
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="d5d34a39-547a-4b2f-ba40-36fc686ffc50"><p>Ik kan me voorstellen dat de jaren ’80 een wat minder grote aantrekkingskracht op je heeft als je ze niet bewust hebt meegemaakt. Maar mocht je zo’n ouwe balzak zijn als ik, dan scoren moderne films extra punten als het een sausje heeft van het Decennium Fout. Dat gaat op voor flicks die zich in de 80’s afspelen, maar niet destijds gemaakt zijn, zoals het ijzingwekkende <a href="https://www.youtube.com/watch?v=5M5_bBQw9_8&amp;feature=youtu.be" target="_blank" title="Hounds of Love - trailer">Hounds of Love</a> of het heerlijke Adventureland. Maar Drive, Kung Fury en <a href="https://www.youtube.com/watch?v=-psayRM1XqU" target="_blank" title="The Guest - trailer">The Guest</a> bijvoorbeeld maken alleen gebruik van het flashy 80’s-gevoel, onder andere door het kleurgebruik en de soundtrack. Guardians of the Galaxy, de grote Marvel-verrassing uit 2014, nam dit stijltje naar een heel nieuw niveau, met een soundtrack die nog steeds op de Spotify van miljoenen (non-)geeks vastgebrand zit en zo’n gestoord scala aan kleuren gebruikt dat zelfs Pixar-films er bijna bij verbleken. Ohja, en het is ook nog een écht grappige film, eigenlijk gewoon een comedy, met een fantastische cast, z´n hart op de goede plek en een bijna perfect tempo. Het vervolg heeft dus grote, rood met roze L.A. Gears om te vullen, en ik had het sterke vermoeden dat het dan ook niet ging lukken…</p><p></p><h3>Guardians of the Galaxy Vol. 2 haar krezie cast</h3><p>Als een groene <a href="https://www.imdb.com/name/nm0757855/?ref_=tt_cl_t2" target="_blank" title="Zoe Saldana">Zoe Saldana</a> het minst opvallende deel van je cast is, dan heb je een zooi verdomd kleurrijke hoofdrolspelers. Guardians of the Galaxy heeft dan ook te ´kampen´ met een enorme verscheidenheid aan characters die allemaal evenveel aandacht verdienen. En zoals The Avengers al heeft voorgedaan, moet je het plot redelijk simpel houden als je zo´n groep genoeg ademruimte wil geven. Toch gaat Guardians of the Galaxy Vol. 2 nog best wel ver wat betreft verhaal, waarschijnlijk omdat de geesten van de kijkers even wat verruimd moeten worden ter voorbereiding op Infinity War, de derde Avengers-film. Als je namelijk een beetje een comic-lezer bent, dan weet je dat Marvel echt lós gaat in space: levende planeten, alleswetende entiteiten, belichamingen van de oneindigheid en chaos… De casual filmbezoeker die nog niet gewend is aan zulke vergaande shit, is nog helemaal niet klaar voor de strijd tegen Thanos, de man die verliefd is op De Dood (ja, letterlijk op een vrouw die de dood belichaamt).</p><p></p><p>Dr. Strange heeft al een beginnetje gemaakt met het opengooien van het Marvel-universum door magie in de mix te gooien, maar verrassend genoeg gaat Guardians of the Galaxy Vol. 2 nog even een stapje verder. Hoe dit precies gedaan wordt, dat is onmogelijk te vertellen zonder iets te spoilen, maar er gebeurt shit dat voorheen alleen nog maar in comics mogelijk was. De wetten van de wetenschap worden aangevuld met flink wat fantasie, maar omdat het met een hele dikke knipoog en veel humor wordt gebracht, is het redelijk makkelijk te slikken. Dus is het publiek straks, als de wat serieuzere Russo-broers ons naar de ruimte sturen in Infinity War, voorbereid op realiteitsrekkende zaken. En voor mensen die ervaring hebben met comics, is het prachtig dat de grenzen tussen comics en film nóg vager zijn geworden!</p><p></p><h3>Guardians of the Galaxy Vol. 2 heeft Marvel-clichés</h3><p>Hoewel het verhaal van Guardians of the Galaxy Vol. 2 best ver gaat, wordt veel van de film nog wel binnen de kaders van de Marvel Studios-formule ingekleurd. Verwacht dus voor de zoveelste keer een derde akte waarin alle remmen losgaan, een aanpak waar Disney’s Star Wars-films ook gretig gebruik maken en eigenlijk alleen Captain America: Civil War van afweek. Het is een logische manier van blockbusters maken, want alle actie moet toch ergens naar toe bouwen, maar het is ook al een tijdje oud aan het worden. Gelukkig zijn er nog steeds meer dingen van de Marvel-formule die minder aan kracht hebben ingeboet, zoals de extreem goede casting en de speelse manier waarop ze characters diepte weten te geven. Laat ik beginnen met het eerste…</p><p></p><p>Marvel Studios kan inmiddels elke acteur of actrice aantrekken die ze willen, dus