Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm 4 - Review
Samuel vindt schreeuwende tienerjongens met veel te grote ogen véél toffer dan een ‘superheld’ in een vleermuispak. Dus als er een op anime gebaseerde game gereviewed moet worden, halen we natuurlijk die kleine dwaas met veel te grote mond van stal.
Dit is een ingekorte versie van Samuels review uit de nieuwste PU, die nu in de winkels / op je deurmat ligt.
Jongens, wat is deze game mooi! Vooral de Story mode is om van te watertanden. Ultimate Ninja Storm 4 weet door middel van sterke belichting, particles, vloeiende animaties en prachtig kleurgebruik cel shading tot nieuwe hoogten te stuwen. Vooral tijdens de scènes waarbij de krachtige ninja’s hun bijna goddelijke krachten op elkaar loslaten, weet het schouwspel de visuele kwaliteit van de anime soms zelfs te ontstijgen.
Ook stilistisch spat de game van je scherm af. Zo zijn de personages het ene moment ontzettend fijntjes en volledig in kleur getekend, maar worden ze tijdens dramatische close-ups juist afgebeeld met grove, schetsachtige zwarte lijnen op een volledig witte ondergrond om de intensiteit van hun haat te benadrukken. Bij vlagen adembenemend.
Nostalgie
Het is niet geheel onverwacht dat CyberConnect2 (wederom) een visueel meesterwerk aflevert, want als hun cv iets bewijst, dan is het wel dat ze goed zijn in het maken van games die zich het best laten beschrijven als interactieve anime. Het is een studio die grootse verhalen wil vertellen, waarbij de gameplay voornamelijk dient om jou het gevoel te geven dat je deelneemt aan een anime (zoals ze ook lieten zien in het door mij bejubelde Asura’s Wrath).
Balans en competitieve diepgang staan daarom begrijpelijk op een iets lager pitje, wat verklaart waarom zowel tijdens filmpjes als tijdens gevechten geregeld quick-time events verschijnen om de speler continu fysiek bij het drama te betrekken.
Ultimate Ninja Storm 4 is wat dat betreft niet anders, en focust zich voornamelijk op het vertellen hoe de Naruto manga eindigt. Het hoogtepunt van de game is dan ook deelnemen aan de Story mode en het uitspelen van de Fourth Great Ninja War.
Het eindgevecht van de modus, waarbij Naruto bloedend, schreeuwend en vechtend terugdenkt aan zijn begindagen (en ik die flashbacks daadwerkelijk te spelen kreeg!) zorgde daarom ook voor heerlijke nostalgische gevoelens die me uiteindelijk zelfs een traantje deden wegpinken.
Teamwork
Denk echter niet dat de gameplay oppervlakkig is! Integendeel, als je alle verhaalelementen zou weghalen, dan nog zou er een verrassend diepgaande fight engine overblijven die op zichzelf al zeer vermakelijk is.
Iedereen kan daarbij instappen, mede dankzij de simpele besturing: er is één knop voor combo’s, één voor projectielen, één voor het gebruiken van chakra technieken en ééntje voor het springen. Door de chakra-knop te combineren met de andere, kun je de meer flitsende acties gebruiken, zoals naar je tegenstander toevliegen of het uitvoeren van de altijd stoere jutsu aanvallen.
Uniek aan dit deel is onder andere het Leader Change systeem, wat inhoudt dat je je personage op bijna elk moment kunt inwisselen voor een van je twee ondersteunende teamleden. Dit is vooral handig in combinatie met de andere nieuwe features, zoals Armor Break, waarbij kleding vernield kan worden als er te veel schade wordt geïncasseerd. Vernielde kleding geeft je namelijk een lagere verdediging, maar ook een hogere aanvalskracht.
Awkward
Voor een game die zo zwaar leunt op het beleven van de anime ervaring, is het wel jammer om te zien dat het grootste deel van het verhaal verteld wordt door middel van stills in plaats van volledig geanimeerde filmpjes. Ook de voice-acting laat soms wat te wensen over, met hier en daar wat awkward pauzes en inconsistente uitspraak.
Tevens weet de Adventure mode niet geheel te overtuigen. In deze modus kun je vrij rondlopen door de wereld van Naruto en missies aannemen, maar het geheel voelt bijzonder oppervlakkig, vooral vergeleken met bijvoorbeeld Naruto: The Broken Bond.
Tenslotte kan ik een lichte teleurstelling ten opzichte van het vechtsysteem niet geheel onderdrukken, want na een uurtje of twintig beginnen de matches voorspelbaar te worden: je valt de tegenstander aan met standaard combo’s, laadt je chakra op wanneer je de kans krijgt en spamt vervolgens je jutsu’s wanneer je een opening ziet. De gameplay is diepgaander dan ik het laat klinken (en online zul je écht inventiever moeten spelen om te winnen), maar de waarheid is dat de singleplayer vrij makkelijk uitgespeeld kan worden met bovenstaande tactiek.
Afscheidsbrief
Maar, zoals ik al zei, deze game moet je niet kopen om je competitieve fix te krijgen; daarvoor kun je beter Street Fighter V halen. Nee, Ultimate Ninja Storm 4 koop je voor het ongekend prachtige spektakel dat het je voorschotelt, wat dankzij het achterlijk grote roster van meer dan honderd (!) speelbare personages ook nog eens voor ultieme fanservice zorgt.
Toegegeven, een deel van dat roster bestaat uit meerdere versies van dezelfde personages, maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Ultimate Ninja Storm 4 laat je immers vechten op muren, worstelen met demonen, strijden tegen ninjalegers en bergen verpulveren met gigantische energieballen. En dat alles met de mooiste cel shaded graphics die ik ooit heb gezien. Wat wil je nog meer?
Aangezien het verhaal van Naruto hiermee beëindigd is, is Ultimate Ninja Storm 4 het laatste deel in de Storm serie. Het is een passend en majestueus afscheid geworden.