Al zo lang als ik me kan herinneren ben ik groot Final Fantasy-fan en kijk ik altijd weer uit naar nieuwe delen, zeker als het om de eerste ‘next-gen’-game gaat. In het geval van Final Fantasy 16 zou je echter kunnen zeggen dat Square Enix en Naoki Yoshida ons een beetje bamboozled hebben.
Perfect gepolijst
Final Fantasy 16 zou namelijk de eerste echte next-gen Final Fantasy worden en niet mogelijk zijn op oude consoles. Dit zagen we terug in gelikte trailers met spectaculaire in-game beelden waar een PS4 inderdaad alleen maar van kan dromen. En dit werd nog eens dik onderstreept in een preview-event, waar ik een paar uurtjes met de game kon spelen en de media elkaar juichend high-fives aan het geven waren.
De hype bereikte zijn hoogtepunt toen Yoshida-san net voordat ik aan mijn review-playthrough begon, vol bombarie liet weten dat Final Fantasy 16 geen day-one-patch zou krijgen. De game zou namelijk perfect gepolijst zijn…
Toch een patch
Maar mijn hype kreeg snel een draai om de oren, want de framerate is verschrikkelijk. In de performance-modus is de 30fps-cap unlockt, meer niet. Dit resulteert in een framerate die allesbehalve stabiel is. Daar komt bij dat er ontzettend veel motion blur wordt gebruikt, die je níét kan uitzetten. De 30fps-modus is stabieler, maar ook niet perfect.
Naoki Yoshida heeft nu dan ook ineens laten weten dat er toch een patch komt om de framerate te fixen. Had dan niemand op het kantoor van Square de ballen om Yoshida-san even voorzichtig met z’n harses tegen de tv te duwen om duidelijk te maken dat deze framerate onacceptabel is?
Niet zo next-gen
En wat nou als ik je vertel dat de beelden in de trailers en wat ik heb gespeeld in de preview inderdaad alleen mogelijk is op de PS5, maar dat dit maar zo’n 20 procent van de game is? Wat nou als die andere 80 procent overduidelijk ook op een PS4 zou kunnen draaien? Square Enix zegt dat Final Fantasy 16 ooit ook in ontwikkeling was voor de PS4, maar dat deze oude console al snel werd gedropt. Ik denk dat ze daar een beetje liegen.
Want ja, de mega over de top gevechten met Eikons en andere eindbaasgevechten zijn absoluut next-gen te noemen, en ik heb zelfs mijn bruutste baasgevecht ooit gehad in Final Fantasy 16, maar dit soort momenten zijn maar een gedeelte van de hele game. Het daadwerkelijke rondlopen door de wereld en je bezighouden met RPG-gameplayelementen is niet zo next-gen als je denkt.
Sommige shit is echt ‘stupid pretty’, maar de rest ziet er behoorlijk gemiddeld uit en zelfs oldschool. Die epische stukjes konden niet hard genoeg gedowngraded worden voor de oude PS4, dát is de reden waarom dit een PS5-exclusive is. In de basis blijft dit een PS4-game, dat zie je aan het hele design.
Uberhyped naar flabbergasted
Final Fantasy 16 is daarnaast behoorlijk lineair en heeft geen echte open wereld. Vanuit een map kies je steeds een gebied en die variëren van gangetjes en tunneltjes tot redelijk open gebieden waar je ook wel binnen een paar minuutjes doorheen loopt. Het ziet er allemaal prima verzorgd uit, maar next-gen is het niet.
Dat geeft niet, maar lul dan niet zo slap over dat dit allemaal niet mogelijk zou zijn op de PS4 en dat er geen day-one patch nodig is. Daar creëer je te hoge verwachtingen mee. Dus ging ik van uberhyped naar flabbergasted in de eerste paar uur. Vervolgens heb ik de game iets minder vanuit het perspectief van een bamboozled fan bekeken, en keek ik meer naar wat het gewoon is. En lieve mensen, je verwacht het niet, maar Final Fantasy 16 is een weergaloos vette action-RPG!
Mind-blowingly vet
Final Fantasy 16 is bruut en rauw. Dit is misschien wel de meest volwassen Final Fantasy-game ooit, met een meedogenloos verhaal en allerlei zware emoties, waarbij hoofdpersoon Clive Rosfield de volle laag krijgt. Hij maakt al op jonge leeftijd ingrijpende dingen mee en gebruikt die haat tijdens de gevechten. Hij is een ontzettende badass, maar knap uitgewerkt wat betreft zijn emoties en motieven. Net als andere personages trouwens, zoals Jill en Cid.
En het vechtsysteem is mind-blowingly vet. De battles spelen zich volledig in real time af en gaan snel. Je valt voornamelijk aan met je zwaard, maar je kunt ook on-the-fly wisselen tussen de verschillende Eikon-magie die je tot je beschikking hebt. Hierdoor is het mogelijk om combo’s te maken die wat van de Devil May Cry-games weghebben. Dit is het meest actievolle vechtsysteem in een Final Fantasy-game ooit en ondanks dat ik nog steeds fan ben van turn-based, is het systeem in Final Fantasy 16 echt he-le-maal top.
Final Fantasy 16 is bovendien behoorlijk hardcore. Er zijn accessoires om de game gemakkelijker mee te maken, maar zonder hulp is het behoorlijk aanpoten en zal je echt alle moves van je tegenstander uit je hoofd moeten leren. Ik denk dat zelfs soulslike-liefhebbers hier hard op zullen gaan.
Achtbaanrit
Dit is dan ook de minst Final Fantasy-achtige game tot nu toe. Er zit amper gekkigheid in, geen mini-games, weinig bekende vijanden, enz. Final Fantasy 16 voelt dan ook een beetje als een spin-off. Een soort Stranger of Paradise, maar dan goed!
Het was een ware achtbaanrit om tot deze conclusie te komen, maar als Square de framerate fixt en je in je achterhoofd houdt dat dit eigenlijk een multiplatformgame is met een aantal bizar mooie, memorabele gevechten, is het een dikke aanrader voor liefhebbers van actiegames en een must-have voor Final Fantasy-fans.
Opmerkingen