
<article class="article article-detail">
<content class="article__content">
<div class="article__snippets">
<div class="rs-snippet rs-snippet__html" id="c2cefe16-d616-4526-839f-d43dcc67c930"><p>Het klonk zo mooi. Toptalent van de maker van de Metroid Prime serie die samen met de legendarische Mega Man bedenker Keiji Inafune aan een game gingen werken. Exclusief voor de Xbox One nog wel. De Xbox-fanboys wreven in hun handjes tijdens de onthulling op de E3 van 2015. De unieke look van de game, de sympathieke hoofdrolspeelster Joule (beetje type Rey uit Star Wars voordat ze de Force omarmt) en de combinatie van shooter en platforming… het zag er goed uit voor ReCore.</p><p></p><p></p><h3>ReCore: Schrootvriendschap</h3><p>En de game begint ook goed, met een mysterieuze woestijnachtige wereld Far Eden die Joule samen met haar robotkompaan mag ontdekken op zoek naar Cores die een geheimzinnige energiebron bevatten. Er zijn andere robotwezens die de planeet hadden moeten ‘terravormen’ maar dat is verre van gelukt. Sterker, de meeste robotwezens zijn koek-koek en zeer agressief. Gelukkig kom je tijdens je avontuur andere robot-wezens tegen die je helpen tijdens puzzels, platform-elementen en actie-onderdelen. Iedere schrootvriend heeft unieke skills en ook unieke wapens. En aangezien vijanden, robots en je eigen wapens kleurtjes hebben, loont het om de corresponderende kleuren in te zetten. Ergo een ‘rood’ wapen doet meer schade tegen een rode vijand. Dat werkt prima.</p><p></p><p></p><h3>ReCore: Kunstmatige Irritatie</h3><p>De mix van spelelementen voelt aanvankelijk fris en uitdagend waarbij de platformonderdelen het winnen van de actie. Die laatste wordt naar een paar uur zeer repetitief en de game verzandt (haha – woestijnwereld – zand – proest) al snel in een grind-game. Temeer omdat je de hele tijd cores moet vinden om deuren te openen om verder te komen, waarna je je ook je robots weer kunt upgraden om weer verder te gaan. Veelvuldig zal je heen en weer moeten reizen tot je een ons weegt om cores te vinden en je upgrades bij elkaar te spelen om verder te komen. Een bekend gegeven in veel games, maar door de semi-openwereld structuur zorgt dit voor onnodig backtracken en heen en weer reizen omdat je er kunstmatig barrières worden opgeworpen. Helemaal irritant wordt het wanneer je de verkeerde Corebots mee op sleeptouw hebt genomen – je kunt er steeds maar twee robotbeesten kiezen die aan je zijde vechten – en die de (platform)puzzels niet blijken te kunnen kraken. Moet je weer terug naar je basisje en dan werken de soms tergende laadtijden echt niet mee.</p><p></p><p></p><h3>ReCore: Rammelige robots</h3><p>Sowieso is de game technisch rommelig. Joule en haar robotvriendjes zien er mooi uit, maar de omgevingen ogen kaal en de texturen ervan beschamend low-res. Alsof de tech die voor deze game gebruikt is, gewoon achterhaald bleek maar dat men er van lieverlee toch maar mee is doorgegaan. Ook de lange laadtijden, soms wel 2 - 3 minuten na afgaan, halen je enorm uit de game. Aan alles lijkt het alsof er geen tijd was voor een extra oppoetsbeurt. Ik heb de game gespeeld voor de inmiddels standaard Day One patch, maar dan nog. Dankzij de Play Anywhere modus van Microsoft kun je ReCore ook op PC spelen, als je de Xbox One versie koopt, en daar zal ie hopelijk wat beter lopen en ogen. Maar de technische imperfecties daargelaten, rammelt er ook gameplay technisch het een ander. De platform-elementen zijn gaaf en lekker uitdagend, maarde actie voelt een stuk minder doordacht en verfijnd. Jammer.</p></div>
</div>
</content>
<h2 class="title title--xlarge-pu"><span>Conclusie</span></h2>
</article>


ReCore - Review

Opmerkingen

Gerelateerde artikelen

Contact

Handige links