
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="rs-1622469504056"><p>Goede games die je samen op de bank kunt spelen zijn schaars, en één studio lijkt er alles aan te doen om co-op een nieuw leven te geven. Hazelight Studios is de naam, en ze deden al een aardige poging met A Way Out; een redelijk spannende gevangenisontsnapping die Wouter <a href="https://pu.nl/artikelen/review/a-way-out-review/">beoordeelde</a> met een matig zesje. Onder leiding van beroepsdwaas Josef ‘Fuck the Oscars’ Fares gaat de studio ondanks Wouters uhh… controversiële mening vrolijk verder met het ontwikkelen van co-op-games, en dat pakt ontzettend goed uit.<br/></p><h3>Een ode aan… alles</h3><p>Niet alleen laat It Takes Two zien dat games die je met twee mensen móét spelen enorm veel bestaansrecht hebben, de game heeft ook nog eens zestien uur lang een glimlach op m’n statische, Friese kop weten te toveren. Het is een enorm meeslepende en gevarieerde achtbaanrit, een ode aan alle videogames die de afgelopen drie decennia zijn uitgekomen, verpakt in een verhaal en vormgeving die je zou verwachten van een Pixar- of Disney-film.</p><p style="text-align: center;"> <img alt="It Takes Two (PS4)" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641852/?width=727" width="608"/></p><p>De reden dat je It Takes Two als ´achtbaanrit´ moet bestempelen is het feit dat elk level z´n eigen mechaniek heeft, en dat geen van die mechanieken lang genoeg blijft om vervelend te worden. Sterker nog, mijn vriendin en ik hebben niet één keer uitgekeken naar het einde van een level. We baalden eerder dat we afscheid moesten nemen van features als onze kikker-compagnons, onze hamer- en spijker-combo of Cody’s antropomorfe plant-powers. “Hé, kunnen we niet nog één keer van de Rainbow Road af glijden?”<br/></p><h3>Referentie-rivier</h3><p>Ja, de Rainbow Road. It Takes Two maakt namelijk schaamteloos referenties naar praktisch alles wat je met zo’n game zou associëren. “It’s-a-me, Cody!” is een van de meest voor de hand liggende, maar er zijn ook verwijzingen naar A Way Out, Disney, Pixar, (analoge) games uit de jaren 90, films als Honey, I Shrunk the Kids, studiobaas Josef Fares zelf (ja, “fuck the Oscars” is letterlijk te horen) en ga zo nog maar even een paar uur door. Dat betekent niet dat de game die referenties nodig heeft, want op zichzelf is het een onwaarschijnlijk toffe achtbaanrit vól mechanieken die je al kent van andere games, maar nog nooit zo hebt samen zien komen.</p><p style="text-align: center;"><img alt="It Takes Two (PS4)" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641853/?width=727" width="608"/></p><p>Centraal staan Cody en May, een disfunctioneel stelletje dat zo uit een Pixar-film lijkt te wandelen. Moeder werkt te veel en heeft amper tijd voor haar familie, vader zorgt vanuit huis voor hun kind en lijkt zijn eigen ambities uit het oog verloren te zijn. Samen negeren ze de behoeftes van hun dochter, en als een echtscheiding op de loer ligt, heeft zij er genoeg van en besluit ze een wens te doen. Pa en ma worden poppetjes, en eigenlijk weet je dan al hoe het verhaal gaat eindigen. Tja, dat verhaal en de uitvoering ervan is naar mijn mening het minste van de game (m’n vriendin kijkt me nu boos aan), zeker wat betreft de gedateerde animaties die erbij komen kijken als de ‘normale mensen’ in beeld komen. Toch had ik amper de tijd om me er echt aan te storen.<br/></p><h3>Kinderlijke verwondering</h3><p>De setting en vormgeving van het flinke aantal levels haakt, net als het spervuur aan mechanieken, in op het verhaal en de relatie van Cody en May. It Takes Two is namelijk een soort therapie voor de twee, onder toeziend oog van een ‘Book of Love’ met een twijfelachtig accent, die ik na verloop van tijd ook wel kon waarderen als een soort doldwaze en vaak grappige cupido. Hazelight Studios weet dit concept maximaal te benutten door het huis van de twee te gebruiken als decor. Het ene moment ontdek je verloren hobby’s in de zolder, het andere moment vecht je namens de eekhoorns in de tuin tegen de wespenplaag, even later schaats je door de sneeuwbol die ze kochten toen ze op skivakantie gingen… Je hebt geen idee waar de game je telkens mee naar toe sleurt, maar als je er eenmaal bent moet je wel een hart van ijs hebben als je een glimlach kan onderdrukken.