Guillermo Del Toro’s Pinocchio filmreview – Een fantastisch fascistisch poppenspel
Geplaatst: 13 december 2022 om 12:00Aangepast: 13 december 2022 om 12:22
Al op jonge leeftijd werd Tijn getraumatiseerd door de angstaanjagende ‘kinderfilm’ Pinocchio uit 1940. Na de misselijkmakende live-action remake van Robert Zemeckis heeft Guillermo Del Toro zijn klei uit de kast gehaald om het verhaal te vertolken als stop-motion film. Het resultaat is precies zo charmant en eigenaardig als je verwacht.
Ons oordeel
ConclusieDel Toro’s versie van Pinocchio is tegen de verwachtingen in niet per sé duisterder dan de voorafgaande vertolkingen, al is het verhaal op zichzelf ook al duister genoeg. Het stop-motion debuut van de regisseur is een prachtige film geworden, waarbij de passie van het scherm af spat. De thema’s rondom fascisme en onderdrukking zijn een goede tegenhanger voor de mystieke sprookjessfeer en het naïeve optimisme van Pinocchio: de pop zonder touwtjes voelt zich zo vrij als een vogel, maar in het fascistische Italië moet de houten jongen nog ontdekken aan wat voor onzichtbare touwtjes zijn vader en hij vastzitten. Hoewel de film logischerwijze niet veel nieuws heeft te bieden op verhalend vlak, zorgen een aantal slimme toevoegingen en verteltechnieken ervoor dat dit misschien wel de beste Pinocchio-vertolking tot nu toe is.
Opmerkingen