Op papier heeft Payday 3 alles wat je van een heistgame verwacht: grote levels met verschillende routes, keuze tussen stealthy gameplay of guns blazing, een keur aan gadgets, maskers die zo uit The Dark Knight lijken te komen en kluizen gevuld met poen. Helaas is de uitwerking even opwindend als het stelen van een snoepje bij de Kruidvat. Opmerkelijk, aangezien Starbreeze Studios niet minder dan zeven jaar aan de game gewerkt heeft, en voorganger Payday 2 als absoluut schoolvoorbeeld van het overval-genre geldt. Wat ging er mis?
Aanstootgevend kut
In tegenstelling tot Payday 2 legt deel 3 de nadruk op stealth. Of in ieder geval: dat is het concept, het wordt door de game op allerlei manieren aangemoedigd. Zo maak je het jezelf veel lastiger als je betrapt wordt. Letterlijk het complete politiekorps rukt uit en je krijgt zonder overdrijven honderden agenten op je dak. Ennuh, wat te denken van de 'schoonmaakkosten' bij kills op onschuldige NPC's... Naar verluidt zou je sommige heists zelfs zónder het opzetten van je masker (het signaal dat de overval begint en je wapens en gadgets kunt gebruiken) moeten kunnen voltooien.
Probleem is dat stealth voor geen meter werkt. Echt, het is aanstootgevend kut, niveautje Secret Agent Barbie. Elke overval ontaardt vroeg of laat in de Vietnam-oorlog. Dat komt doordat Payday 3 eigenlijk alleen tot z'n recht komt met een team van vier extreem ervaren spelers die er tientallen uren aan trial-en-error op hebben zitten, en de levels op hun duimpje hebben leren kennen. En zelfs als je tot de 0,0001 procent van de spelers behoort die drie goedgetrainde matties op de been kan brengen, blijft er een RNG-element aanwezig. Een patrouillerende beveiliger die niet op plek X staat maar op Y, een camera die je door het sleutelgat van de deur spot, enzovoort.
Speel je in je eentje met bots, dan kun je de Ninja-way sowieso vergeten. De AI-apen zijn dommer dan dom, lopen alleen maar in de weg en liggen constant op de grond dood te bloeden. Met willekeurige mensen is het niet veel leuker: er is altijd iemand die meteen zijn masker op zet en iedereen met een minigun begint neer te maaien.
Lekker heisterig
Goed, laten we ervan uitgaan dat je toch bij die 0,0001 procent overvallers met kundige vrienden hoort. Of eigenwijs genoeg bent om mijn advies hierboven in de wind te slaan. Wat haal je dan uit Payday 3? Nou ja, de presentatie is ok, de muziek klinkt lekker heisterig en hoewel de graphics meer PS4-achtig dan PS5 ogen is de framerate tijdens vuurgevechten stabiel, zelfs als er veertig agenten tegelijk hun vizier op je richten. Er zitten ten opzichte van Payday 2 ook wat nieuwe moves in, zoals het gijzelen van een 'meatshield' en een Call of Duty-achtige slide. Tot zover de positieve punten.
Want jongens, waar haalt Starbreeze het gore lef vandaan om deze game met slechts acht levels in de winkel te leggen? Beschamend weinig, helemaal als je het vergelijkt met de boatload aan heists en andere content waar Payday 2 inmiddels mee is gevuld. In een uurtje of vijf heb je alle levels wel gezien, en geloof me: voor sommige is dat al een keer te veel. Zo moet je in een van de scenario's een truck naar een bepaalde plek loodsen, maar het ding rijdt alleen als je er minder dan een halve meter vandaan staat. Extreem archaïsch, net als de - soms erg onduidelijke - objectives. Op een gegeven moment moet je duffelbags met thermiet op de juiste plek plaatsen om een gat in de vloer te branden, maar de game maakt op geen enkele manier duidelijk dat één van de zakken speciaal is, en je die toch echt als eerste moet plaatsen omdat het anders niet werkt. Ter-gend, net als dat sommige simpele acties als op een knop drukken soms meer dan twintig seconden duren.
Cringey cashgrab
Het verhaal is flinterdun en wordt verteld door lelijke, met de hand geschetste 'cutscenes'. Het gaat echt helemaal nergens over. Als Ice-T (die rapper ja) z'n opwachting maakt als handler voor een van je missies, ga je bijna twijfelen of Starbreeze z’n eigen game wel serieus neemt. Net als de eindeloze, steeds sterkere waves bulletsponze... uhm, politie-agenten vloekt die shit met de verder totaal grounded presentatie van Payday 3.
Deze serie kent van oudsher best wel grindy gameplay, waarbij je voortdurend heists voltooit voor betere gear en wapens. Maar in Payday 3 kosten upgrades zóveel geld, dat je letterlijk tien keer hetzelfde level moet spelen om alleen al een nieuw maskertje te kopen. Daarbij is er ook een aantal lelijke bugs; ik zat bijvoorbeeld een keer aan de grond vastgeplakt terwijl mijn health langzaam naar 0 ging. En er waren pittige serverproblemen bij launch: ik werd uit lobby’s gegooid, moest eeuwen wachten in het matchmaking-scherm en soms liep de game zelfs helemaal vast. En ja, dat gold ook voor de singleplayer, want ook daarvoor móét je online zijn. Zucht.
Je begrijpt dus wel dat Payday 3 na deze review linea recta de prullenbak in gaat. Jammer, want als je met je ogen knijpt zie je de contouren van Payday 2 terug, en krijg je zelfs het gevoel dat er ergens, onder een laag roest en chroom, een gouden concept zit verstopt.
Dat Starbreeze na ruim zeven jaar ontwikkeltijd met deze cringey cashgrab op de proppen komt, grenst aan criminaliteit.
Payday 3 is nu uit voor PlayStation 5, Xbox Series X/S en pc.
Opmerkingen