
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="756adbf8-935f-4157-a18e-a98ee4d8178e"><p class="balk">Een van de meest memorabele momenten in de Dragon Ball-franchise is de vroegtijdige dood van Yamcha. De Saiyan Nappa stuurt een Saibaman (een groen, bloeddorstige wezentje) op hem af. Yamcha denkt een van deze gremlin-achtige monsters te hebben uitgeschakeld, maar wordt er vervolgens door vastgegrepen. De Saibaman explodeert en wanneer de rook wegtrekt, is het lijk van Yamcha zichtbaar in een krater in de grond. Het was een heftig moment, bedoeld om aan te geven hoe sterk de Saiyans en hun Saibamen zijn. Ik vertel je dit omdat je in Dragon Ball FighterZ potjes op extra spectaculaire wijze kunt finishen wanneer de winnaar de match eindigt met een heavy-aanval. Dit resulteert in korte cinematics, waarbij de verliezer bijvoorbeeld dwars door een paar bergen wordt geramd. Toen ik als Yamcha speelde en Nappa met een heavy-aanval versloeg, kreeg ik een cinematic te zien waarbij er een Saibaman naar Yamcha werd gesmeten. Het wezen werd deze keer echter direct retour gelanceerd, waarna het in Nappa’s gezicht explodeerde. Terwijl de woorden ‘Dramatic Finish!’ over het scherm flitsten, was het deze keer Nappa’s lichaam dat zichtbaar in een krater in de grond lag.</p><p class="tekst" style="text-align: center;"><o:p> <br/></o:p></p><h3 class="tussenkop">Vernietiging<o:p></o:p></h3><p class="tekst">Dit was het moment waarop ik van Dragon Ball FighterZ ging houden als zijnde een liefdesbrief aan Dragon Ball. Het is namelijk één ding om een game te maken die er precies zo uitziet als de tekenfilm, maar om dan ook nog inhoudelijk situaties en momenten te creëren die precies zo aanvoelen als het bronmateriaal, is een wereldprestatie. Dragon Ball FighterZ weet beide voor elkaar te krijgen: het ziet er letterlijk uit als een interactieve versie van de anime én het weet eindelijk ook de essentie ervan te vertalen naar iets wat leuk is om te spelen. Van kleine knipoogjes, zoals die Dramatic Finishes (die je iconische momenten laten herbeleven), tot een volledige Story Mode die zo consistent is qua humor, schrijfstijl en gevoel dat het als een verloren aflevering van de anime aanvoelt. Ook leuk voor de fans: deze Story Mode lijkt zich daadwerkelijk ergens halverwege de tijdlijn van Dragon Ball Super af te spelen en legt op behoorlijk creatieve wijze uit waarom overleden personages als Android 18 zijn teruggekomen. En als je je afvraagt waarom ‘zwakke’ personages als Yamcha het hier gewoon kunnen opnemen tegen bijvoorbeeld Beerus, de god der vernietiging, wees niet bang: ook dat wordt uitgelegd.</p><p class="tekst" style="text-align: center;"><br/></p><h3 class="tussenkop">Vuurbal<o:p></o:p></h3><p class="tekst">Wat voor de meeste mensen wellicht de belangrijkste reden is om de game in huis te halen, is de toegankelijkheid ervan. FighterZ is namelijk, naast een ode aan de gelijknamige shōnen, voornamelijk een echte, onvervalste, competitieve fighting-game – in de stijl van games als Street Fighter, Guilty Gear en Marvel vs. Capcom – en dat is een genre dat niet bepaald bekendstaat om z’n simpliciteit. FighterZ behoudt de tactiek, hype, snelheid en technische complexiteit van het genre, maar combineert het met een behoorlijke dosis eenvoud, zodat zelfs beginnelingen tof uitziende combo’s kunnen uitvoeren. Dit is aan twee zaken te danken: versimpelde knoppencombinaties en auto-combo’s. Terwijl je