Een goede ontwikkeling in games is dat je als speler steeds meer keuzemogelijkheden krijgt aangeboden. Mits op een goede manier uitgewerkt geeft het de spelervaring veel meer diepgang. Ook Dishonored zit barstensvol keuzes. Als Assassin met bovennatuurlijke krachten, kies je voortdurend welke krachten je uitbouwt. Al spelend vind je magische Runes waarmee je supernatural powers kiest, zoals vijanden in het donker kunnen spotten of dingen kunnen zien vanuit het gezichtsveld van je vijanden.
Die laatste vaardigheid kost maar één Rune, maar Possession, het bezit nemen van dieren zoals ratten en vissen, kost er drie. En wil je tijdelijk in de huid kunnen kruipen van mensen (zodat je bijvoorbeeld als guard langs een zwaarbewaakte grenspost kan wandelen) dan moet je wel acht Runes neertellen. Kiezen om de ene power uit te bouwen, betekent dat je andere krachten nooit tot maximaal niveau kunt upgraden. En wat doe je met alle munten die je tijdens je missies verzamelt? Koop je sleeping darts of explosieve pijlen? Koop je extra kogels of laat je voor veel geld je kruisboog upgraden zodat deze preciezer richt? Keuzes te over dus.
Schipper mag ik overvaren?
Iedere keer als je op het punt staat een missie in Dishonored af te sluiten, stelt de game je een vraag. Wil je daadwerkelijk verder gaan of nog even blijven rondneuzen? In het eerste geval stap je in het bootje van schipper Samuel die je terugbrengt naar een kroeg aan het water. Daar schuilen de loyalisten die zich tegen het keiharde bewind van Lord Regent hebben gekeerd. De Lord en zijn handlangers hebben de Keizerin vermoord en jij, haar persoonlijke bodyguard, hebt dat niet kunnen voorkomen. En niet alleen werd de Keizerin voor je ogen afgeslacht ook haar dochter Emily is ontvoerd.
Om het allemaal nog vrolijker te maken, is de stad (Dunwall) in de greep van corrupte edelen en heerst er de pest. Inderdaad, de zaken staan er slecht voor bij de start van Dishonored. Maar, zoals gezegd, kun je er ook voor kiezen niet in het bootje van Samuel te stappen en nog even rond te neuzen in dat deel van de stad waar je missie zich afspeelde. Er zijn namelijk altijd secundaire opdrachten, secret stashes, verborgen kamertje, Runes of Bone Charms te vinden. Laatstgenoemde geluksbotjes geven je kleine voordeeltjes, zoals minder schade als je van heel hoog naar beneden springt, of meer oog voor munten en waardevolle voorwerpen. Hoe meer je er vindt, hoe meer je kunt wisselen tussen verschillende de vaardigheden die ze opleveren. Die keuze is opnieuw aan jou.
Aangenaam kiezen
Dat je als Corvo de vrijheid hebt om stealthy, meer actiegeoriënteerd of een mix van die twee te spelen, wist ik van tevoren. Dat je binnen de locatie waar je target zich bevindt altijd meerdere routes en mogelijkheden hebt om je slachtoffer te benaderen en vervolgens om te brengen, wist ik eveneens. Maar dat je ook al vóórdat je aan je eigenlijke missie begint al verschillende alternatieven krijgt aangereikt, was nieuw voor me. Laat ik dit toelichten.
*SPOILER ALERT* In een van de missies moet je een mannelijke tweeling ombrengen die zich ophoudt in een luxe hoerenkast. Hoe je dat doet, is helemaal aan jou en je hebt alleen al tientallen manieren om bij die twee in de buurt te komen. Je kunt er echter ook voor kiezen om, elders in de stad, eerst wat klusjes te doen voor een bendeleider die drank en elixers brouwt. Dat is behoorlijk tijdrovend maar levert je altijd wat op. Wanneer je er voor kiest om met de boef in zee te gaan, ontvoert hij de tweeling voor je en zet ze als slaven te werk in een mijn. Betekent wel dat je in diezelfde hoerenkast op zoek moet naar een kunsthandelaar (die er een bizarre voorkeur voor SM op nahoudt) om achter de combinatie van zijn kluis te komen.
Keuzes, keuzes, keuzes…
Opslokken
Voor diegene die het nog niet doorhadden… de enige nieuwe IP van dit najaar heeft mijn hart gestolen. Het spel wordt per missie beter en als speler word je ook steeds beter. De opbouw van Dishonored is dan ook subliem. Is er dan niets aan te merken op Dishonored? Jawel; technisch is Dishonored niet de mooiste game. Ik heb ’t dan niet over de grafische stijl want die vind ik juist erg cool. Ik doel op zaken als wazige texturen en kartelrandjes hier en daar. Toch, graphics whore die ik ben; het maakte me in deze game geen reet uit. Binnen mum van tijd was ik een met het universum, een met Corvo, begon ik Dunwall steeds beter te kennen en slokte Dishonored me helemaal op.
Iedereen die series als BioShock, Deus Ex en Thief een warm hart toedraagt, is aan zichzelf verplicht deze game in huis te halen. Maar eigenlijk wil ik iedereen die kan genieten van een unieke wereld met een grimmige steampunk setting, aanraden heerlijk los te gaan als stoere Assassin in Dishonored.
Het mag duidelijk zijn: Codename 47, Ezio en Connor hebben er een dijk van een collega bij.
Conclusie:
Ik had na eerdere speelsessies al heel veel verwacht van Dishonored, maar zelfs die hoge verwachtingen zijn nog overtroffen. Ik durf te stellen dat Arkane Studios mijn game van het jaar heeft afgeleverd. Wauw
Opmerkingen