens naartoe gewerkt wordt met de franchise. Bovendien is er weer een grote slag gemaakt als het gaat om het versoepelen en simplificeren van de game, zowel wat betreft de tutorial als het gebruik van de menu’s. Is dat genoeg? Deels, want ondertussen ben ik niet vergeten hoeveel content er is verdwenen en hoe jammer ik het vond toen de grind doodleuk weer begon na een paar geinige story missions. Want weet je waarom ik Ice Ice Baby in m’n hoofd had? Vanwege ijs, duh, maar ook omdat Destiny 2 een beetje ouderwets aanvoelt, net zoals die blanke rapper genaamd Vanilla Ice. Nu maar hopen dat de next-gen update die in december uitkomt Destiny 2 wat frisser maakt.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Destiny 2: Beyond Light (Xbox Series X) – Review: Vanilla Ice

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links