in de meeste 2D-fighters alleen speciale aanvallen kunt uitvoeren door complexe knoppencombinaties als halve cirkels of ‘dragon punch’-bewegingen (beneden, naar voren, beneden, naar voren) uit te voeren, zijn de speciale aanvallen in FighterZ állemaal te doen met een simpel kwart-rondje (de ‘vuurbal’-beweging). Zelfs de grootste en spectaculairste aanvallen, de level 3-supers, vereisen niets meer dan een kwart-cirkel op de d-pad of joystick in combinatie met één knop. Kind kan de was doen, en op het scherm wordt vervolgens de halve aarde opgeblazen. Top.<o:p></o:p></p><p class="tekst" style="text-align: center;"><o:p> <br/></o:p></p><h3 class="tussenkop">Spammen<o:p></o:p></h3><p class="tekst">Combo’s hebben een soortgelijke benadering gekregen. In de meeste fighting-games moet je de diverse aanvalsknoppen secuur en goed getimed met elkaar afwisselen en combineren om de tegenstander zo lang mogelijk te kunnen comboën, maar in Dragon Ball FighterZ hoef je enkel de light- of medium-aanvalsknop herhaaldelijk in te drukken voor een spectaculaire serie aanvallen (die ook nog eens kunnen eindigen in superaanvallen, als je daar genoeg juice voor hebt opgebouwd). Het mooie is echter: ingewikkelder combo’s zijn ook nog gewoon uit te voeren, en die zijn altijd beter, dus de vechtgame-veteranen hoeven absoluut niet bang te zijn dat de toegankelijkheid van FighterZ gelijkstaat aan een gebrek aan diepgang. Integendeel: mensen die zijn opgegroeid met Street Fighter en goed zijn in vechtgames zullen niet verliezen van buttonbashende n00bs, ongeacht hoe makkelijk het is om auto-combo’s en vuurballen te spammen. Het mooist aan Dragon Ball FighterZ is dan ook – in mijn ogen – de manier waarop het net zo uitnodigend is voor nieuwkomers als dat het is voor experts om écht goed te worden. FighterZ is wellicht de eerste competitieve vechtgame sinds Super Smash Bros. die dit goed weet te doen. Hulde!</p><p class="tekst" style="text-align: center;"><br/></p><h3 class="tussenkop">BLA<o:p></o:p></h3><p class="tekst">De uitmuntende kwaliteit van FighterZ – als Dragon Ball-product én als fighting-game – zorgt er wel voor dat de paar minpunten extra opvallen. Zo zijn er een paar iconische vechtersbazen uit de serie pijnlijk afwezig (de perverse Master Roshi en de flamboyante Zarbon, bijvoorbeeld), overduidelijk om later als DLC te worden geïntroduceerd. Ook het volledige gebrek aan representatie van oldskool Dragon Ball, in de vorm van bijvoorbeeld Demon King Piccolo of Tao Pai Pai, is jammer, net als de afwezigheid van klassieke Dragon Ball-muziek. Ja, de ietwat generieke hardrock die er wél in zit, had beter bij een vergelijkbare game als Guilty Gear Xrd gepast. Tenslotte had ik ook gehoopt op meer en betere singleplayer-content. De Story Mode is geweldig, maar een extra Challenge (of Mission) Mode, waarin je gevechten moet winnen met bijzondere regels of gimmicks, had perfect bij deze game gepast. En voor een game gericht op nieuwkomers is het jammer dat de tutorial alleen uitlegt hóe je bepaalde moves moet uitvoeren, en niet waaróm. Gelukkig kan dit alles niet overschaduwen dat Dragon Ball FighterZ de meest opwindende nieuwe vechtgame is in – jawel – jaren. Zelfs als je het verschil niet weet tussen een Goku en een Gotenks!</p><p class="tekst" style="text-align: center;"></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Dragon Ball FighterZ - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links