</p><h3 style="text-align: center;"><img alt="It Takes Two (PS4)" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641854/?width=727" width="608"/></h3><p>De kans is dus groot dat je een gevoel van kinderlijke verwondering voelt bij het spelen van It Takes Two, wat het des te grappiger maakt dat de game soms enorm cru en grof uit de bocht kan komen. Mijn vriendin schreeuwde het uit toen we met z’n tweeën een zeker knuffeldier moesten afhandelen als een stel maffiabazen, terwijl ik (net als de ledematen van dat knuffeldier) compleet stuk ging om de absurditeit van die gebeurtenis. Dat soort momenten vormt – ‘gelukkig’, aldus mijn vriendin – een uitzondering, want over het algemeen is It Takes Two gewoon een heerlijke feel-good-game die je zo met je zoontje of dochtertje zou kunnen spelen.<br/></p><h3>Uitstekende uitvoering</h3><p>Er zijn wel meer ontwikkelaars geweest die enorm veel variatie in hun games proberen te proppen, maar bij een aantal gaat het compleet fout of werkt het gewoon niet als geheel. Dat is bij It Takes Two totáál niet het geval, want alles werkt zoals het moet werken. Zo komen alle platformstijlen wel aan bod en spelen die momenten net zo lekker weg als bijvoorbeeld een 2D- of 3D-Mario.</p><p>Alles reageert zoals je het wil, de besturing voelt accuraat en het geheel draait ook nog eens als een zonnetje – zelfs op mijn stoffige PS4. Een split-screengame voor de ‘vorige’ gen kan natuurlijk nooit zo mooi zijn als bijvoorbeeld de nieuwe Ratchet &amp; Clank, maar dat wordt meer dan goedgemaakt met de gigantische dosis verbeelding en de overduidelijke passie waarmee deze game is gemaakt.</p><p><img alt="It Takes Two (PS4)" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641855/?width=727" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="608"/></p><h3>De co-op-kroon</h3><p>Al met al is It Takes Two een unieke ervaring. Want zelfs als je een bepaalde mechaniek elders al honderd keer voorbij hebt zien komen, verzint Hazelight wel een manier om het fris aan te laten voelen door het letterlijk in tweeën te splitsen en er een co-op-mechaniek van te maken. Of door de omgeving zo mooi aan te kleden dat het je weinig boeit hóé je er doorheen beweegt, terwijl je ogen ophelderen van de enorme snelheid waarop al dat moois jouw kant op wordt gegooid – of juist van de manier waarop het subtiel iets lijkt te vertellen over de relatie van May en Cody.</p><p>Met al die variatie en details verwachtte ik een game van maximaal acht uurtjes, maar pas na zestien uur haalden mijn vriendin en ik de credits. Deels omdat het een lange game is, deels omdat we overal stil bleven staan en de spelwereld compleet wilden uitpluizen. En dat terwijl er geen standaard platform-verzameldingetjes in zitten. Shit, ik krijg zelfs zin in een tweede playthrough. Maar dan wil ik als May spelen, de voor haar unieke mechanieken meemaken en nogmaals mijn vriendin inmaken in een van de vele minigames. Eén ding is zeker: wij gaan alle games van Hazelight Studios in vervolg spelen. Die co-op-kroon hebben ze met It Takes Two meer dan verdiend.</p><p style="text-align: center;"> <img alt="It Takes Two (PS4)" height="342" src="https://api.reshift.nl/modules/media/show_image/641856/?width=727" width="608"/></p><p><i>It Takes Two verschijnt op 26 maart voor PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X en S, Xbox One en pc.</i></p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
<div class="article-conclusion"> <div class="article-conclusion__title-wrapper"> <h2 class="article-conclusion__title">Ons oordeel</h2> </div> <div class="review conclusion rs-snippet rs-snippet_review"> <div class="rating"> <div class="rating__value rating__value--85">8,7</div> <div class="rating__graphic-container"> <div class="rating-text-wrapper"> <div class="rating__graphic--text"> <div class="rating__value-text">87</div> </div> </div> </div> </div> <div class="review__summary"> <h2 class="review__product-title">It Takes Two</h2> <span>It Takes Two is een doldwaze achtbaanrit die tot aan de rand toe gevuld is met leuke co-op-mechanics, referenties en verwondering. Hazelight Studios laat zien geleerd te hebben van hun vorige game, en levert met It Takes Two een heerlijke feel-good-game die je verbazingwekkend lang met zich mee sleept. Deze gaat in de ‘beste co-op-games’-lijstjes opduiken.</span> </div> <div class="review__container"> <div class="review__list-wrapper"> </div> </div> </div> </div>
</article>


It Takes Two review (PS4) – Hazelight Studios zet de co-op-kroon op

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links