Hot Wheels Unleashed review (PS5) - Mario Kart zonder wapens

Als jong ventje (dat is héél lang geleden) had ik zoveel Hot Wheels-speelgoed, dat ik regelmatig het hele huis volgooide met de tracks die je zelf kunt bouwen. Ik begon dan met het aanleggen van de tracks op zolder en eindigde ergens in de kelder of in de achtertuin. Mijn moeder vond dat niet altijd even leuk, maar ík vond het prachtig. Ik heb duizenden keren die modelauto’s door het huis laten scheuren en kon er geen genoeg van krijgen. Ik werd dan ook enthousiast toen Hot Wheel Unleashed werd aangekondigd en rekende op dikke nostalgische gevoelens.

Hot Wheels bestaat in de eerste plaats uit de modelauto’s, maar ook uit plastic banen die je zelf aan elkaar kunt klikken. De auto’s hebben geen motortje of een opwindmechanisme, maar werken simpelweg met zwaartekracht. Bij het bouwen moest je dan ook rekening houden met het hoogste en laagste punt en of de auto’s genoeg snelheid konden opbouwen om door de rest van de track te komen. Te steil bouwen zorgde er voor dat de auto’s uit de bocht vlogen, maar te horizontaal resulteerde voor te weinig snelheid. Het vinden van die balans was magisch en ik was serieus over de zeik als ik alles weer op moest ruimen van mijn ouders.

Hoe geniaal is het dan dat er nu een Hot Wheels game is, waarbij je helemaal niets meer hoeft op te ruimen?! Tenminste, dat dacht en hoopte ik. In werkelijkheid is Hot Wheels Unleashed namelijk gewoon een arcaderacer met wat Hot Wheels-invloeden, maar je kunt het eigenlijk geen digitalisatie van het basisprincipe noemen. Het heeft er wat van weg, meer niet.

Het goede nieuws is dat de modelauto’s in Hot Wheels Unleashed prachtig zijn nagemaakt met net zo veel details als in het echt. Ze zien er exact zo uit als je zou verwachten en mijn verzameldrang werd dan ook behoorlijk aangewakkerd. De omgevingen waarin de tracks zijn opgebouwd zijn ook top. Zo kun je bijvoorbeeld door een gamekamer of keuken scheuren en alles om je heen is gigantisch groot, waardoor je daadwerkelijk het idee krijgt met miniatuurautootjes te rijden.

Ook de designs van de tracks zelf zijn spectaculair. Hot Wheels Unleashed is wat dat betreft een over de top arcaderacer met onmogelijke bochten, loopings, kurkentrekkers en heel veel mogelijkheden tot gruwelijke drifts. De ster van de show is echter de besturing van de auto’s, die tot in de puntjes is verzorgd.

Hot Wheels Unleashed wordt dan ook gemaakt door ontwikkelaar Milestone en de ervaring van de studio met racegames is duidelijk merkbaar. Deze game is dan ook een typisch voorbeeld van ‘easy to learn, but hard to master’ en kan dus door iedereen gespeeld worden, maar als je er echt goed in wil worden moet je er flink wat tijd in stoppen. Vooral in time trial-events moet je alles uit de kast halen om binnen de tijd over de finish te komen. Je moet in feite perfect rijden en driften, anders haal je het simpelweg niet.

De gameplay in Hot Wheels Unleashed is leuk en het speelt heerlijk weg, maar is ook wat simplistisch. Je kunt racen tegen de A.I. of time trials doen tegen de klok, ’en dat is het wel. Er is een soort carrièremodus, maar daar scheur je binnen een avondje wel doorheen. Dan is er nog de multiplayer, waarbij je online of in splitscreen tegen andere spelers kunt racen en tot slot een track editor om zelf wat te bouwen.

Het is zeker cool dat er een track editor in de game zit, waarbij de tracks uiteraard online gedeeld kunnen worden met de community, maar dat is ook het enige dat echte replaywaarde heeft. En dan kom ik bij het meest irritante aspect van de game: het verzamelen van de vele verschillende modelauto’s.

Door het meedoen aan events verdien je namelijk in-game knaken en tandwieltjes. Die tandwieltjes kun je gebruiken om de auto’s te upgraden, zodat bijvoorbeeld de topsnelheid omhoog gaat, ze sneller optrekken of scherpere bochten kunnen nemen. Dit heb je niet echt nodig om de meeste events te kunnen halen. Het is meer een leuke extra voor je favoriete autootjes.

De knaken kun je gebruiken om auto’s te kopen, maar dit gebeurt hoofdzakelijk via willekeur. Je moet je zuurverdiende centen namelijk inwisselen voor zogenaamde ‘Blind Boxes’, waarbij je dus nooit weet wat je gaat krijgen. Het zijn eigenlijk de verschrikkelijke lootboxes, maar in plaats van er echt geld voor neer te leggen doe je dit met in-game valuta. Ik haat het met een passie!

Om alles te verzamelen zul je dan ook tot in den treure events opnieuw moeten spelen om cash te verdienen, om vervolgens te hopen dat je iets ontgrendelt dat je nog niet hebt. Als je een auto krijgt die je al hebt kun je hem verkopen, maar dit levert een stuk minder op dan de Blind Boxes kosten. Hierdoor wordt de herspelbaarheid van Unleashed als het ware op een oneerlijke manier gegenereerd en speel je door omdat je meer knaken moet hebben, niet omdat het gewoon leuk is.

Om de zoveel uur kun je via een in-game shop ook je zuurverdiende centen neerleggen voor auto’s die je zelf kunt kiezen, maar die bestaan vaak niet uit de legendarische auto’s die je wil verzamelen, zoals bijvoorbeeld KITT uit Knight Rider of de DeLorean uit Back to the Future. Uiteindelijk moet je het dus hebben van de Blind Boxes en pure mazzel.

Ik heb me prima vermaakt met Hot Wheels Unleashed, maar was er na een weekendje ook wel weer klaar mee. Niet alleen omdat je dan alle events wel hebt gehaald, maar ook omdat het constant opnieuw doen van dezelfde events in de hoop dat je wat nieuws ontgrendelt via de Blind Boxes al snel een bijzonder nare smaak in mijn mond achterliet.

Meer variatie in de events had de game zeker goed gedaan en als ik heel eerlijk ben wordt zelfs het racen op een gegeven moment een beetje saai en repetitief. Het voelt als Mario Kart zonder wapens! Na een tijdje ken je de tracks uit je hoofd en overmeester je de races met twee vingers in je neus. Door het design van de auto’s zie je dat je met Hot Wheels bezig bent, maar eigenlijk is het gewoon een generieke arcaderacer met een goed uitgewerkte besturing. Dat is niet erg, maar het is ook zeker niet waar ik op hoopte.