wie geef je dan de rol van Ego, die in het Marvel Cinematic Universe de vader is van Star-Lord? Cultheld <a href="https://www.imdb.com/name/nm0000621/?ref_=nv_sr_1" target="_blank" title="Kurt Russell">Kurt Russel</a>, natuurlijk! Daarmee heeft Guardians of the Galaxy Vol. 2 een heerlijk nieuw personage dat moeiteloos een groot deel van de film weet te dragen en een prima chemie heeft met <a href="https://www.imdb.com/name/nm0695435/?ref_=nv_sr_1" target="_blank" title="Chris Pratt">Chris Pratt</a> z’n Peter Quill, maar de meeste grappen overlaat aan de hoofdpersonages. Ego brengt Mantis (<a href="https://www.imdb.com/name/nm2962353/?ref_=tt_cl_t8" target="_blank" title="Pom">Pom Klementieff</a>) met zich mee, een alien-dame wiens bijzondere persoonlijkheid prima te combineren is met Drax (<a href="https://www.imdb.com/name/nm1176985/?ref_=tt_cl_t3" target="_blank" title="Dave Bautista">Dave Bautista</a>), vooral om ons aan het lachen te maken. Naast Mantis en Ego zijn er ook oude bekende personages teruggehaald om de main cast uit te diepen, zoals de zus van Gamora, Nebula (<a href="https://www.imdb.com/name/nm2394794/?ref_=tt_cl_t7" target="_blank" title="Karen Gillan">Karen Gillan</a>), en <a href="https://www.imdb.com/name/nm0740264/?ref_=tt_cl_t6" target="_blank" title="Michael Rooker">Michael Rooker</a> z’n Yondu. Deze laatste dude heeft niet alleen emotionele invloed op z’n voormalige geadopteerde zoon, Star-Lord, maar ook Rocket Racoon (<a href="https://www.imdb.com/name/nm0177896/?ref_=tt_cl_t5" target="_blank" title="Bradley Cooper">Bradley Cooper</a>) krijgt een emotionele band met de blauwe dude.</p><p></p><h3>Guardians of the Galaxy Vol. 2: humor vs emotie</h3><p>Door allerlei bij-personages te gebruiken als emotionele spiegels voor de main cast, ontstaan er regelmatig gevoelige momentjes in Guardians of the Galaxy Vol. 2. Zelfs Baby Groot krijgt een zielig scènetje te verduren! Dit is absoluut nodig, want anders zit je alleen maar te lachen om personages waar je verder geen fuck voor voelt, maar het heeft ook een keerzijde. De emotionele scènes worden namelijk constant gesandwiched tussen bullshit en humor, waardoor ik vaak dacht dat een serieus bedoelde dialoog een aanloop is voor een grap. Ook worden de momentjes telkens ingeleid met een veel te cliché gevoelig muziekje, dat soms in schreeuwend contrast staat met de coole 80’s nummers van Quill z’n Mixtape Vol. 2. Sowieso is het verschil tussen de score -de muziek die speciaal voor de film is gemaakt door een orkest- en de soundtrack van alle awesome 80’s-muziek, veel te schrijnend. Marvel maakt altijd al <a href="https://www.youtube.com/watch?v=7vfqkvwW2fs&amp;feature=youtu.be" target="_blank" title="Waarom Marvel haar muziek zo fucking boring is">best wel saaie muziek</a> voor hun films omdat Kevin Feige en z’n team het blijkbaar zien als iets dat voornamelijk ondersteunend moet zijn en zo snel mogelijk je andere oor uit moet. En meestal is het geen groot probleem, maar na 14 films begint het toch wel op te vallen dat dit element zo extreem veel minder gelikt is dan de montage, het acteerwerk, de SFX en elk ander deel van een Marvel-productie. Helemaal als het seconden na de tunes van een Wham Bam Shang-A-Lang van Silver of The Chain van Fleetwood Mac komt.</p><p></p><p>De eerste Guardians of the Galaxy was een enorm aangename verrassing en vooral daarom zo fantastisch, iets dat Vol. 2 natuurlijk niet kan nadoen. Maar er is weinig dat regisseur <a href="https://www.imdb.com/name/nm0348181/?ref_=tt_ov_dr" target="_blank" title="James Gunn">James Gunn</a> had kunnen doen om er een beter vervolg van te maken. De film is grappiger, de vele personages worden verder uitgediept, er zijn minstens zoveel mooie plaatjes te bewonderen met misschien nóg wel meer kleuren en de soundtrack komt enigszins in de buurt van het origineel. Zelfs als je niet uit de jaren ’80 komt en weinig voelt bij een cameo van Sylvester Stallone of Kurt Russell met een jong gezichtje, dan is er genoeg voldoening te halen uit Guardians 2. Een baby-boom bijvoorbeeld.</p><p><iframe frameborder="0" height="350" src="https://www.youtube.com/embed/wUn05hdkhjM" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="425"></iframe></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Guardians of the Galaxy Vol. 2 – Filmreview

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links