Rayman Legends - Review
Ooit scoorde Rayman hoog op het lijstje der platformhelden, maar dat was van korte duur. Na een briljante start in 1996 was er op Origins na (2011) weinig dat het ledemaatloze kereltje onderscheidde van een eendagsvlieg. Tot de komst van Rayman Legends!
Dit is een verkorte versie van de review die je in PU10 kunt vinden.
Voor de mensen die Rayman Origins hebben gespeeld, zal Legends vertrouwd aanvoelen. Het is nog steeds een 2D sidescrolling platformgame en je bent wederom op een quest om alle vrolijke beestjes te bevrijden uit de klauwen van duistere vijanden.
Het grote verschil zit ‘m in de inhoud. Rayman Origins was al een grote game, maar de gigantische hoeveelheid content in Legends is bijna belachelijk. Er zit een shitload aan nieuwe levels in, een stapel aan unlockable characters met eigen moves, een extra vijfde character die je ingame kunt besturen, unlockable time trials, dagelijks nieuwe challenges, ‘creatures’ die je kunt verzamelen, minigames, speciale music levels, je kunt je vrienden uitdagen, levels van Origins zitten geremasterd in Legends… het houdt niet op!
Timing
De levels zijn zo goed ontworpen dat het elke keer weer een feest is voor je ogen, maar ook de gameplay zit zo geniaal in elkaar dat je bijna automatisch door de levels glijdt. Toch wordt het natuurlijk wel lastiger gedurende game, vooral op het gebied van timing. Je moet precies op het juiste moment de juiste afstand springen, ondertussen de collectibles pakken, weten wanneer je moet rennen en bepalen hoe je de badguys afmaakt.
Heel soms voelt het zelfs licht frustrerend als je hetzelfde stukje steeds opnieuw moet doen, maar als je de flow van het level doorkrijgt, is de voldoening des te groter. Gamers leven voor dit soort adrenaline shots!
De game kan met max vier spelers gespeeld worden en dan is het op intense momenten weleens wat chaotisch, maar op deze kommaneukerige details na heb ik zelden zo’n strakke platformer gespeeld.
Dit is een verkorte versie van de review die je in PU10 kunt vinden.
