
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="4c52813b-54d5-44f3-8a1b-c99179a87f48"><p style="text-align: justify;"><strong>Let op! Dit is een speciaal voor PU.nl aangepaste en onvolledige review van Hitman: Absolution. Check de gehele tekst in PU12.</strong></p><p style="text-align: justify;">Laten we eens een kort wandelingetje maken over herinneringslaan, zoals je dat alleen in het verengelst Nederlands heel mooi kan zeggen. De historie die Hitman en ik delen is namelijk eentje van liefde en haat, frustratie en plezier. Vergelijkbaar met de passievolle relatie met m’n Furby… Eh, maar dat is een heel ander verhaal, natuurlijk!</p><p style="text-align: justify;">De eerste game in deze stealth-serie speelde ik bij een vriend thuis, sociaal wonder dat ik ben, gewoon ‘even’ tussen het zuipen en weekdierslap gelul door. En daar ging het al mis, want dit doe je dus niet met een game als Hitman; ‘even spelen’. Dat is hetzelfde als ‘even’ De Nachtwacht naschilderen of ‘even’ een Gamerscore van 1000 halen op Dead or Alive Extreme Beach Volleyball 2. Moet je niet proberen, moet je ook simpelweg niet willen. In deze games moet je tijd, liefde en enorm veel geduld stoppen, wil je eruit halen wat erin zit. Hetzelfde geldt voor een Furby, nu ik erover nadenk.</p><p style="text-align: justify;"></p><h2 style="text-align: justify;"><strong>Thinkman</strong></h2><p style="text-align: justify;">Kijk, shooters kan je voor eeuwig spelen, zonder dat je daarbij al te snel geestelijke problemen zult ondervinden. Bij sneak-games vind ik dat beduidend anders, voornamelijk omdat er in dit soort games ontzettend veel spanning wordt opgestapeld, spanning die niet altijd een uitweg vindt in een bevredigende uitbarsting van agressie. Want, dat kan ik je nu alvast verklappen; lomp, onsubtiel geweld is vaak geen optie in Hitman: Absolution. Blood Money liefhebbers zullen het niet anders willen, maar als Contracts je favoriete Hitman was (geen idee van welke planeet je dan komt, maar alles is mogelijk), dan zal je je afvragen waarom God je zo graag straft. Reken maar op het volgende gegeven: er zijn maar een handvol missies in Abso die je in één ruk uitspeelt. Dit is een titel voor de gamer met een brein en mocht je denkspier niet zo gezegend zijn, dan moet je een flinke zak geduld in je prefrontale cortex hebben staan!</p><p style="text-align: justify;"></p><h2 style="text-align: justify;"><strong>Kunst</strong></h2><p style="text-align: justify;">Kijk, moord in Hitman is een kunstvorm, elke ‘hit’ een project dat toewijding en aandacht nodig heeft. De perfecte assassin weet al z’n doelen af te maken zonder dat iemand überhaupt door heeft gehad dat er een zekere dude met een rode stropdas op de premises is geweest. Voordat je echter zover bent moet je door een proces heen dat je simpelweg kunt afdoen met de benaming ‘trial &amp; error’, maar dat klinkt saai en is eigenlijk een beetje oneerbiedig. Want hoewel je inderdaad vaak dingen opnieuw moet doen (je kunt namelijk niet saven wanneer je maar wil), is het allemaal veel leuker dan de benaming gissen en missen doet vermoeden.</p><p style="text-align: justify;">Schakel je iemand uit in Abso, dan krijg je punten aftrek. Berg je z’n lichaam vervolgens netjes op in een van de ENORME containers die op de meest bizarre plekken staan (Hitman is vrij realistisch, maar soms moet je je verbeelding wat vrijheden toelaten, je ‘disbelief suspensionen’), dan krijg je er weer punten bij. Maak je iemand zo af dat het een ongeluk lijkt, dan krijg je een heerlijke sloot punten op je conto, maar die gaan er minstens zo snel af als er een onschuldige om het leven komt.</p><p style="text-align: justify;"></p><h2 style="text-align: justify;"><strong>Put van oneindigheid</strong></h2><p style="text-align: justify;">Zo zijn er ontzettend veel manier om te scoren, of zelfs je punten met een factor zoveel te vermenigvuldigen, waardoor je flink wat zult moeten (experimenteren) voordat je de perfecte score zult halen. Je hoofd gaat helemaal pirouettes maken van de mogelijkheden als je naar de lijst Challenges voor elke missies kijkt. Hierin staan overduidelijke opdrachten zoals ‘Suit Only’ (maak geen gebruik van vermommingen), maar moet je ook uit een combinatie van een titel, een vage hint en plaatje kunnen opmaken wat er van je verlangt wordt. ‘They never let out a single quack’? Say what? En oh, of je daarnaast ook ff alle vermommingen, wapens en Play Styles wil unlocken als je toch bezig bent.</p><p style="text-align: justify;">Combineer deze gegevens met de nieuwe Contracts Mode, een online toevoeging waarin je je eigen missies in elkaar kunt draaien en missies van anderen kunt downloaden, en je mag wel zeggen dat IO een put van oneindigheid heeft opengeschroefd met deze game. Staar niet te diep, ander word je misselijk.</p><h2 style="text-align: justify;"> </h2><p style="text-align: justify;"><em><strong>In PU12 lees je Wouter zijn volledige mening, inclusief een verhaal over de 4 fasen van moord, Hitman-stijl. Lees dan wel even over het foutje heen dat Blood Money vier jaar geleden verscheen; dat moet natuurlijk 6 zijn. Wouter kan niet rekenen…</strong></em></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


Hitman: Absolution Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links